تلاوت صفحه 416 :

آیه شماره 22  از سوره مبارکه لقمان
 وَمَن یُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى‏ وَإِلَى اللَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ
و هر کس روى خود را (به حقیقت) به سوى خدا کند، در حالى که نیکوکار باشد، پس بى تردید به دستگیره (و رشته‏ ى) محکمى چنگ زده، و پایان همه‏ ى کارها به سوى اوست.
نکات تفسیری :

1- تسلیم خدا شدن، یک امر اختیارى است و اکراه و اجبارى وجود ندارد. «مَن یسلم وجهه»
2- تسلیم خدا بودن، باید با عمل همراه باشد. «یسلم... و هو محسن»
3- نیکوکار بودن، به تنهایى کافى نیست، اخلاص در عمل هم لازم است. «یسلم وجهه... و هو محسن»
4 - با توجّه به معاد و تفّکر درباره‏ ى آینده، راه خود را انتخاب کنیم. «و الى اللّه عاقبة الامور»
5- آفرینش، همه به یک سوى و یک هدف روانه است. «و الى اللّه عاقبة الامور»