تلاوت صفحه  290 :

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی :
آیه شماره 62  از سوره مبارکه فرقان
وَ هُوَ الَّذِى جَعَلَ الَّیْلَ وَ النَّهَارَ خِلْفَةً لِّمَنْ أَرَادَ أَن یَذَّکَّرَ أَوْ أَرَادَ شُکُورًا
و او همان کسی است که شب و روز را جانشین یکدیگر قرار داد برای کسی که بخواهد متذکر شود یا شکرگزاری کند (و آنچه را در روز کوتاهی کرده در شب انجام دهد و به عکس).
نکات تفسیری :
1-اراده و خواست انسان، زمینه‏ ى رشد اوست. «لمن اراد ان یذّکر»
2- انسان، داراى فطرتى است که با تذکّر بیدار مى‏ شود. «یذکر» (تذکّر در جایى بکار مى‏ رود که انسان از درون مطلبى را مى‏ دانسته، ولى فراموش کرده است)
3- هم شناخت، اراده مى‏ خواهد و هم عمل و شکر. («أَرادَ» تکرار شده است)
4- شب و روز، نعمتى شایسته‏ ى شکر و سپاسگزارى است. «اراد شکورا»
5- یاد خدا زمانى ارزش دارد که بر اساس آگاهى و بصیرت باشد. «اراد أن یذکر»