براى تلاوت قرآن سفارشات زیادى شده است. خود قرآن به کسى که آن را تلاوت مى‏کند قسم خورده و مى‏گوید: «فَالتَّالِیاتِ ذِکْراً» (صافات/3) یعنى سوگند به کسانى که وحى را تلاوت مى‏کنند. درباره قرائت قرآن اول گفته شده با وضو قرآن بخوانید: «لا یَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ» (واقعه/79) یعنى بدون وضو قرآن را لمس نکنید. معناى دیگرى هم دارد که یعنى معارف ناب قرآن را درک نمى‏کنند مگر کسانى که روح پاکى دارند. کسى که روح پاکى دارد قرآن را درک مى‏کند. یعنى روحهاى آلوده از قرآن لذت نمى‏برند. پس دستور خواندن و تلاوت قرآن: 1 - باید با وضو باشیم. 2 - زیاد بخوانیم. «فَاقْرَؤُا ما تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ» (مزمل/20) تا مى‏توانید قرآن بخوانید. نه، براى تبرک و اینها، زیاد بخوانیم. در هر حال بخوانیم. داریم راه مى‏رویم، مى‏نشینیم. به خصوص در ماه رمضان، ترتیل بخوانیم «وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتیلاً» (مزمل/4) معناى ترتیل خواندن این است که با صوت خوب بخوانیم، آرام بخوانیم، وقتى مى‏خوانیم، در آیات قرآن فکر کنیم. فکر و تدبر کنیم و نکند بى توجه قرآن بخوانیم، نکند که بر دل ما قفل خورده باشد.
البته عمل از همه مهمتر است. اینها همه پوست قرآن بود. مهم‏تر از همه عمل است. که روایت داریم: «مَا آمَنَ بِالْقُرْآنِ مَنِ اسْتَحَلَّ مَحَارِمَهُ» (کنزالفوائد، ج‏1، ص‏350) کسى که مى‏گوید من به قرآن ایمان دارم و حال آنکه حرام را حلال کرده است، دروغ مى‏گوید. «کَمْ مِنْ قَارِئٍ لِلْقُرْآنِ وَ الْقُرْآنُ یَلْعَنُهُ» (مستدرک‏الوسائل، ج‏4، ص‏250) بسیار از آدمها در کشورهاى اسلامى هستند که قرآن مى‏خوانند ولى قرآن آنها را لعنت مى‏کند. ما باید ببینیم کجا به قرآن بند هستیم.
در قرآن تدبر کنیم، فکر کنیم و از همه مهمتر عمل کنیم چون یاد گرفتن آسان است. عمل مشکل است. مى‏شود در نیم ساعت چیزى را یاد گرفت اما باید یک عمر عمل کرد. در بحار حدیثى داریم که اصحاب پیغمبر ده آیه را مى‏گرفتند و عمل مى‏کردند و بعد از عمل ده آیه دیگر. خلاصه تند و زیاد خواندن مهم نیست. داریم: «وَ إِذا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ» (اعراف/204) وقتى قرآن خوانده مى‏شود گوش دهید. و در جای دیگری داریم که با لحن عربى بخوانید و با صوت زیبا بخوانید. امام سجاد(ع) مى‏فرماید: قرآن هر آیه‏اش یک گنج است. اگر در هر آیه فکر کنید، مطالب جدیدى بدست مى‏آورید. علامه طباطبایى (رحمةالله علیه) فرمود: باید 2 سال به 2 سال تفسیر قرآن عوض شود. چون به مرور زمان دائم حقایقى از آیات کشف مى‏شود. فقط کسى مى‏داند قرآن چیست که به آن وارد شود. وارد که شد مى‏بیند: عجب (بحر عمیق) دریاى عمیقى است. اینهایى که کنار دریا هستند مى‏گویند دریا همین است، برو صورتت را بشوى و بیا. اما هر کس وارد مى‏شود به گونه‏اى است که آدم کم می آورد. به آیه‏هایى مى‏رسیم که بزرگترین مفسرین مى‏گویند، ما نمى‏دانیم خدا مى‏خواهد چه بگوید.
