سوره مبارکه واقعه دارای خواص ظاهری و معنوی است چنانچه هر کدام از سوره های قرآن چنین است. یعنی علاوه بر جهت فضیلت قرآن و توجه به خداوند صاحب قرآن که برای همه سوره هاست ، هر کدام آثار ویژه به خود دارند.

در تفسیر مجمع البیان روایت شده کسی که سوره مبارکه واقعه را مکرر بخواند ، از غافلین نوشته نمی شود.

از دیگر خواص این سوره این است که : کسی که شبهای جمعه این سوره را بخواند در قیامت چهره ا شمانند ماه شب چهارده می درخشد و همچنین هر کس پیش از خواب این سوره را بخواند ، خدا او را دوست می دارد.(البته محبت خدا سبب می شود که خلق هم او را دوست بدارند.)

از جمله خواص قرائت مداوم این سوره شریفه این است که پس از مرگ از رفقای مولی الموحدین علی بن ابیطالب علیه السلام است که بالاترین خاصیت قرائت این سوره است که کارش به جایی برسد که رفیق علی (ع) شود.

عمده اهمیت برای آثار معنوی است و عاقل دنبال آن می رود. آن گاه آثار ظاهری و دنیوی مداومت بر خواندن این سوره مبارکه برطرف شدن تهیدستی است.

برگشت همه بدبختی ها به غفلت است، چشم بصیرت که کور می شود و گوش باطن که از شنیدن حقایق باز می ماند و دل که از درک واقعیات عاجز میماند تا به جائیکه از چهارپایان پست تر می گردد ، همه در اثر غفلت است.

راه خدا که بسته شد ، راه دنیا باز می شود ، حد ادراکش در خور و خواب و شهوترانی و جاه و جلال خاصه می شود گردابیست که هر که در آن فرو رفت ، بیرون آمدنش بسی مشکل است. با اینکه می بیند مردنی است ، باز حرص عجیبی او را رها نمی کند ، دنبال زیادتی مال و جاه می باشد.اما اگر به برکت قرآن بیماری غفلت علاج شد، گوشش برای شنیدن اخبار قرآن از قیامت باز است و دلش برای باور داشتن آن آماده است.

قرآن نامه رب العالمین است که به وسیله جبرئیل و و ساطت حبیبش محمد صلوات الله علیه به ما رسیده است.

و از آداب مهم آن حضور قلب  و تدبر و التفات به معانی آن است. از آیات خوفش ترس و از آیات رجائش امیدوار گردد. از آیات معارفش ، شناسایی او زیادتر گردد.

اگر کسی قرآن را با تدبر بخواند بالاخره در او اثر خواهد گذاشت. آب چشمه قطره قطره بر سنگ می چکد و بر آن اثر می کند قرآن اثرش از آب بیشتر و دلها هم إن شاءالله سخت نشده است بالاخره با مداومت و تکرار اثر مطلوب را خواهد بخشید. بیماری غفلت معالجه می گرددالبته مراتب دارد تا کارش به جائی می رسد که با خواندن یا شنیدن آیه ای از قرآن دلشکسته می گردد حالش تغییر می کند.

از عظمت بلکه معجزه قرآن آن است که تکرارش ملال آور نیست. هر کتابی به هر شیرینی که باشد چند مرتبه که آن را بخوانند ملال می آورد مگر قرآن که لطفش بیشتر می گردد.

وقتی انسان قرآن را که به دست می گیرد فکر کند نامه خصوصی از طرف پروردگار به سوی بنده ضعیف خواننده است، نامه محبوب است. ببین چه خواسته است مبادا آیات عذاب را راجع به خودت ندانی تو چه دانی به چه حالی می میری، ساعت آخر عمرت چگونه است؟

در کتاب شریف اصول کافی از ابو اسامه نقل می کند وقتی در مسافرتم با امام صادق علیه السلام هم کجاوه بودیم، در اثناء راه حضرت رو به من کرد و فرمود : قرآن داری؟ عرض کردم آری. فرمود : بخوان! قرآن رتا باز کردم و سوره ای خواندم امام متأثر شد و فرمود: " ارعو ا قلوبکم" مراعات دلهایتان را بکنید ، سری به دلت بزن احوالش را بپرس چرا؟ علتش را خودش بیان فرمود : در شبانه روز ساعاتی است که در دل نه ایمان است نه کفر مانند کهنه پوسیده " کالخرقة البالیة " دلش همه جا هست جز به یاد خدا ، التفاتی به حضور پروردگار ندارد، با اشاره شیطان منحرف می شود و تکیه به خدا ندارد که محفوظ بماند.

سپس فرمود: ابا اسامة؛ إذا تفقدت قلبک لا تذکر فیه خیراً و لا شراً و لا تدری این هو" ای ابا اسامه گاهی که به دلت رجوع می کنی می بینی هیچ در آن نیست نه یاد خدا و آخرت ، نه اراده خیر و اقبال به بهشت، و نمی دانی دلت کجاست؟ به قول من در بانک است یا در بازار در معامله زمین و ماشین و یا در جرّ و نزاع است.

نمی ترسی که مرگت خفته گیرد                    دلت را غافل و آشفته گیرد

وای از آشفتگی دل ، خدا کند دستور امام " ارعوا قلوبکم " را ترتیب اثر دهیم . همین یک دستور ما را بس است. انسان به فکر فرو برود ساعت آخر عمرم دلم کجاست؟ « اللهم انی اسئلک ایماناً تباشر قلبی و اسئلک ایماناً لا اجل له دون لقائک»

ادامه دارد....