تلاوت صفحه 603 :

آیه شماره 7  از سوره مبارکه ابراهیم
 وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزیدَنَّکُمْ وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابی‏ لَشَدیدٌ
و (همچنین به خاطر بیاورید) هنگامى را که پروردگارتان اعلام داشت: «اگر شکرگزارى کنید، (نعمت خود را) بر شما خواهم افزود؛ و اگر ناسپاسى کنید، مجازاتم شدید است‏.»
نکات تفسیری :

1- سنّت خداوند بر آن است که شکر را وسیله‏ ى ازدیاد نعمت قرار داده و این سنّت را قاطعانه اعلام کرده است. «تأذن ربّکم»
شکر نعمت نعمتت افزون کند کفر نعمت از کفت بیرون کند.
2- خدا براى تربیت ما، شکر را لازم کرد نه آنکه خود محتاج شکر باشد. «ربّکم»
3- با شکر نه تنها نعمت‏هاى خداوند بر ما زیاد مى‏ شود، بلکه خود ما نیز رشد پیدا مى‏ کنیم، زیاد مى‏ شویم و بالا مى‏ رویم.«لازیدنّکم»
4- کیفر کفران نعمت، تنها گرفتن نعمت نیست، بلکه حتى گاهى نعمت سلب نمى‏ شود ولى به صورت نقمت و استدراج در مى‏ آید تا شخص، کم‏ کم سقوط کند. «لان کفرتم انّ عذابى لشدید»