تلاوت صفحه 498 :

آیه شماره 9  از سوره مبارکه فاطر
 وَاللَّهُ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیَاحَ فَتُثِیرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَى بَلَدٍ مَّیِّتٍ فَأَحْیَیْنَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا کَذَلِکَ النُّشُورُ؛
و خدا همان کسى است که بادها را روانه مى ‏کند پس [بادها] ابرى را برمى ‏انگیزند و [ما] آن را به سوى سرزمینى مرده راندیم و آن زمین را بدان [وسیله] پس از مرگش زندگى بخشیدیم رستاخیز [نیز] چنین است
نکات تفسیری :

1- وزش بادها حرگت ابرها و ریزش بارانها تصادفى نیست با اراده الهى است. الله ارسل الریاح فتثیر...فسقناه»

2- در هستى، برنامه و نظم و تدبیر حاکم است. «ارسل... فتثیر... فسقناه... فاحیینا»

3- براى فهم غیب، از شهود استفاده کنید. «کذلک النشور»