نهج البلاغه- کلام 155

• در اثبات مبحث ربوبیت حضرت حق بهترین شیوه روش محاجّه حضرت ابراهیم در مبهوت نمودن کفار {نمرود} است.(258 بقره)
• هدایت از شئون ربوبیت است و هدایت انسانها تشریعی است یعنی ارسال رسل که هیچ تفاوتی میان آنها نیست (84 آل عمران-285 بقره) وشریعت هم یکی است"اسلام" (18 آل عمران) غیر از آن خسران است و غیر قابل پذیرش (85 آل عمران) ابراهیم (ع) مسلمان بود (67 آل عمران) و فرزندانش اسماعیل و اسحاق و یعقوب و موسی و عیسی و ... (136-133 بقره ، 84 آل عمران) و حتی حواریون عیسی (ع) (52 آل عمران) هم مسلمان بودند.
• فرستادگان و اولیاء خدا به فرمان و اذن او می توانند به هنگام لزوم در جهان تکوین و آفرینش تصرف کنند و بر خلاف عادت و جریان طبیعی حوادثی بوجود آورند و تأکید بر {اذن الله} نشان دادن عدم استقلال آنها در این زمینه است. (49 آل عمران)
• زینتهای فانی حیات دنیوی همچون زنان و فرزندان و اموال از طلا و نقره و... در نظر مردم جلوه داده شده ولی سرانجامِ نیک نزد حضرت حق ، یعنی نعم اخروی و خشنودی او بهتر است. (15-14 آل عمران)
• آثار محبت نسبت به حضرت حق می بایست در قالب اطاعت از آن محبوب جلوه گر باشد و البته یک راه اطاعتِ محبوب ، اطاعت از فرستادگان اوست. لذا امام صادق (ع) فرمود:«هل الدین الّا الحبّ» (31 آل عمران)
• اطاعت از پیامبر (ص) یعنی اطاعت از احکام دین و از آن جمله امر انفاق است که در این بخش از آیات قرآن توصیه به انفاق به عنوان ذخیره اخروی شده است. (254 بقره) مسئله آگاهی خداوند از انجام انفاق است. (270 بقره) و لذا اعطای نتیجه این امر به طور کامل (272 بقره) و حتی بصورت افزایشی برای انسان محسوب می شود. (276-272-245 بقره) و در مقابل شیطان مانع انفاق است (268 بقره) اما با وجود علاقه انسان به مال (177 بقره) می بایست از مال پاکیزه (267 بقره) و از مازاد نیازمندی (219 بقره) و از سرمایه های سودمند مادی و معنوی (215 بقره) انفاق صورت پذیرد. درشب و روز (274 بقره) آشکار و پنهان (274-271 بقره) دریافت کنندگان هم مشخصند. (177-215-273 بقره) اما نیت باید خالص باشد. (261-265- 272 بقره) بدون منّت و اذیت (262-264 بقره) و یا ریا(264-266 بقره) بدانیم ترک انفاق سبب هلاکت اجتماعی است. (195 بقره) و اما در صورت عدم توانایی در انفاق گفتار پسندیده در برابر نیازمندان و عفو و گذشت از خشونتهای آنان از بخششی که آزاری به دنبال آن باشد بهتر است. (263 بقره)
• علم الهی نسبت به آنچه در آسمان ها و زمین است. نسبت به درون و اعمال برون انسان بسیار دقیق است. (284 بقره- 5و29 آل عمران) و براین مبنا جزای الهی هم کامل و دقیق است. (281 بقره-57 آل عمران) واعمال تجسم می یابد.(30 آل عمران)
• امر بازگشت انسانها و مراحل نهایی جزای اعمال حتمی است.(9-25 آل عمران) و جهت اثبات این امر مهم خداوند جریان عزیر پیامبر (259 بقره) و درخواست حضرت ابراهیم را برای نشان دادن کیفیت این امر یادآوری می نماید (260 بقره) جریان مرگ و زنده شدن گروهی از بنی اسرائیل در مسئله خودداری از امر جهاد در آیه (243 بقره) گذشت.