1. بَرَاءَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ إِلَى الَّذِینَ عَاهَدتُّم مِّنَ الْمُشْرِکِین

خدا و پیامبرش بیزارند از مشرکانى که با آنها پیمان بسته ‏اید.

• وفا به پیمان آرى، تسلیم توطئه شدن، هرگز. «بَراءَةٌ» ... «إِلَى الَّذِینَ عاهَدْتُمْ»( توبه، 1)

2 . فَسِیحُواْ فِى الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشهْرٍ وَ اعْلَمُواْ أَنَّکُم ‏غَیْرُ مُعْجِزِى اللَّهِ وَ أَنَّ اللَّهَ مُخزِى الْکَافِرِین
پس چهار ماه به شما مهلت داده شد که در این سرزمین سیر کنید، و بدانید که از خدا نتوانید گریخت، و اوست که کافران را رسوا مى ‏سازد.

• جنگ با اسلام، جنگ با خداست. «غَیْرُ مُعْجِزِی اللَّهٍ»(توبه، 2)

3. اِشْتَرَوْاْ بِآیَاتِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِیلًا فَصَدُّواْ عَن سَبِیلِهِ إِنَّهُم سَاءَ مَا کَانُواْ یَعْمَلُون

آیات خدا را به بهاى اندک فروختند و مردم را از راه خدا باز داشتند و بد کارى کردند.

• انسان در عمل و گزینش راه، داراى حقّ انتخاب است. «اشْتَرَوْا»
• در برابر از دست دادن آیات الهى، هر چه به دست آوریم، کم است. «ثَمَناً قَلِیلًا»(توبه، 9)

4. فَإِن تَابُواْ وَ أَقَامُواْ الصَّلَوةَ وَ ءَاتَوُاْ الزَّکَوةَ فَإِخْوَانُکُمْ فىِ الدِّینِ وَ نُفَصِّلُ الآیَاتِ لِقَوْمٍ یَعْلَمُون

پس اگر توبه کردند و نماز به جاى آوردند و زکات دادند، برادران دینى شما هستند. ما آیات خدا را براى مردمى که از دانایى برخوردارند تفصیل مى ‏دهیم.

• توبه ‏ى واقعى، همراه با عمل است. «تابُوا وَ أَقامُوا ...» (توبه، 11)

5. هُوَ الَّذِى أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى‏ وَ دِینِ الْحَقِّ‏ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ
او کسى است که پیامبر خود را براى هدایت مردم فرستاد، با دینى درست و بر حق، تا او را بر همه دینها پیروز گرداند، هر چند مشرکان را خوش نیاید.

• حقّ بر باطل پیروز است. «لِیُظْهِرَهُ»(توبه، 33)

6. اِنفِرُواْ خِفَافًا وَ ثِقَالًا وَ جَاهِدُواْ بِأَمْوَالِکُمْ وَ أَنفُسِکُمْ فِى سَبِیلِ اللَّهِ ذَالِکُمْ خَیرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُون
به جنگ بروید خواه بر شما آسان باشد خواه دشوار، و با مال و جان خویش در راه خدا جهاد کنید. اگر بدانید خیر شما در این است.

• ملاک ارزشها، اخلاص است. «فِی سَبِیلِ اللَّهِ»
• مردم، مصالح واقعى خود را نمى‏دانند. «خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ» (توبه، 41)

7. عَفَا اللَّهُ عَنکَ لِمَ أَذِنتَ لَهُمْ حَتَى‏ یَتَبَیَّنَ‏ لَکَ الَّذِینَ صَدَقُواْ وَ تَعْلَمَ الْکَاذِبِینَ

خدایت عفو کند. چرا به آنان اذن ماندن دادى؟ مى‏بایست آنها که راست مى‏گفتند آشکار شوند و تو دروغگویان را هم بشناسید.

• جامعه ‏ى اسلامى باید چنان صادقانه حرکت کند که منافقان رسوا شوند. «یَتَبَیَّنَ» ... «وَ تَعْلَمَ الْکاذِبِینَ» ( توبه، 43)

8. قُل لَّن یُصِیبَنَا إِلَّا مَا کَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا وَ عَلَى اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ
بگو: مصیبتى جز آنچه خدا براى ما مقرر کرده است بما نخواهد رسید. او مولاى ماست و مؤمنان بر خدا توکل کنند.

• مؤمن، خود را تحت ولایت خدا مى‏داند. «هُوَ مَوْلانا» ( توبه، 51)

9. أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجرِى مِن تَحتِها الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ذَالِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ

خدا برایشان بهشتهایى که جویها در آن روان است و در آنجا جاویدانند، آماده کرده است. این است رستگارى بزرگ.

• پاداش مجاهدان، از پیش آماده شده است. «أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ جَنَّاتٍ»(توبه، 89)

10. یَحلِفُونَ لَکُمْ لِتَرضَوْاْ عَنْهُمْ فَإِن تَرْضَوْاْ عَنْهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا یَرْضَى عَنِ الْقَوْمِ الْفَاسِقِینَ
براى شما سوگند مى ‏خورند تا شما از آنان راضى شوید. (بدانید که شما هم) اگر از آنان راضى شوید، قطعاً خداوند از گروه فاسق، خشنود نخواهد شد.

•  در پى جلب رضاى الهى باشیم، نه رضاى مردم که گذشتِ مردم مهمّ نیست، عفو و قهر الهى مهمّ است. «فَإِنْ تَرْضَوْا عَنْهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لا یَرْضى‏» (توبه، 96)