تلاوت صفحه 360 :
آیه
شماره 61 از سوره مبارکه عنکبوت
وَ لَئنِ سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ سَخَّرَ
الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ فَأَنىَ یُؤْفَکُونَ
و هر گاه از آنان بپرسی: «چه کسی آسمانها و زمین را آفریده، و خورشید و ماه را
مسخّر کرده است؟» میگویند: «الله»! پس با این حال چگونه آنان را (از عبادت خدا)
منحرف می سازند؟!
نکات تفسیری :
1-با
طرح سؤال در مورد مبدأ هستى، هم وجدانها را بیدار کنیم و هم میزان ایمان و
عقیده ى مردم را بهتر بشناسیم. «ولئن سألتهم»
2- در مباحث اعتقادى، از نمونه هاى روشن و ملموس استفاده کنیم. (آسمان، زمین،
خورشید و ماه) «السموات والارض ...»
3- مشرکان، خالق هستى را «خدا» مى دانستند و براى چیزهاى دیگر در سرنوشت خود، نقش
قائل بودند. «لیقولن اللَّه»
4- گرایش به حقّ، فطرى است و انحراف مشرکان خلاف فطرت و به خاطر القائات بیرونى
است. «یؤفکون» به صورت مجهول آمده که به معناى به انحراف کشیده شدن است، گویا
القاى خارجى آنان را به انحراف مى کشد.
پیامبر اکرم (ص)
أمّا الحُسَینُ فَإنَّهُ مِنّی وَ هُوَ ابنی وَ وَلَدی وَ خَیرُ الخَلقِ بَعدَ أخیهِ وَ هُوَ إمامُ المُسلِمینَ وَ مَولى المُؤمِنینَ وَ خَلیفَةُ رَبِّ العالَمینَ
امّا حسین، او از من است. او پسر من و زاده من است و بهترین انسانها پس از برادرش مىباشد. او امامِ مسلمانان است و مولاىِ مؤمنان و خلیفه پروردگار جهانیان ...
الأمالی للصدوق : ص ١٠١