تلاوت صفحه 54 :

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی:
آیه شماره 23  از سوره مبارکه الشورى‏
ذَلِکَ الَّذِی یُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى وَمَن یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهُ فِیهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَکُورٌ
این همان [پاداشى] است که خدا بندگان خود را که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده ‏اند [بدان] مژده داده است بگو به ازاى آن [رسالت] پاداشى از شما خواستار نیستم مگر دوستى در باره خویشاوندان و هر کس نیکى به جاى آورد [و طاعتى اندوزد] براى او در ثواب آن خواهیم افزود قطعاً خدا آمرزنده و قدرشناس است
تفسیر: بشارت خداوند بس بزرگ و عظیم است. «روضات الجنّات - ما یشاؤون - فضل کبیر - ذلک الّذى یبشّر اللّه عباده»
نشانه بنده خدا ایمان و عمل صالح است. «عباده الّذین آمنوا و عملوا الصالحات»
رمز دریافت آن همه نعمت و بشارت، بندگى خدا و ایمان و نیکوکارى است. «عباده الّذین آمنوا و عملوا...»
مودت قربى مصداق روشن ایمان و عمل صالح است. «یبشر اللّه عباده الّذین آمنوا و عملوا الصالحات قل لا اسئلکم... الا المودة فى القربى»
درخواست مزد از زبان خود سنگین است، لذا پیامبر مأمور مى ‏شود از طرف خداوند مزد خود را به مردم اعلام کند. «قل لا اسئلکم...»
مودّت بدون معرفت امکان ندارد. (پس مزد رسالت قبل از هر چیز شناخت اهل بیت پیامبر است سپس مودّت آنان) «الاّ المودّة فى القربى‏»
مودّت بدون اطاعت، ریا و تملّق است. (پس مودّت قربى یعنى اطاعت از آنان) «الاّ المودّة فى القربى‏»
قربى معصومند. زیرا مودّت گناهکار نمى‏ تواند مزد رسالت قرار گیرد. «الاّ المودّة فى القربى‏»
مودّتى که قهراً همراه با معرفت و اطاعت است تنها در اهل‏بیت مستقر است. (کلمه «فى» رمز آن است که جایگاه مودّت تنها اهل‏بیت است.) «فى القربى‏»
مودّت فى القربى، راهى براى کسب خوبى‏ هاست. «الاّ المودّة فى القربى و مَن یقترف حسنة»
مودّت اهل بیت علیهم السلام، برجسته‏ ترین حسنه است. «المودّة فى القربى و من یقترف حسنة»
مودّت قربى حسنه است. «مَن یقترف حسنة»
مودّت قربى سبب دریافت پاداش بیشتراست. «نزد له فیها حسناً»
دوستى اهل بیت پیامبر، زمینه‏ ى دریافت مغفرت است. «الاّ المودّة فى القربى... انّ اللّه غفور»
خداوند قدردان کسانى است که به وظیفه خود در مودت اهل بیت عمل مى کنند. «انّ اللّه غفور شکور»