تلاوت صفحه 147:

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی:
آیه شماره 31 و32   از سوره مبارکه مومنون
ثُمَّ أَنشَأْنَا مِن بَعْدِهِمْ قَرْنًا ءَاخَرِینَ * فَأَرْسَلْنَا فِیهِمْ رَسُولًا مِّنهُمْ أَنِ اعْبُدُواْ اللَّهَ مَا لَکمُ مِّنْ إِلَاهٍ غَیرُهُ أَ فَلَا تَتَّقُونَ
سپس جمعیت دیگری را بعد از آنها به وجود آوردیم. * و در میان آنان رسولی از خودشان فرستادیم که: «خدا را بپرستید; جز او معبودی برای شما نیست; آیا (با این همه، از شرک و بت پرستی) پرهیز نمی‏کنید؟!»
نکات تفسیری :
1- -خداوند براى هر امّتى پیامبرى فرستاده است.پیامبر باید از خود مردم باشد. (تا الگوئى عملى و درد آشنا داشته باشند و
حجّت بر آنان تمام باشد) (منهم)
2- عبادت خدا همراه با نفى شرک ارزش دارد. (أن اعبدواالله مالکم من اله غیره)
3- گرایش به توحید، به تقوا نیاز دارد.(أن اعبدوا الله... افلا تتّقون)