امشب به داغ مولا مهتاب گریه می کرد              تصویر ماه در آب بی تاب گریه می کرد

شد چهره عدالت گلگون ز تیغ فتنه                   پیش نگاه مسجد محراب گریه می کرد

همچون برادرانش زینب به چشم خون داشت           آن آیه صبوری بی تاب گریه می کرد

اصبغ بن نباته می گوید: وارد خانة علی علیه السلام شدم، دیدم علی علیه السلام یک پارچة زردی را به سر مبارکشان بسته اند و خون هم مرتب از سر مولا می ریزد و رخسار شریفشان زرد شده است؛ به گونه ای که من بین پارچه و صورت تشخیص ندادم. آن گاه فریاد کشیدم و خود را به دامن حضرت انداختم و او را می بوسیدم و اشک می ریختم. حضرت فرمود: «گریه نکن اصبغ به راستی و قسم به خداوند! این [حالی که می بینی، مرا در شرف ورود به] بهشت [قرار داده] است.»

و به دخترش ام کلثوم که به شدت گریه می کرد، جایگاه خویش را گوشزد کرده، فرمود: «دخترم! گریه نکن! به خدا سوگند! اگر می دیدی آنچه را که پدرت می بیند، گریه نمی کردی.» عرض کرد: شما چه می بینید؟ فرمود: «می بینم که ملائکه و انبیاء عظام صف کشیده اند و همه منتظرند که من بروم ... .»

دانی زچه رو دیده ما می‌گرید                         در ماتم شاه اولیا می‌گرید

تنها ز غمش اهل زمین گریان نیست                    عیسی بفلک از این عزا می‌گرید

شد کشته بمحراب عبادت حیدر                       هر دیده بحال مرتضی می‌گرید

بـا گفتن "قد قتل" ز جبریل امین                        در خلد برین خیر نساء می‌گرید