.1وَ یَسْئَلُونَکَ عَن ذِى الْقَرْنَیْنِ‏ قُلْ سَأَتْلُواْ عَلَیْکُم مِّنْهُ ذِکْرًا
و از تو در باره ذو القرنین مى ‏پرسند. بگو: براى شما از او چیزى مى ‏خوانم.

سؤالات بجا و منطقى مردم را بى‏ پاسخ نگذاریم. «سَأَتْلُوا» ( کهف، 83)

2 . ثُمَّ‏ أَتْبَعَ سَبَبًا
باز هم راه را پى گرفت.

افراد صالح و متعهّد، پیگیرى و پشتکار دارند. «ثُمَّ أَتْبَعَ سَبَباً»(کهف، 89)

3. وَ اذْکُرْ فِى الْکِتَابِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّهُ کَانَ صِدِّیقًا نَّبِیًّا
و در این کتاب ابراهیم را یاد کن که او پیامبرى راستگو بود.

صداقتى ارزش دارد که جزء خلق و خوى انسان باشد. «کانَ صِدِّیقاً»(مریم، 41)

4 .قَالَ سَلَامٌ عَلَیْکَ سَأَسْتَغْفِرُ لَکَ رَبّى‏ إِنَّهُ کاَنَ بِى حَفِیًّا
گفت: تو را سلامت باد. از پروردگارم برایت آمرزش خواهم خواست. زیرا او بر من مهربان است.

سعى کنیم آتش خشم دیگران را با سخنان زیبا و آرام‏بخش، خاموش کنیم.«لَأَرْجُمَنَّکَ ... قالَ سَلامٌ عَلَیْکَ» (مریم، 47)

5 . کَلَّا سَیَکْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَ یَکُونُونَ عَلَیْهِمْ ضِدًّا
نه چنین است. به زودى عبادتشان را انکار کنند و به مخالفتشان برخیزند.

قیامت نزدیک است، آن را باور کنیم. «سَیَکْفُرُونَ»(  مریم، 82)

6 .یَوْمَ نَحشُرُ الْمُتَّقِینَ إِلَى الرَّحْمَانِ وَفْدًا
روزى که پرهیزگاران را نزد خداى رحمان سواره گرد آوریم.

کلید بهشت تقواى الهى است. «نَحْشُرُ الْمُتَّقِینَ إِلَى الرَّحْمنِ» (مریم، 85)

7 .وَ أَنَا اخْتَرتُکَ فَاسْتَمِعْ لِمَا یُوحَى
و من تو را برگزیده‏ ام. پس به آنچه وحى مى ‏شود گوش فرا دار.

پیامبران، از جانب خداوند منصوب مى ‏شوند، نه از طرف مردم. «أَنَا اخْتَرْتُکَ» (طه، 13)

8 .وَ مَن یَأْتِهِ مُؤْمِنًا قَدْ عَمِلَ الصَّالِحَاتِ فَأُوْلَئکَ لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَى
و آنان که با ایمان نزد او آیند و کارهاى شایسته کنند، صاحب درجاتى بلند باشند.

انسان باید ایمان خود را تا آخر عمر حفظ کند. «یَأْتِهِ مُؤْمِناً»

ایمان از عمل صالح جدا نیست. «مُؤْمِناً قَدْ عَمِلَ الصَّالِحاتِ»  ( طه، 75)

9 . وَ إِنّى‏ لَغَفَّارٌ لِّمَن تَابَ وَ ءَامَنَ وَ عَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدَی
هر کس که توبه کند و ایمان آورد و کار شایسته کند و به راه هدایت بیفتد، مى ‏آمرزمش.

مؤمن بودن و مؤمن شدن مهم است، امّا مؤمن ماندن مهم‏تر است. «ثُمَّ اهْتَدى‏»    (طه، 82)

10. قَالَ هُمْ أُوْلَاءِ عَلَى أَثَرِى وَ عَجِلْتُ إِلَیْکَ رَبّ‏ لِتَرضَى‏1
گفت: آنها همانهایند که از پى من روانند. اى پروردگار من، من به سوى تو شتافتم تا خشنود گردى.

بالاترین هدف انبیا و مقصد اعلاى آنان، جلب رضایت الهى است. «لِتَرْضى‏»   ( طه، 84)