عرض شد قرآن کتاب حکمت است لذا تمثیلات، تشبیهات، داستانهای قرآن و حتی دعاها ی قرآن برای یک هدف تربیتی بالا بیان شدهاست مثلاً  وقتی میخواهد روش حکیمانه و رندانه دعا کردن را به ما بیاموزد دعاهای انبیا را برایمان بیان می کند تا بیاموزیم چگونه دعا کنیم که در دعا کردن سعادت دنیا و آخرتمان تامین شود از جمله این دعاها آیه ده سوره حشر است : رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِینَ سَبَقُونَا بِالْإِیمَانِ وَلَا تَجْعَلْ فِی قُلُوبِنَا غِلًّا لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّکَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ

سبقت در ایمان خودش یک فضیلت است. اگر ما امروز ایمان داریم زحمت و کتکش را مجاهدین و انصار خوردند... خدایا حتی یک غلّ را از برادران دینی در دل ما قرار نده!

مرحوم آقای فلسفی در آخرین منبرشون می فرمود: در روایت داریم که امام صادق علیه السلام فرمود: اگر کسی در دلش یه غشّی (کینه نه، یک سایه روشنی از کینه) در دلش داشته باشد، دم مردن به او خطاب می شود : " مُت یهودیّاً أو نصرانیاً"…