وَ إِیَّاکَ أَنْ تَضَعَ ذَلِکَ فِی غَیْرِ مَوْضِعِهِ أَوْ أَنْ تَفْعَلَهُ بِغَیْرِ أَهْلِهِ لَا تَتَّخِذَنَّ عَدُوَّ صَدِیقِکَ صَدِیقاً فَتُعَادِیَ صَدِیقَکَ….

در جلسه گذشته در محضر این فراز از وصایای آسمانی امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب سلام الله علیه قرار داشتیم که فرمودند: اگر برادر تو از تو بُرید، تو با او دوستی کن و اگر روی برگرداند تو به سمت او برو هنگامیکه او بخل ورزید تو از بخشش به او مضایقه نکن و هنگامی که او از تو دوری می گزیند تو به طرف او برو...عذر او را بپذیر . آنچنان کریمانه و مهربانانه با او رفتار کن گویی که تو نیازمند دوستی او هستی و ...

سپس استثناء کرده و می فرماید: مبادا این دستوراتی را که به تو گفتم در مورد دوستانت انجام بده یا این نوع رفتار و منش را با انسانهایی که شایسته آن نیستند در پیش بگیری و تأکید مؤکّد می فرماید که دشمن دوست خود را به دوستی مگیر به خاطر اینکه با آن دوست خودت بخواهی دشمنی کنی...