آیات این قسمت از سوره مبارکه نجم (31-41) راهکاری بسیار مهم پیش روی انسان قرار می دهد و آن اجتناب و دوری از گناهان است. نکته آن است که نفرمود انسان های نیکوکار گناه نمی کنند بلکه فرمود از گناه دوری می جویند. این هشدار به ما می فهماند که نزدیک شدن به گناه چه بسا انسان را به گناه بکشاند . همانند کسی که بر لبه پرتگاه حرکت می کند و با کوچکترین لغزش به عمق دره سقوط کند. عاقل آن است که احتیاط پیشه کند و از پرتگاه دوری نماید...

از جمله حوادثی که انسان قبل از مرگش در حال احتضار مشاهده می کند ، مشاهده اهل بیت علیهم السلام است . نسبت به امیرالمؤمنین تقریباً همه عالم حضرت را می بینند . شیعه و سنی نقل کرده اند که به حارث بن حارّ همدانی فرمود که : " یا حارث! مَن یَمُت یَرَنی مؤمن أو منافق" اهل بیت (چهارده معصوم ) هم بر بالین مؤمن خواهند آمد....

عقل، وجدان و فطرت انسان حکم می کند بدون داشتن دلیل محکم اعتقادی را نپذیرد، اما برخی از افراد زود باور که ممکن است نیت مغرضانه و حق ستیزانه هم نداشته باشد ، به راحتی هر حرفی را قبول کنند و به آسانی تحت تأثیرات تبلیغات و القائات قرار میگیرند، و چه بسا باتغییر شرایط محیط و جامعه اعتقاد خود را تغییر دهند و گاه برای حفظ منافع ظاهری خویش با عقاید و باورهای غلط هم راستا شده و حتی در جهت ترویج آن قدم بردارند.این آفتی است که خطرهای غیر قابل جبرانی برای فرد و جامعه به دنبال دارد و پیروان واقعی قرآن همواره می کوشند باورهای خویش را به دلایل کافی و محکم مستند کنند و در جهت تحقق آنها قدم بردارند.