تلاوت صفحه 78 :

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی:
آیه شماره 7  از سوره مبارکه لقمان
وَ إِذَا تُتْلىَ‏ عَلَیْهِ ءَایَاتُنَا وَلىَ‏ مُسْتَکْبرِاً کَأَن لَّمْ یَسْمَعْهَا کَأَنَّ فىِ أُذُنَیْهِ وَقْرًا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ
و هنگامی که آیات ما بر او خوانده می‏ شود، مستکبرانه روی برمی‏ گرداند، گویی آن را نشنیده است; گویی اصلا گوشهایش سنگین است! او را به عذابی دردناک بشارت ده!
تفسیر : 1- شنیدن سخنان لهو و باطل، آمادگى پذیرش حقّ را از انسان سلب مى‏ کند. (لهوالحدیث... ولّى مستکبراً)
2- برخى افراد، از هر زبانى آیات الهى را بشنوند، باز هم زیر بار نمى‏ روند. (و اذا تُتلى علیه آیاتنا ولّى مستکبراً)
گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله‏ ى من                               آنچه البتّه به جایى نرسد فریاد است
3- روحیه‏ ى استکباری، مانع پذیرش حقّ و حقیقت است. (ولّى مُستکبراً)
4- آن که طالب سخنان باطل باشد، آمادگى شنیدن قرآن را ندارد. (یشترى لهو الحدیث... اذا تتلى علیه... لم یسمعها)
5- کسى که حقّ را نمى ‏پذیرد، مثل کسى است که هر دو گوش او سنگین باشد. (کأنّ فى اُذنیه وَقرا)