تلاوت صفحه 464:

آیه شماره 49  از سوره مبارکه یونس
 قُل لاَّ أَمْلِکُ لِنَفْسِی ضَرًّا وَلاَ نَفْعًا إِلاَّ مَا شَاء اللّهُ لِکُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ إِذَا جَاء أَجَلُهُمْ فَلاَ یَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَلاَ یَسْتَقْدِمُونَ
گو براى خود زیان و سودى در اختیار ندارم مگر آنچه را که خدا بخواهد هر امتى را زمانى [محدود] است آنگاه که زمانشان به سر رسد پس نه ساعتى [از آن] تاخیر کنند و نه پیشى گیرند
نکات تفسیری :

1- هیچ کس حتّى انبیا، از پیش خود قدرتى و مالکیّتى ندارد. «لااملک لنفسى»
2- جامعه همچون افراد، اجل، سعادت و شقاوت، رشد و غىّ دارد. «لکل امّةٍ أجل» (سرآمدن اجل‏ها، گاهى با هلاکت و نابودى است، گاهى با از دست دادن شوکت و عزّت)
3- حکومت وقدرت دنیوى ابدى نیست، به آن مغرور نشویم. «لکل امّةٍ أجل»
4- مهلت دادن به امّت‏ها، از سنّت‏هاى الهى است. «لکلّ امّةٍ أجل»
5-مقدّراتِ امّت‏ها، بر اساس سنّت‏هاى الهى است و تقدیم و تأخیر ندارد. پس در مقدّرات الهى شتاب نکنیم. «لایستأخرون...»