تلاوت صفحه 567 :

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی :

آیه شماره 107  از سوره مبارکه توبه
 وَ الَّذینَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِراراً وَ کُفْراً وَ تَفْریقاً بَیْنَ الْمُؤْمِنینَ وَ إِرْصاداً لِمَنْ حارَبَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ مِنْ قَبْلُ وَ لَیَحْلِفُنَّ إِنْ أَرَدْنا إِلاَّ الْحُسْنى‏ وَ اللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ
گروهى دیگر از آنها) کسانى هستند که مسجدى ساختند براى زیان (به مسلمانان)، و (تقوّیت) کفر، و تفرقه ‏افکنى میان مؤمنان، و کمینگاه براى کسى که از پیش با خدا و پیامبرش مبارزه کرده بود؛ آنها سوگند یاد مى‏ کنند که: «جز نیکى (و خدمت)، نظرى نداشته‏ ایم!» امّا خداوند گواهى مى‏ دهد که آنها دروغگو هستند.
نکات تفسیری :

1- دشمن، از مسجد و مذهب، علیه مذهب سوء استفاده مى‏ کند، ظاهر شعارها و القاب، فریبمان ندهد! «اتّخذوا مسجداً ضراراً»
2- هنگام جنگ با دشمنان خارجى، از توطئه‏ هاى دشمنان داخلى غافل نشویم. منافقان در آستانه‏ ى جنگ تبوک از پیامبر مى‏ خواستند تا رسماً پایگاه آنها را افتتاح کند، امّا پیامبرصلى الله علیه وآله، على‏ علیه السلام را در مدینه بجاى خود گذاشت و پس از بازگشت، مسجد ضرار را خراب کرد.
3- سوگند دروغ، شیوه‏ ى منافقان است. «لیحلفنّ»
4- فریب ادّعاها و تبلیغاتِ حقّ به جانب دشمن را نخوریم. «انْ اردنا الاّ الحسنى»