در نهج البلاغه دو نامه با عنوان وصیت امیرالمؤمنین علیه السلام هست یکی نامه 31 که خطاب به امام مجتبی است و دیگری نامه 47 که به امام حسن و امام حسین نوشته شده است. وقتی طبیب از بهبودی حضرت قطع امید کرد و به ایشان اعلام کرد که بهبودی حاصل نخواهد شد، حضرت حسنین علیهما السلام را فرا می خواند تا به ایشان وصیت کند. در این نامه حضرت دغدغه هایش را بیان می کند. آدرس درست راهیابی به سعادت این نامه است . همانگونه که در آیات انتهایی سوره فرقان اوصاف عباد الرحمان بیان گردیده است :
درس سی و دوم ، نامه 47 :


برای دریافت فایل صوتی کلیک کنید.
حجم: 15.6 مگابایت