تلاوت صفحه 603 :
آیه
شماره 7 از سوره مبارکه ابراهیم
وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزیدَنَّکُمْ وَ لَئِنْ
کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابی لَشَدیدٌ
و (همچنین به خاطر بیاورید) هنگامى را که پروردگارتان اعلام داشت: «اگر شکرگزارى
کنید، (نعمت خود را) بر شما خواهم افزود؛ و اگر ناسپاسى کنید، مجازاتم شدید است.»
نکات تفسیری :
1-
سنّت خداوند بر آن است که شکر را وسیله ى ازدیاد نعمت قرار داده و این سنّت را
قاطعانه اعلام کرده است. «تأذن ربّکم»
شکر نعمت نعمتت افزون کند کفر نعمت از کفت بیرون کند.
2- خدا براى تربیت ما، شکر را لازم کرد نه آنکه خود محتاج شکر باشد. «ربّکم»
3- با شکر نه تنها نعمتهاى خداوند بر ما زیاد مى شود، بلکه خود ما نیز رشد پیدا
مى کنیم، زیاد مى شویم و بالا مى رویم.«لازیدنّکم»
4- کیفر کفران نعمت، تنها گرفتن نعمت نیست، بلکه حتى گاهى نعمت سلب نمى شود ولى به
صورت نقمت و استدراج در مى آید تا شخص، کم کم سقوط کند. «لان کفرتم انّ عذابى
لشدید»
امام علی علیه السلام
أمَرَنا رَسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله أن نَلقى أهلَ المَعاصی بِوُجوهٍ مُکفَهِرَّةٍ .
رسول خدا صلى الله علیه و آله به ما دستور داد که با افراد گنهکار، با چهره اى درهم کشیده رو به رو شویم.
الکافی : ٥/٥٩/١٠