درجلسه قبل گفتیم که در قرآن هیچ جا معنای اسمی و حاصل مصدری برای عقل وجود ندارد و عقل را به این معنایی که ما در فارسی به کار می بریم که یک ابزار یا یک بخش برای شناخت است ، در قرآن به کار نرفته و همه جا فرآیند عقل کردن و فهمیدن را به خود انسان و حقیقت انسان نسبت می دهد ، ما متوجه می شویم که از دید قرآن ابزاری به نام عقل وجود ندارد و عقل کار کل وجود من و حقیقت من است.

در قرآن 16 بار کلمه لبّ به کار رفته که بیشتر مترجمین آن را عقل معنا می کنند اما با توجه به این دیدگاه لبّ به معنی عقل نیست بلکه یکی از سه ابزار شناخت " سمع و بصر و افئده" است و از آنجا که لبّ و فؤاد از نظر ریشه و معنای لغوی به هم بسیار نزدیک هستند می توان لبّ را ابزار فؤاد در نظر گرفت ....