و اما ویژگی دوم عباد الرحمن:

2- حلم و بردباری در برابر جاهلان

پس می فرماید : " و إذا خاطَبَهُم الجاهِلون قالُوا سَلاماً " و هنگامی که جاهلان آنها را مخاطب سازند «و سخنان نا بخردانه گویند» ، به آنها سلام می گویند «و با بی اعتنایی و بزرگواری می گذرند.»

و در حقیقت مقصود این است که جهل و نادانی جاهل را مقابله به مثل نمی کنند و در آیه دیگر نیز به پیامبر ^(ص) دستور مشابهی داده است. آنجا که می فرماید: " واصبِر عَلی ما یقولون واهجُرهُم هجراً جَمیلاً" (مزمل – 10) در برابر آنچه «دشمنان » می گویند شکیبا باش « صابر و بردبار » و به طوری شایسته از آنان دوری گزین « آنان را به نیکویی ترک کن»

تعالیم پیامبران الهی بر اساس پرورش فضائل اخلاقی است که در درون انسانها نهفته است آنان بیش از آنکه آموزگارانند، نو آورانند. پرورش دهنده صفات و کمالات می باشند که در سرشت آدمیان نهفته است و به تعبیر علی ^(ع) " و یُذَکِّروهُم مَنسیِّ نِعمَتِهِ .... و یُثیرُوا لَهُم دَفائِنَ العُقُول" (نهج البلاغه – خطبه 1) پیامبران آمده اند تا نعمتهای فراموش شده را به خاطر آورند و گوهر های عقول را که در خزینه فطرت انسان نهفته است ، استخراج کنند. و یکی از این گوهرها و گنج های اخلاق و صفات پسندیده مدارا با مردم است مخصوصاً طبقه جاهل و نادان و مغرور ⁽¹⁾ و دستور به سلام است اما در معنای این سلام گفته شده:

1. در اینجا سلام به معنای سلام وداع با یاوه گویان و برخورد مسالمت آمیز است چنانکه درباره حضرت ابراهیم ^(ع) می خوانیم : همین که عمویش او را طرد کرد و گفت : از من دور شو ، ابراهیم ^(ع) فرمود : " سلامٌ عَلَیکَ سَأستَغفِرُ لکَ"(مریم – 46 و 47) خداحافظ به زودی برای تو از پیشگاه خداوند طلب آمرزش می خواهم ⁽²⁾ نکات اخلاقی و اجتماعی مدارا با چنین افراد روشن است :

اولاً : اگر با آنان مقابله به مثل شود و با خشونت رفتار گردد لجاجت آنان تحریک و در مسیر منفی خود راسخ تر می شوند!

ثانیاً : با در افتادن با جاهلان ، انسان مثل آنان شده و از قدر و مقام او کاسته می شود ، شخصیت او خوار و نیرو و وقتش به هدر می رود.

ثالثاً : مدارا کردن با جاهلان و نرمی در مقابل سخن تند و خشن و مسخره آمیز آنها سبب می شود مردم به کمک فرد مدارا کننده قیام نمایند. پس مدارا و حلم و حوصله از صفات مؤمنان است.⁽³⁾

2. سلام یعنی سخن راست و استواری که مایه هدایت جاهل شود و در حقیقت ، لفظ "سلاماً" صفتِ موصوف محذوفی است. یعنی " قولاً سلاماً" و آیه دیگر مفسّر این آیه می باشد. آنجا که گفتگوی بهشتیان را نقل می کند : " لا یسمَعُون فیها لَغواً و لا تَأثیماً" * إلّا قیلاً سلاماً سلاماً" (واقعه – 25 و 26) در آن «باغها ی بهشتی» نه لغو و بیهوده ای می شنوند، و نه سخنان گناه آلود، تنها چیزی که می شنوند «سلام» است «سلام» (4)

