سوره مبارکه اعلی : 

مردی از جانب خدا مبعوث شده است تا واسطه هدایت تشریعی باشد. مردمی را می­ بیند که از تذکرات وحیانی او دوری می­ کنند. از ضعف خویش برای حفظ و ابلاغ وحی نگران است. نسبت به سودمندی تذکرات وحیانی خویش برای این جامعه قرآن­ گریز درتردید است. خود را دربرابر بازتاب مردمی تذکرات وحیانی خود مسئول می­ بیند.

سوی دیگر، مردمی هستند که از تذکرات او دوری می­ جویند و آهنگ تزکیه و یاد خدا و قصد پیوستن به جرگه نمازگزاران را ندارند. وحی الهی چنین ره می­نماید:

ای فرستاده ما! نزاهت نام پروردگار بلند مرتبه­ات را مورد توجه قرار ده و با مطالعه روند هدایت تکوینی، از فضای ابهام و تردید نسبت به جریان هدایت تشریعی فاصله بگیر! ما تو را برای حفظ و ابلاغ وحی آماده می­ کنیم. تو تذکر بده و نسبت به سودمندی آن تردید نکن و بدان که مسئولیت عکس العمل مردمان در قبال تذکرات وحیانی تو بر عهده خود ایشان است و متوجه تو نیست.

و ای دوری­ کنندگان از تذکرات وحیانی رسول ما! بدانید که رستگاری شما در گرو پاکی و یاد خداست و تا وقتی که دل در بند دنیا دارید، به رستگاری نخواهید رسید. این حقیقتی نو پدید نیست و در همه کتاب­های آسمانی پیشین و از جمله در صحف ابراهیم و موسی آمده است.

به این ترتیب، فضایی که می­ توانست جریان مبارک تذکر وحیانی را تحت تأثیر قرار دهد، خنثی می­ گردد و دوام این روند مبارک از جانب خدا ضمانت می­ شود و راه بهره­ مندی هرچه بیشتر انسانها از این مایه حیات روحانی مشخص می­ گردد.