نکاتی پیرامون جزء ششم - خانم قربانی:

نکاتی از آیات جزء ششم:

1. وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لهَم مَّغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِیم

خدا به کسانى که ایمان آورده ‏اند و کارهاى نیکو کرده ‏اند، وعده آمرزش و مزدى بزرگ داده است.

توجّه به عاقبت کارها، در تصمیم‏هاى انسان نقش مهمى دارد. «أَجْرٌ عَظِیمٌ» (مائده، 9)

2.یَهْدِى بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلَامِ وَ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلىَ النُّورِ بِإِذْنِهِ وَ یَهْدِیهِمْ إِلىَ‏ صرِاطٍ مُّسْتَقِیم

تا خدا بدان (کتاب) هر کس را که در پى خشنودى اوست به راه ‏هاى سلامت هدایت کند و به فرمان خود از تاریکى به روشناییشان ببرد و آنان را به راه راست هدایت کند.

انسان، خود زمینه ‏ساز هدایت خویش است. «یَهْدِی بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَهُ»

بشر در سایه قرآن، به همزیستى و صفا در زندگى مى ‏رسد. «سُبُلَ السَّلامِ»(مائده، 16)

3. وَ إِذْ قَالَ مُوسىَ‏ لِقَوْمِهِ یَقَوْمِ اذْکُرُواْ نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ جَعَلَ فِیکُمْ أَنبِیَاءَ وَ جَعَلَکُم مُّلُوکاً وَ ءَاتَاکُم مَّا لَمْ یُؤْتِ أَحَدًا مِّنَ الْعَالَمِینَ
و موسى به قوم خود گفت: اى قوم من، نعمتى را که خدا بر شما ارزانى داشته است یاد کنید، که از میان شما پیامبران پدید آورد و شما را صاحبان اختیار خویش گردانید و به شما چیزهایى عنایت کرد که به هیچ یک از مردم جهان عنایت نکرده است.

براى دعوت مردم، باید از اهرم عاطفه استفاده کرد. «یا قَوْمِ»(مائده، 20)

4.یَا قَوْمِ ادْخُلُواْ الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتىِ کَتَبَ اللَّهُ لَکُمْ وَ لَا تَرْتَدُّواْ عَلَى أَدْبَارِکمُ‏ فَتَنقَلِبُواْ خَاسِرِین

اى قوم من، به زمین مقدسى که خدا برایتان مقرر کرده است داخل شوید و بازپس ‏مگردید که زیان دیده باز مى‏ گردید.

رابطه‏ى رهبر و مردم، باید عمیق و عاطفى باشد. «یا قَوْمِ»

همه جاى زمین یکسان نیست، برخى جاها قداست دارد. «الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ»(مائده، 21)

5. لَئنِ بَسَطتَ إِلِىَّ‏ یَدَکَ لِتَقْتُلَنىِ مَا أَنَا بِبَاسِطٍ یَدِىَ إِلَیْکَ لِأَقْتُلَکَ إِنىّ‏ أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَلَمِین.
اگر تو بر من دست گشایى و مرا بکشى، من بر تو دست نگشایم که تو را بکشم. من از خدا که پروردگار جهانیان است مى ‏ترسم.

در برخورد با حسود، آرام سخن بگوییم و آتش حسد را با نرمش در گفتار، خاموش کنیم. «ما أَنَا بِباسِطٍ ...»(مائده، 28)

6. إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَوةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکَوةَ وَ هُمْ رَاکِعُونَ

جز این نیست که ولىّ شما خداست و رسول او و مؤمنانى که نماز مى‏ خوانند و هم چنان که در رکوعند انفاق مى ‏کنند.

کارهاى جزئى (مثل انفاق انگشتر) نماز را باطل نمى‏ کند. «یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ»

براى توجّه به محرومان، نماز هم مانع نیست. «یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ» (آرى، فقیر نباید از جمع مسلمانان دست خالى برگردد. (مائده، 55)

7 .وَ إِذَا نَادَیْتُمْ إِلىَ الصَّلَوةِ اتخَّذُوهَا هُزُوًا وَ لَعِبًا ذَالِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا یَعْقِلُون

و چون بانگ نماز کنید آن را به مسخره و بازیچه گیرند، زیرا مردمى هستند که نمى ‏اندیشند.

از رابطه و دوستى با کسانى که اذان (و شعائر دینى) را مسخره مى ‏کنند بپرهیزید.«لا تَتَّخِذُوا» ... «وَ إِذا نادَیْتُمْ ...»(مائده، 58)

8. وَ إِذَا جَاءُوکُمْ قَالُواْ ءَامَنَّا وَ قَد دَّخَلُواْ بِالْکُفْرِ وَ هُمْ قَدْ خَرَجُواْ بِهِ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا کاَنُواْ یَکْتُمُون
و چون نزد شما آمدند، گفتند که ایمان آوردیم و حال آن که با کفر داخل شدند و با کفر خارج گشتند، و خدا به آنچه پنهان مى ‏دارند آگاه‏تر است.

خداوند، از خود انسان‏ها هم به ضمیرشان آگاه‏تر است. «اللَّهُ أَعْلَمُ» (مائده، 61)

9 .وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْکِتَابِ ءَامَنُواْ وَ اتَّقَوْاْ لَکَفَّرْنَا عَنهْمْ سَیِّئاتهِمْ وَ لَأَدْخَلْنَاهُمْ جَنَّاتِ النَّعِیم

اگر اهل کتاب ایمان بیاورند و پرهیزگارى کنند، گناهانشان را خواهیم زدود و آنها را به بهشتهاى پرنعمت داخل خواهیم کرد.

براى دریافت الطاف الهى، باید ابتدا از گناهان پاک شد. «لَکَفَّرْنا»، «أَدْخِلْنا»

خداوند، علاوه بر عفو، لطف هم دارد. «لَکَفَّرْنا»، «أَدْخِلْنا»( مائده، 65)

10. إِنَّ الَّذِینَ ءَامَنُواْ وَ الَّذِینَ هَادُواْ وَ الصَّابِئُونَ وَ النَّصَارَى‏ مَنْ ءَامَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الاَخِرِ وَ عَمِلَ صَالِحًا فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لَا هُمْ یحَزَنُون

هرآینه از میان آنان که ایمان آورده ‏اند و یهود و صابئان و نصارا هر که به خدا و روز قیامت ایمان داشته باشد و کار شایسته کند بیمى بر او نیست و محزون نمى ‏شود.

آرامش واقعى، در سایه‏ى ایمان و عمل صالح است. «مَنْ آمَنَ» ... «وَ عَمِلَ صالِحاً فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ» ( مائده، 69)

ترتیل جزء پنجم - استاد پرهیزگار: