تلاوت صفحه 305 :

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی :
آیه شماره 39  از سوره مبارکه طه
أَنِ اقْذِفِیهِ فىِ التَّابُوتِ فَاقْذِفِیهِ فىِ الْیَمّ‏ِ فَلْیُلْقِهِ الْیَمُّ بِالسَّاحِلِ یَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لىّ‏ِ وَ عَدُوٌّ لَّهُ وَ أَلْقَیْتُ عَلَیْکَ محَبَّةً مِّنىّ‏ِ وَ لِتُصْنَعَ عَلىَ‏ عَیْنىِ
که: «او را در صندوقی بیفکن، و آن صندوق را به دریا بینداز، تا دریا آن را به ساحل افکند; و دشمن من و دشمن او، آن را برگیرد!» و من محبتی از خودم بر تو افکندم، تا در برابر دیدگان ( علم) من، ساخته شوی (و پرورش یابی)!
نکات تفسیری :
1- دریا نیز همچون تمام هستى، تحت امر الهى است. «فلیلقه الیمّ بالساحل»
2- تکرار کلمه «عدّو» نشانه عمق عداوت طاغوت نسبت به فرستادگان الهى است. «عدوٌّ لى و عدوٌّ له»
3- عدو شود سبب خیر، اگر خدا خواهد. «یأخذه عدوٌّ لى و عدوٌّ له»
4- محبوبیّت یکى از الطاف الهى است. آنکه دلها از اوست، محبّت نیز از اوست. «محبّة منّى»
5- اولیاى خدا، تحت نظر و تربیت ویژه‏ ى پروردگار قرار دارند. «على عینى»