گفتیم که همه عبادات به خود انسان برمی گردد و هر عبادتی ظاهر و باطنی دارد ، اما در مورد صوم ظاهر آن هم بطن اولیه آن است. چون در روزه برخلاف بقیه عبادات اطاعت خالصانه داریم. وقتی مؤذن میگوید : "الله اکبر" می گوئیم :«خدایا حلالت را الآن حرام کردی، اطاعت! دیگرنمی خورم و مطیع امر تو هستم.» ولی در نماز می گوئیم : «ایاک نعبد وایاک نستعین» ولی آن را باور نداریم و به هرچیزی دست می یازیم و...
چرا پروردگار عالم می فرماید: " الصوم لی" ؟ چون روزه دار در خفا می تواند طور دیگری باشد( بخورد و بیاشامد) ولی می گوید: خدا ناظر است و بلافاصله با اذان مؤذّن حرف وعمل یکی میشود و لذا با اعمال دیگر فرق دارد.
حضرت صدیقه طاهره "سلام الله علیها" می فرماید: « الصوم فیه اخلاص ٌ کاملةٌ» در روزه اخلاص کامل وجود دارد......