تلاوت صفحه 122:

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی:
آیه شماره 18  از سوره مبارکه فرقان
قَالُواْ سُبْحَانَکَ مَا کاَنَ یَنبَغِى لَنَا أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِکَ مِنْ أَوْلِیَاءَ وَ لَاکِن مَّتَّعْتَهُمْ وَ ءَابَاءَهُمْ حَتىَ‏ نَسُواْ الذِّکْرَ وَ کاَنُواْ قَوْمَا بُورًا
(در پاسخ) می ‏گویند: «منزهی تو! برای ما شایسته نبود که غیر از تو اولیایی برگزینیم، ولی آنان و پدرانشان را از نعمتها برخوردار نمودی تا اینکه (به جای شکر نعمت) یاد تو را فراموش کردند و تباه و هلاک شدند.»
نکات تفسیری : 1- هر کجا سخنى از شرک به میان آمد، تسبیح وتنزیه خدا لازم است. «سبحانک»
2- خداوند نعمت‏هاى خود را حتّى از منحرفان دریغ نمى ‏دارد. «لکن متّعتهم»
3-خطر مال در جایى است که سبب فراموشى خدا شود، نه این که مال مطلقاً بد و خطرناک باشد. «متّعتهم... حتّى نسوا»
4- در خانواده‏ هایى که چند نسل آنها مرفّه بوده ‏اند، زمینه‏ ى فراموشى از خدا و قیامت، بیشتر است. «و آبائهم»
5-به مال و جلوه‏ گرى‏ هاى مرفّهین نگاه نکنید، همه‏ ى آنان تباه شدنى هستند. «کانوا قوماً بورا»