قرائت صفحه238:

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی:
آیه شماره 37  از سوره مبارکه ابراهیم
رَّبَّنَا إِنِّی أَسْکَنتُ مِن ذُرِّیَّتِی بِوَادٍ غَیْرِ ذِی زَرْعٍ عِندَ بَیْتِکَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِیُقِیمُواْ الصَّلاَةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْهِمْ وَارْزُقْهُم مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ یَشْکُرُونَ
پروردگارا من [یکى از] فرزندانم را در دره‏اى بى‏کشت نزد خانه محترم تو سکونت دادم پروردگارا تا نماز را به پا دارند پس دلهاى برخى از مردم را به سوى آنان گرایش ده و آنان را از محصولات [مورد نیازشان] روزى ده باشد که سپاسگزارى کنند
نکات تفسیری:
1-دیندارى، گاهى با آوارگى، هجرت، دورى از خانواده و محرومیت از امکانات رفاهى همراه است. «اسکنت من ذریّتى بواد غیر زرع»
2-محور و مقصد حرکت ابراهیم نماز است. «ربّنا لیقیموا الصلوة»
3- نماز در ادیان قبل نیز بوده است. «لیقیمواالصلوة»
4- محبوبیّت و گرایش دل‏ها به دست خداست. «فاجعل افئدة...»
5- مردان خدا، دنیا را براى هدفى عالى مى‏ خواهند. «من الثمرات لعلّهم یشکرون»