زینت مولود کعبه  در دامن میوه ی بهشت خدا  در حال درخشش است .

در دامن دو دریای به هم پیوسته ی نبوت و امامت دختری متولد می شود که گوهر امامت در حفظ خویش انتظارش را میکشد .

در خانه ی علی و فاطمه دختری طلوع می کند که از تلاقی  لبخند و اشگ، شادی و حزن، تصویری شگفت می آفریند تصویری که 56 سال بعد کربلا آن را تفسیر می کند

انتظار فراق به لبخند وصال چهره ی زهرا را زهرایی می کند.

پیامبر از سفر باز آمده است گویا تمام خستگی راه را با دیدن چهره ی نوزاد فاطمه  فراموش می کند و خطاب به زهرا می فرماید نامش را زینب بگذارید. یعنی درخت پر ثمری که خلق و خوی دو دریای وجود علی و فاطمه را در خود جمع کرده است.

پیامبر در آیینه ی علم لدنی صبری را در او می نگرد که تداعی کننده ی اعجاز و کرامت است.

زینب مگو حیدری کلام و فاطمی کمال .

زینب مگو نگاه بان گوهر یکدانه ی امامت.

 زینب مگو کوه صبر و استقامت .

تولد زینب نیست تولد صبرهمه ی برگزیدگان خداست.

تولد ذوالفقار دیگر علی در کربلا و کوفه و شام است.

تولد زبان علی در حنجره ی خشمگین و غمبار زهرایی دیگر است

 آری تولد زینب است

زینب زینب است همانگونه که فاطمه فاطمه است

سلام بر صبر و سلام بر زینب

سلام بر درایت و کیاست و سلام بر زینب

سلام بر عبادت و سلام بر زینب

سلام بر شجاعت و ابهت و حیا و عفت ، و سلام بر زینب .سلام بر فصاحت و بلاغت و سلام بر زینب .

خورشید روی تو شرف مشرقین شد                                    یک نیمه ات حسن شد و نیمت حسین شد

ای ماورای حد تصور کمال تو                                                                 بالاتر از پریدن جبریل ، بال تو

از مادری چنین، چنین دختری شود                                   هم خوش به حال فاطمه هم خوش به حال تو

غیر از حسین فاطمه ، چیزی ندیده ایم                                                     در انعکاس آینه های زلال تو

نزدیک سایه های عبورت نمی شویم                                                  نامحرمان عشق کجا و خیال تو؟!

ازگوشه های چشم توساحل درست شد                                        محض خدا پای تو محمل درست شد