«إِنَّ الْقُرْآنَ نَزَلَ بِالْحُزْنِ فَاقْرَءُوهُ بِالْحُزْنِ» (کافى، ج‏2، ص‏614) قرآن را با صداى محزون بخوانید. امیرالمومنین(ع) مى‏فرماید: قرآن را طورى بخوانید که به دلتان بنشیند و خانه هایتان را با تلاوت قرآن منور کنید. حدیث داریم خانه‏اى که در آن قرآن خوانده مى‏شود، چنان بر اهل آسمان مى‏درخشد، همانطور که ستاره‏هاى پرنور براى اهل زمین مى‏درخشند و شما در زمین مى‏گویى آن ستاره پرنور است. همینطور که ستارگان براى اهل زمین مى‏درخشند، خانه‏اى که در آن قرآن خوانده شود براى اهل آسمان مى‏درخشد. چون امیرالمؤمنین فرمود: «هذه کمدنکم» این ستاره‏ها همه شهرهایى هستند مثل شهرهاى شما قَالَ النَّبِیُّ (ص): «نَوِّرُوا بُیُوتَکُمْ بِتِلَاوَةِ الْقُرْآنِ» (کافى، ج‏2، ص‏610) به خصوص سفارش شده در جوانى به جلسات قرائت بروید.
خداوند فرمود: ماه رمضان ماه قرآن است. «شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآنُ» (بقره/185)، نمى‏گوید: «الذى کتب علیکم الصیام» اگر شما در جمهورى اسلامى روزى یا هفته‏اى تعیین کردید. من براى قرآن ماه تعیین کردم. «قِرَاءَةُ الْقُرْآنِ فِی الْمُصْحَفِ تُخَفِّفُ الْعَذَابَ عَنِ الْوَالِدَیْنِ وَ لَوْ کَانَا کَافِرَیْنِ» (کافى، ج‏2، ص‏613) عجب حدیثى است. در اصول کافى حدیث داریم، اگر پسر قرآنى را باز کند و بخواند، اگر پدر و مادرش کافر هم باشند قرآن خواندن پسر در تخفیف عذاب پدر مؤثر است. اگر پدر و مادر مجرم و بى دین از دنیا بروند اما پسر و دخترش از روى قرآن بخوانند همین قرآن خواندن حتى در جرم پدر و مادرش اثر مى‏گذارد و به همین خاطر پدر و مادرها باید به قرآن خواندن بچه‏هایشان عنایت کنند
«مَنْ قَرَأَ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ آیَةً مِنْ کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ کَانَ کَمَنْ خَتَمَ الْقُرْآنَ فِی غَیْرِهِ مِنَ الشُّهُورِ» (فضائل‏الأشهرالثلاثة، ص‏97) خواندن یک آیه قرآن در ماه رمضان، مثل این است که از اول تا آخر قرآن را در ماههاى دیگر بخوانیم. آقا بى سواد هستى «قُلْ هُوَ اللَّهُ» بخوان. نگاه کردن و خواندن و شنیدن قرآن ثواب دارد.
اما عظمت قرآن: قرآن هم مسائل جزئى دارد هم کلى و هم کلى‏تر. آیاتى دارد خاص خود شما که مى‏گوید تو باید چنین باشى «وَ اتَّقُوا اللَّهَ» تو باید تقوا داشته باشى. تو باید غیبت نکنى. «وَ ثِیابَکَ فَطَهِّرْ» (مدثر/4) یکسرى آیات داریم در رابطه با خودسازى است. بعد یکسرى آیات داریم که مى‏گوید: خودت و بستگانت. «وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً» (بقره/83) با خانمت «وَ عاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ» (نساء/19) خودت، براى خود و پدر و مادرت، براى خود و مؤمنین «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ» (حجرات/10) بعد مى‏آید و مى‏گوید: اصلاً براى همه مردم «وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً» (بقره/83) یعنى مى‏گوید اول خودت را درست کن، بعداً تو امت را. بعد بین مؤمنین و بعد بین همه مردم
ادامه دارد....