(شیرخدا)) همسری برمی گزیند از طایفه شجاعان و دلیرمردان. فرزندی می خواهد که پرچم دار آزادگی و شرافت باشد تا ابد.
((ماه بنی هاشم)) طلوع می کند. قنداقه اش را که به دست پدر می دهند نگاهی به روی ماهش می اندازد, چشمانش تر می شود.آستین دست هاى کوچکش را بالا مى زد و بازوانش را غرق بوسه می کند. 
((لا اله الا الله و محمد رسول الله)) را در جانش می نشاند و نامش را می گذارد ((عباس)) 

عباس در همان کودکی جرعه نوش دریای ادب و معرفت علی(ع) می شود. 
در نوجوانی در رکاب پدر بر دشمنان خدا می تازد. بعد از پدر زانوی ادب به زمین می زند در پیشگاه برادرش حسن(ع).
با شهادت برادر، ماه بنی هاشم، دل می زند به دریای حسین(ع) و با موج کربلا اوج می گیرد.

چنان است عباس که پیشوای ششم او را ((عبد صالح)) خدا می خواند و آنچنان آبرو می یابد به درگاه پروردگارش که خلق خدا از هر کیش و آیینی دست به دامان کرامتش می شوند.

ولادت ابوفاضل، علمدار کربلا بر جانبازان ایران زمین که جانبازی را در کلاس معرفتش آموخته اند مبارک باد. 

آیه ی انا فتحنای قیام کربلا                                       آیت الله معظم سید ارض و سما
حضرت ذخرالحسین آیینه لطف خدا                           یابن قتال العرب یابن علی المرتضی
شیر مرد هاشمی سردار دشت نینوا                           یوسف ام البنین آقای کل ماسوا
ساقی لب تشنگان دریای ایثار و حیا                           ای امیر علقمه سلطان عرش و کبریا
حضرت باب الحوائج قبله ی اهل ولا                            بهترین تفسیر أو ادنی و هم قالو بلا
تشنه ی دریا دل ای امید اهل خیمه ها                       ای قیامت قامت ای مصداق والشمس والضحی
حضرت باب الحسین ای کوه تقوا و صفا                      ای علمدار حرم سرلشکر صاحب لوا
مظهر عشق و ادب یاساقی مشکل گشا                       ای فروغ سرمدی ای چشمه ی آب بقا
ای امیر لشکر سلطان مصباح الهدی                           حضرت پشت و پناه پادشاه سرجدا
ای سپهر غیرت و عزت همای دلربا                            عالَمی در وادی عشق تو باشد مبطلا
محور خلقت تویی ای شافع روز جزا                            گوشه ی چشمی نما از لطف و رحمت بر گدا