چشم‌های هرزه به دنبال خود، دل های هرزه را به وجود می آورد. دل هرزه یعنی چه؟ یعنی دلی که محبت سالم و صحیح در آن پایدار نمی‌ماند. مرتب محبت ها در آن وارد و از آن خارج می شوند. در میان انسان‌ها هرزه دلان فراوانند. شما در داستان‌ها، فیلم‌ها و خبرهایی که می شنوید، بعضی از زندگی های کسانی را که در اجتماعات بی‌ایمان زندگی می‌کنند، ملاحظه میکنید.

مرد و زن خودشان را در معرض محبتهای گوناگون که به آن عشق میگویند - در واقع عشق هم نیست و محبت زودگذر است - قرار میدهند و محرم و نامحرم هم سرشان نمیشود. نتیجهٔ این گونه ارتباط‌ها چیست؟ آن است که کانون اصلی محبت – یعنی خانواده - به سردی می‌گراید و زن و شوهر که باید به هم عشق بورزند، نسبت به یکدیگر دلسرد، بی‌اعتنا و بی اهتمام میشوند.

 برای پرهیز از هرزگی دل، از کجا باید شروع کرد؟

از کنترل همین دروازهٔ کوچک که چشم و زبان نامیده میشود. در قرآن به زن ها میگویند حتی در حرف زدن با مردهای بیگانه و نامحرم، به گونه‌ای تکلم نکنید که آن کسی که در دلش مرض است - یعنی هرزه دل است - در طمع بیفتد.

مقام معظم رهبری: ۸۱/۱۱/۳