در زمین جایگاهتان دادیم و راه‏ هاى معیشتتان را در آن قرار دادیم. و چه اندک سپاس مى ‏گزارید.

• یادآورى و توجّه به نعمت‏هاى الهى، زمینه‏ى شکوفایى معرفت و محبّت و تسلیم خدا شدن است. «وَ لَقَدْ مَکَّنَّاکُمْ»( أعراف، 10)

2. قَالَ فَاهْبِطْ مِنْهَا فَمَا یَکُونُ لَکَ أَن تَتَکَبَّرَ فِیهَا فَاخْرُجْ إِنَّکَ مِنَ الصَّاغِرِینَ

گفت: از این مقام فرو شو. تو را چه رسد که در آن گردنکشى کنى؟ بیرون رو که تو از خوارشدگانى.

• نه علم و شناخت شیطان به خدا، نجات‏بخش است و نه عبادت‏هاى طولانى او، بلکه راه نجات، تسلیم خدا بودن است. «تَتَکَبَّرَ فِیها فَاخْرُجْ» (أعراف، 13)

3.قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَ إِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَ تَرْحَمْنَا لَنَکُونَنَّ مِنَ الْخَاسرِینَ

گفتند: اى پروردگارما، به خود ستم کردیم واگر ما را نیامرزى و بر ما رحمت نیاورى از زیان‏دیدگان خواهیم بود.

• هر گونه خلافى، ظلم به خویش است، چون مخالفت با فرمان خدا مخالفت با تکامل و سعادت واقعى خود است. «ظَلَمْنا أَنْفُسَنا»                                                
• از آداب دعا و استغفار، ابتدا اعتراف به گناه است. «قالا رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا»( أعراف، 23)

4. وَ إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَةً قَالُواْ وَجَدْنَا عَلَیْهِ ءَابَاءَنَا وَ اللَّهُ أَمَرَنَا بِهِا قُلْ إِنَّ اللَّهَ لَا یَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ أَ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ

چون کار زشتى کنند، گویند: پدران خود را نیز چنین یافته ‏ایم و خدا ما را بدان فرمان داده است. بگو: خدا به زشتکارى فرمان نمى‏ دهد. چرا چیزهایى به خدا نسبت مى ‏دهید که نمى ‏دانید؟

• توجیه گناه، بزرگ‏تر از خود گناه و نشانه‏ ى سلطه و نفوذ شیطان است. «أَوْلِیاءَ لِلَّذِینَ» ... «قالُوا وَجَدْنا عَلَیْها آباءَنا» چه توجیه اجتماعى (نیاکان) و چه توجیه مذهبى (امر خدا به زشتى ‏ها).(أعراف، 28)

5. یَابَنِى ءَادَمَ خُذُواْ زِینَتَکُم ‏عِندَ کُلِّ‏ مَسْجِدٍ وَ کُلُواْ وَ اشْرَبُواْ وَلَاتُسْرِفُواْ إِنَّهُ لَایُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ

اى فرزندان آدم، به هنگام هر عبادت لباس خود بپوشید. و نیز بخورید و بیاشامید ولى اسراف مکنید، که خدا اسرافکاران را دوست نمى‏ دارد.

• بهترین و زیباترین لباس، براى بهترین مکان است. «خُذُوا زِینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ»
• اوّل نماز، آنگاه غذا.«عِنْدَکُلِّ مَسْجِدٍ وَ کُلُوا وَ اشْرَبُوا» اوّل توجّه به روح و معنویّت، آنگاه توجّه به جسم (أعراف، 31)

6.وَ لِکُلِّ ‏أُمَّةٍ أَجَلٌ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا یَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَ لَا یَسْتَقْدِمُونَ

هر امتى را مدت عمرى است. چون اجلشان فراز آید، یک ساعت پیش و پس نشوند.

•   فرصت و امکاناتى که در دست ماست، رفتنى است، پس تا حدّ توان، صحیح‏ترین استفاده را بکنیم. «لِکُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ»( أعراف، 34)

7 .وَ نَادَى أَصْحَابُ الْأَعْرَافِ رِجَالًا یَعْرِفُونَهُم بِسِیمَاهُمْ قَالُواْ مَا أَغْنَى عَنکُمْ جَمْعُکُم وَ مَا کُنتُمْ تَسْتَکْبِرُونَ

ساکنان اعراف مردانى را که از نشانیشان مى‏شناسند آواز دهند و گویند: آن خواسته که گرد آورده بودید و آن همه سرکشى که داشتید شما را فایده‏اى نبخشید.

• مال، قدرت، دوستان و طرفداران، عامل نجات نیستند. «ما أَغْنى‏ عَنْکُمْ جَمْعُکُمْ» (أعراف، 48)

8 . اُدْعُواْ رَبَّکُمْ تَضَرُّعًا وَ خُفْیَةً إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ

پروردگارتان را با تضرع و در نهان بخوانید، زیرا او متجاوزان سرکش را دوست ندارد.

• دعا وقتى مؤثّر است که خالصانه و همراه با تضرّع باشد. «تَضَرُّعاً وَ خُفْیَه»              
• دعا نکردن، دعاى بى‏تضرّع و دعاى ریایى، از نمونه‏هاى سرکشى و تجاوز است. «الْمُعْتَدِینَ»( أعراف، 55)

9 . أَ وَ عَجِبْتُمْ أَن جَاءَکُم ذِکْرٌ مِّن رَّبِّکُم عَلَى‏ رَجُلٍ مِّنکُم‏ لِیُنذِرَکُمْ وَ لِتَتَّقُواْ وَ لَعَلَّکُم‏ تُرْحَمُونَ

آیا از اینکه بر مردى از خودتان از جانب پروردگارتان وحى نازل شده است تا شما را بترساند و پرهیزگارى کنید و کارى کند که مورد رحمت قرار گیرید، به شگفت آمده ‏اید؟

• گاهى حجاب معاصرت و هم‏دوره بودن، مانع پذیرش حقّ و منطق صحیح اوست. «أَ وَ عَجِبْتُمْ» قوم نوح مى‏گفتند: چرا او پیامبر باشد و به او وحى برسد و به ما نرسد؟ او که همانند ماست و با ما تفاوتى ندارد! (أعراف، 63)

10. وَ اذْکُرُواْ إِذْ جَعَلَکُم خُلَفَاءَ مِن بَعْدِ عَادٍ وَ بَوَّأَکُمْ فِى الْأَرْضِ تَتَّخِذُونَ مِن سُهُولِهَا قُصُورًا وَ تَنْحِتُونَ الْجِبَالَ بُیُوتًا فَاذْکُرُواْ ءَالَاءَ اللَّهِ وَ لَا تَعْثَوْاْ فِى الْأَرْضِ مُفْسِدِینَ

به یاد آرید آن زمان را که شما را جانشینان قوم عاد کرد و در این زمین جاى داد تا بر روى خاکش قصرها برافرازید و در کوهستانهایش خانه‏هایى بکنید. نعمتهاى خدا را یاد کنید و در زمین تبهکارى و فساد مکنید.

• مسکن، از نعمت‏هاى ویژه الهى است. «قُصُوراً» ... «بُیُوتاً» ... «آلاءَ اللَّهِ »    
• رفاه، مسکن و قصر، اگر از یاد خدا جدا باشد زمینه‏ى فساد مى‏شود. «قُصُوراً» ... «بُیُوتاً» ... «مُفْسِدِینَ» (أعراف، 74)