تلاوت صفحه 599:
آیه
شماره 32 از سوره مبارکه مؤمنون
فَأَرْسَلْنَا فِیهِمْ رَسُولًا مِّنهْمْ أَنِ اعْبُدُواْ اللَّهَ مَا لَکمُ
مِّنْ إِلَاهٍ غَیرْهُ أَ فَلَا تَتَّقُونَ
و در میان آنان رسولی از خودشان فرستادیم که: «خدا را بپرستید; جز او معبودی برای
شما نیست; آیا (با این همه، از شرک و بت پرستی) پرهیز نمی کنید؟!»
نکات تفسیری :
1-
پیامبر باید از خود مردم باشد. (تا الگوئى عملى و درد آشنا داشته باشند و حجّت بر
آنان تمام باشد) «منهم»
2- عبادت خدا همراه با نفى شرک ارزش دارد. «أن اعبدوااللّه مالکم من اله غیره»
3- گرایش به توحید، به تقوا نیاز دارد.«أن اعبدوا اللّه... افلا تتّقون»
امام علی علیه السلام
هَلَکَ خُزّانُ الأموالِ و هُم أحیاءٌ ، و العُلَماءُ باقونَ ما بَقِیَ الدَّهرُ ، أعیانُهُم مَفقودَةٌ ، و أمثالُهُم فِی القُلوبِ مَوجودَةٌ .
مال اندوزان، با آن که زنده اند، مُرده اند و اهل علم، تا دنیا هست زنده اند. پیکرهایشان از میان مى رود، امّا یادشان در دلها هست.
نهج البلاغة : الحکمة ١٤٧