1. ذُرِّیَّةَ مَنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ إِنَّهُ کاَنَ عَبْدًا شَکُورًا
اى فرزندان مردمى که با نوح در کشتیشان نشاندیم، بدانید که او بنده‏اى سپاسگزار بود.

در مکتب انبیا بودن و همراهى با آنان، رمز نجات و بقاى انسان است. «ذُرِّیَّةَ مَنْ حَمَلْنا مَعَ نُوحٍ»(اسراء، 3)

2.اقْرَأْ کِتَابَکَ کَفَى‏ بِنَفْسِکَ الْیَوْمَ عَلَیْکَ حَسِیبًا
بخوان نامه‏ات را. امروز تو خود براى حساب کشیدن از خود بسنده ‏اى.
در قیامت، همه ‏ى مردم قادر به خواندن نامه‏ ى اعمال خود مى ‏شوند. «اقْرَأْ»(اسراء، 14)
3. وَ ءَاتِ ذَا الْقُرْبَى‏ حَقَّهُ وَ الْمِسْکِینَ وَ ابْنَ السَّبِیلِ وَ لَا تُبَذِّرْ تَبْذِیرًا
حق خویشاوند و مسکین و در راه‏مانده را ادا کن و هیچ اسرافکارى مکن.
در انفاق، باید اولویّت‏ها را در نظر گرفت. اوّل والدین، سپس فامیل، بعداً فقرا و ابن السبیل. «آتِ ذَا الْقُرْبى‏» . (اسراء، 26)
4 . قُلْ کُونُواْ حِجَارَةً أَوْ حَدِیدًا
بگو: سنگ باشید یا آهن.
زنده ساختن مجدّد مردگان، حتّى اگر سنگ و آهن هم شده باشند، بر خدا آسان است. «حِجارَةً أَوْ حَدِیداً أَوْ خَلْقاً» ... (اسراء، 50)
5. وَ مِنَ الَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّکَ عَسَى أَن یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَامًا محَّمُودًا
پاره ‏اى از شب را به نمازخواندن زنده بدار. این نافله خاص تو است. باشد که پروردگارت، تو را به مقامى پسندیده برساند.

  نماز شب بر پیامبر اسلام واجب بود. «فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَکَ» آرى مقام رهبرى، مستلزم تکالیف سنگین‏ترى است.

  دل شب بهترین زمان براى عبادت است. «وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ»(اسراء، 79)

6 . وَ قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ کَانَ زَهُوقًا
بگو: حق آمد و باطل نابود شد. حقا که باطل نابودشدنى بود.

  باید حقّ را به میدان آورد تا باطل از بین برود. «جاءَ ... زَهَق» (اسراء، 81)

7 . وَ لَا تَقُولَنَّ لِشَاْىْ‏ءٍ إِنّى فَاعِلٌ ذَالِکَ غَدًا
هرگز مگوى: فردا چنین مى ‏کنم،

در سخن گفتن و تصمیم‏ گیرى خدا را فراموش نکنیم. «وَ لا تَقُولَنَّ»(کهف، 23)

8. وَ لَمْ تَکُن لَّهُ فِئَةٌ یَنصُرُونَهُ مِن دُونِ اللَّهِ وَ مَا کَانَ مُنتَصِرا
جز خدا گروهى که به یاریش برخیزند نبود و خود قدرت نداشت.

عاقبتِ اعتماد به غیر خدا، ناکامى است. «لَمْ تَکُنْ لَهُ فِئَةٌ یَنْصُرُونَهُ»( کهف، 43)

9. وَ رَءَا الْمُجْرِمُونَ النَّارَ فَظَنُّواْ أَنهَّم مُّوَاقِعُوهَا وَ لَمْ یَجِدُواْ عَنْهَا مَصْرِفًا
چون مجرمان آتش را ببینند بدانند که در آن خواهند افتاد و راه رهایى از آن نیست.

مجرم در قیامت امیدى به نجات و راه فرار ندارد. «لَمْ یَجِدُوا عَنْها مَصْرِفاً»(کهف، 53)

10.قَالَ لَهُ مُوسَى هَلْ أَتَّبِعُکَ عَلَى أَن تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمْتَ رُشْدًا
موسى گفتش: آیا با تو بیایم تا از آنچه به تو آموخته ‏اند به من کمالى بیاموزى؟

براى دریافت علم، باید در مقابل استاد، ادب و تواضع داشت. «هَلْ أَتَّبِعُکَ» (کهف، 66)