مدارا و صبر و استقامت و نیز شرح صدر از شروط اساسی رهبری در هدایت جامعه بشری است . لذا حضرت موسی^(ع) در دعوت فرعون به مسیر حق و بندگی از خداوند چنین تقاضا می نماید: " ربِّ اشرَح لی صَدری* و یسِّر لی أمری *و احلُل عُقدَةً مِن لِسانی * یَفقَهوا قَولی" (طه 25 الی 28) و به پیامبر هم در مسیر رسالت چنین خطاب می شود: " أ لم نَشرَح لک صَدرَک * و وضَعنا عنکَ وِزرَک* الّذی أنقَضَ ظَهرَک" (شرح 1 الی3)

و جالب است تقاضای سفیان ثوری از محضر امام صادق^(ع) در دریافت این شرح صدر یا به قول خودش نورانیت دل و دریا دل شدن! او از اعلام رجال صحاح ستّه ، از مشاهیر اهل سنت و از رؤسای مذهب بائده از فرق تصوّف است . در باب زهد و پارسایی با امام مناظره داشته و به عنوان یکی از راویان و شاگردان امام مطرح می باشد!! ⁽⁵⁾ نقل از خود اوست که به محضر امام صادق^(ع) می رود اما حضرت او را نمی پذیرند. پس سفیان بر سر مزار رسول خدا^(ص) رفته و نماز خوانده و به حضرت متوسل می شود که امام دلش با او مهربان شده و پذیرای وی گردد. بعد از توسل مجدّد به خدمت امام^(ع) می آید . امام این بار با گرمی او را پذیرفته و می فرمایند : می دانم آمده ای تا شرح صدر پیدا کنی ! عرض می کند : بله یابن رسول الله، امام^(ع) می فرمایند: " ای سفیان ! اگر می خواهی شرح صدر پیدا کنی باید از سه چیز مواظبت کنی:

