قرائت صفحه 263 :

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی:
آیه شماره 40 از سوره مبارکه عنکبوت
فَکُلاًّ أَخَذْنَا بِذَنبِهِ فَمِنْهُم مَّنْ أَرْسَلْنَا عَلَیْهِ حَاصِبًا وَ مِنْهُم مَّنْ أَخَذَتْهُ الصَّیْحَةُ وَ مِنْهُم مَّنْ خَسَفْنَا بِهِ الْأَرْضَ وَ مِنْهُم مَّنْ أَغْرَقْنَا وَ مَا کَانَ اللَّهُ لِیَظْلِمَهُمْ وَ لَاکِن کَانُواْ أَنفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ
ما هر یک از آنان را به گناهانشان گرفتیم، بر بعضی از آنها طوفانی از سنگریزه فرستادیم، و بعضی از آنان را صیحه آسمانی فروگرفت، و بعضی دیگر را در زمین فرو بردیم، و بعضی را غرق کردیم; خداوند هرگز به آنها ستم نکرد، ولی آنها خودشان بر خود ستم می‏ کردند!
نکات تفسیری:
1-تمام کیفرها به قیامت واگذار نشده است. (برخى اقوام در همین دنیا به کیفر گرفتار شده‏ اند.) «فکلاًّ اخذنا ...»
2- از مهلت دادن خدا مغرور نشویم که عاقبت گناه، کیفر است. «فکلاًّ اخذنا بذنبه»
3- قهر الهى، عادلانه است. «و ما کان اللَّه لیظلمهم»
4- سرنوشت هر کس در گرو اعمال خود اوست. «کانوا أنفسهم یظلمون»
5 - تکبّر در برابر حقّ، ظلم به خویشتن است. «کانوا أنفسهم یظلمون»