تلاوت صفحه 557 :
آیه
شماره 29 از سوره مبارکه انفال
یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَلْ لَکُمْ
فُرْقاناً وَ یُکَفِّرْ عَنْکُمْ سَیِّئاتِکُمْ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ وَ اللَّهُ ذُو
الْفَضْلِ الْعَظیمِ
اى کسانى که ایمان آورده اید! اگر از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید، براى شما
وسیله ای جهت جدا ساختن حق از باطل قرارمى دهد؛ (روشنبینى خاصّى که در پرتو آن،
حق را از باطل خواهید شناخت؛) و گناهانتان را مى پوشاند؛ و شما را مى آمرزد؛ و
خداوند صاحب فضل و بخشش عظیم است!
نکات تفسیری :
1-
عملکرد انسان، در بینش او اثر دارد. کسى که تقوا دارد، علاوه بر علم، فطرت، عقل
وتجربه، خداوند بصیرت ودید وشناخت ویژه اى به او مى دهد. («فرقان» نکره آمده است
تا نشان دهد که بصیرت خاصّى مراد است)
2- تقوا، هم عامل شناخت صحیح، «فرقان» هم مایه ى آبرو و حیثیّت اجتماعى، «یُکفّر
عنکم» و هم سبب مغفرت اخروى است. «یغفر لکم»
3- اعطاى بصیرت ویژه به پرهیزکاران و بخشش گناهان آنان، تفضّلى از جانب خداوند
است. «یجعل لکم فرقانا... واللّه ذو الفضل العظیم»
امام علی علیه السلام
هَلَکَ خُزّانُ الأموالِ و هُم أحیاءٌ ، و العُلَماءُ باقونَ ما بَقِیَ الدَّهرُ ، أعیانُهُم مَفقودَةٌ ، و أمثالُهُم فِی القُلوبِ مَوجودَةٌ .
مال اندوزان، با آن که زنده اند، مُرده اند و اهل علم، تا دنیا هست زنده اند. پیکرهایشان از میان مى رود، امّا یادشان در دلها هست.
نهج البلاغة : الحکمة ١٤٧
:: محسن بدر میگویید:
ممنوناجرکم عندالله