یکی از استدلالات قوم ثمود برای سرباز زدن از دستورات حضرت صالح این بود که چرا از میان همه قوم فقط بر صالح وحی نازل شده است؟ و او را أشِر خطاب می کردند. أشِر به معنای شدت خوشحالی توأم با هوسبازی  است. یعنی او انسان بسیار خودبزرگ بین و هوا پرستی است که تکبرش او را تا پای ادعای نبوت پیش می برد. این امر مبیّن این است که قوم ثمود خدا را قبول داشتند ولی در اصل نبوت اشکال داشتند :