تلاوت صفحه 556 :
آیه
شماره 2 از سوره مبارکه مومنون
إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذینَ إِذا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ
وَ إِذا تُلِیَتْ عَلَیْهِمْ آیاتُهُ زادَتْهُمْ إیماناً وَ عَلى رَبِّهِمْ
یَتَوَکَّلُونَ
مؤمنان، تنها کسانى هستند که هرگاه نام خدا برده شود، دلهاشان ترسان می گردد؛ و
هنگامى که آیات او بر آنها خوانده مى شود، ایمانشان فزونتر مى گردد؛ و تنها بر
پروردگارشان توکل دارند.
نکات تفسیری :
1-
ایمان، شرایط و نشانه هایى دارد. «المؤمنون الّذین...»
2- نماز، در رأس برنامه هاى اسلامى است. «فى صلاتهم»
3- در نماز، حالت وکیفیّت مهم است. «خاشعون»
امام علی علیه السلام
هَلَکَ خُزّانُ الأموالِ و هُم أحیاءٌ ، و العُلَماءُ باقونَ ما بَقِیَ الدَّهرُ ، أعیانُهُم مَفقودَةٌ ، و أمثالُهُم فِی القُلوبِ مَوجودَةٌ .
مال اندوزان، با آن که زنده اند، مُرده اند و اهل علم، تا دنیا هست زنده اند. پیکرهایشان از میان مى رود، امّا یادشان در دلها هست.
نهج البلاغة : الحکمة ١٤٧
:: محسن بدر میگویید:
ممنون