تلاوت صفحه 472:

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی :

آیه شماره 15  از سوره مبارکه نحل
 وَأَلْقَى فِی الأَرْضِ رَوَاسِیَ أَن تَمِیدَ بِکُمْ وَأَنْهَارًا وَسُبُلًا لَّعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ
و در زمین کوههایى استوار افکند تا شما را نجنباند و رودها و راهها [قرار داد] تا شما راه خود را پیدا کنید
نکات تفسیری :

1- کوهها، محصول یک تصادف کور نیست، بلکه بر اساس تدبیر حکیمانه است. «اَلقى فى الارض رواسى»
2- کوهها چون ثابت و استوار هستند، مى‏ توانند مانع اضطراب و مایه آرامش زمین و ساکنانِ آن شوند. «رواسى ان تمید بکم» (آرى کسى مى‏ تواند جلوى ناآرامى و اضطرابِ جامعه را بگیرد که خود ثابت‏ قدم و استوار باشد.)
3- کوهها با سراشیبى دامنه ‏هاى آن، سبب جریان آب در نهرها مى‏ شوند. «انهاراً»
4- کوهها، بر خلاف آنچه به نظر مى‏ رسد، مانع راه نیستند، بلکه راهنماى راه هستند. «سبلاً لعلّکم تهتدون»
5 - کوهها هم مایه‏ ى هدایت ظاهرى‏ اند وهم معنوى. «لعلّکم تهتدون»
(کوهها بهترین علامت راه در بیابان است و همچنین بهترین راه خداشناسى و توجّه به عظمت و قدرتِ خالق ‏اند.)