1. بدان که تو عبدی و خدا مولاست ، عبد باید در برابر مولا صد در صد تسلیم باشد.
2. باید توجه داشته باشی که مولای تو هم غضب دارد و هم رضایت ، مواظب باش که همیشه کارهایی را انجام دهی که خداوند از تو راضی باشد و از کارهایی که انجام آن غضب خدا را همراه دارد ، دوری کنی!
3. ای سفیان ، تو عبدی ، خودت و هر چه داری متعلق به مولاست ، " العبدُ و ما فی یدِهِ کانَ لِمولاه" انسان هر چه دارد از مال ، عقل ، فکر، اراده ، امنیت و سلامتی همه و همه متعلّق به ذات بی نیاز خداوند است⁽⁶⁾ و پیامبر^(ص) منبع شرح صدر است و اصل رفق و مدارا در منطق عملی پیامبر^(ص)، سازنده ترین عنصر در اصلاح جامعه و مناسبات اجتماعی بود. این رسول رحمت با ملایمت و مدارا دلها را متحوّل و جانها را متمایل به حق نمود. لذا امام رضا^(ع) می فرماید:" مؤمن ، مؤمن نیست مگر آنکه سه خصلت و منش در او باشد؛ روشی از پروردگارش ، روشی از پیامبرش و روشی از ولی او .... و اما روش پیامبرش مدارا و خوش رفتاری با مردم است زیرا خدای عزّ و جلّ پیامبرش را به این امر دستور داده و فرموده است : " خُذِ العَفو وامُر بالعرفِ و أعرِض عَن الجاهلین" (اعراف – 199) (7) در این زمینه در سیره عملی پیامبر ^(ص) به مواردی اشاره می کنیم:
4. مردی از قبیله بنی سلیم در حالی که سر سوسماری را در آستین پنهان کرده بود وارد مدینه شد وقتی خدمت پیامبر^(ص) رسید با کمال جسارت گفت : تو همان جادوگر دروغگویی هستی که آسمان بر دروغگو تر از تو سایه نیفکند و زمین بر نداشته است. در این لحظه عمر خواست او را بکشد . پیامبر ^(ص) فرمود : عمر بنشین! حلم و بردباری به اندازه ای نکوست که نزدیک است فرد بردبار پیامبر باشد. آن گاه پیامبر^(ص) با او در کمال بردباری سخن گفت تا اسلام آورد.⁽⁸⁾
5. جوانی آمد و در خواست کرد که پیامبر گرامی^(ص) اجازه دهد که با دختران و زنان مردم عمل منافی عفت انجام دهد. در این هنگام ، کسانی که اطراف پیامبر^(ص) نشسته بودند از استجازه این مرد سخت ناراحت شدند . برخاستند تا او را بزنند پیامبر گرامی مانع شد. سپس شروع کردند با او به نرمی سخن گفتن ، و فرمودند : " آیا دوست داری با خواهر و کسان خود ، عمل منافی عفت انجام دهی؟ گفت : نه! پیامبر^(ص) فرمود: زنان و دختران مسلمان همگی خواهران ایمانی تو هستند. سپس در حق او چنین دعا کرد و فرمودند: " اللهم اهدِ قَلبَهُ و حصِّن فَرجَهُ" خدایا قلبش را به راه راست هدایت فرما و او را از خطرات شهوت پرستی محفوظ بدار .⁽⁹⁾
6. عربی بیابانی به نزد حضرت آمد و از محضرش تقاضای چیزی کرد پیامبر ^(ص) به او دادند اما آن مرد راضی نشد و نا سپاسی و جسارت نمود . اصحاب پیامبر^(ص) از حرکت آن مرد در خشم شدند و برخاستند تا با او برخورد کنند. ولی پیامبر^(ص) به آنان اشاره کرد که آرام بگیرند . سپس اعرابی را با خود به منزل برده و مقدار دیگری به او داده و پرسیدند: آیا راضی شدی؟ مرد عرب که وضع زندگی رسول خدا و گذشت و بزرگواری ایشان را دید گفت: آری ، خدا خیرت دهد. آن گاه پیامبر^(ص) به او فرمود: آنچه تو در مقابل اصحاب من بر زبان راندی موجب خشم آنان شد ، مایلم این اظهار رضایت و تشکرت را در مقابل آنان بگویی تا ناراحتی و خشم آنها نسبت به تو از بین برود . اعرابی پذیرفت و روز بعد به مسجد آمد . رسول خدا^(ص) رو به اصحاب خویش کرد و فرمود : این مرد اظهار می کند که از ما راضی شده است این طور تیست؟ اعرابی گفت: چنین است . رسول اکرم^(ص) رو به اصحاب کرد و فرمود : "مَثَل من و این مرد ، مَثل همان مردی است که شترش رم کرده بود و می گریخت. مردم برای کمک به او دنبال شتر می دویده و فریاد می کردند، این کار باعث می شد بیشتر فراری شود. صاحب شتر مردم را بانگ زد که مرا با او بگذارید که من نسبت به او ملایمتر از شما هستم و خود می دانم با او چگونه رفتار کنم. پس مشتی علف برداشت و آرام آرام بدون آنکه فریادی کند به سوی شتر رفت و به راحتی مهار آن را در دست گرفت و به دنبال کار خویش رفت. اگر دیروز زمانی که این اعرابی جسارت کرد شما را به حال خود گذاشته بودم قطعاً او را می کشتید. در حالی که در کفر به سر می برد و اهل آتش بود! ⁽¹⁰⁾

ادامه دارد......

1. سیمای انسان کامل در قرآن – جعفر سبحانی
2. تفسیر نور – محسن قرائتی – ج6
3. سیمای انسان کامل در قرآن – جعفر سبحانی
4. همان
5. زندگانی امام صادق (ع) محمد حسین مظفر- ترجمه سید ابراهیم سید علوی
6. جهاد با نفس – حسین مظاهری- ج1
7. سیره نبوی ( منطق عملی) – ج 2- سیره اجتماعی – مصطفی دلشاد تهرانی
8. سیمای انسان کامل در قرآن – جعفر سبحانی
9. همان
10. سیره نبوی ( منطق عملی) – ج 2- سیره اجتماعی – مصطفی دلشاد تهرانی