حدیثی درباره کودکی حضرت هادی(ع) است که وقتی معتصم در سال دویست و هجده هجری، حضرت جواد(ع) را دو سال قبل از شهادت ایشان از مدینه به بغداد آورد، حضرت هادی(ع) که در آن وقت شش ساله بود، به همراه خانواده‌اش در مدینه ماند، پس از آنکه حضرت جواد(ع) به بغداد آورده شد، معتصم از خانواده حضرت پرس‌وجو کرد و وقتی شنید پسر بزرگ حضرت جواد، علی بن محمد(ع) شش سال دارد، گفت: این خطرناک است، ما باید به فکرش باشیم.
معتصم شخصی را که از نزدیکان خود بود، مأمور کرد که از بغداد به مدینه برود و در آنجا کسی را که دشمن اهل بیت(ع) است پیدا کند و این بچه را به دست آن شخص بسپرد تا او به عنوان معلم، این بچه را دشمن خاندان خود و متناسب با دستگاه خلافت بار بیاورد.
این شخص از بغداد به مدینه آمد و یکی از علمای مدینه را به نام الجُنَیدی که جزو مخالف‌ترین و دشمن‌ترین مردم با اهل بیت(ع) بود،-در مدینه از این قبیل علما آن وقت بودند- برای این کار پیدا کرد و به او گفت: من مأموریت دارم که تو را مربی و مؤدب این بچه کنم، تا نگذاری هیچ کس با او رفت‌و‌آمد کند و او را آن طور که ما می‌خواهیم تربیت کن، اسم این شخص الجنیدی در تاریخ ثبت است، حضرت هادی(ع) هم همان طور که گفتم، در آن موقع شش سال داشت و امر، امر حکومت بود؛ چه کسی می‌توانست در مقابل آن مقاومت کند؟
بعد از چند وقت یکی از وابستگان دستگاه خلافت، الجنیدی را دید و از بچه‌ای که به دستش سپرده بودند، سؤال کرد، الجنیدی گفت: بچه؟ این بچه است؟ من یک مسأله از ادب برای او بیان می‌کنم، او باب‌هایی از ادب را برای من بیان می‌کند که من استفاده می‌کنم! اینها کجا درس خوانده‌اند؟ گاهی به او، وقتی می‌خواهد وارد حجره شود، می‌گویم یک سوره از قرآن بخوان، بعد وارد شو- می‌خواسته اذیت کند- می‌پرسد: چه سوره‌ای بخوانم؟ من به او گفتم: سوره بزرگی، مثلاً سوره آل‌عمران را بخوان، او خوانده و جاهای مشکلش را هم برای من معنا کرده است، اینها عالمند! حافظ قرآن و عالم به تأویل و تفسیر قرآنند، ارتباط این کودک ـ که علی‌الظاهر کودک است، اما ولی الله است، «و آتیناه الحکم صبیّا»ـ با این استاد مدتی ادامه پیدا کرد -و استاد یکی از شیعیان مخلص اهل بیت شد.
شد غلامی که آب جو آرد آب جوی آمد و غلام بِبُرد
در نبرد بین امام هادی(ع) و خلفایی که در زمان ایشان بودند، آن کس که ظاهراً و باطناً پیروز شد، حضرت هادی(ع) بود، در زمان امامت آن بزرگوار، شش خلیفه یکی پس از دیگری آمدند و به درک واصل شدند، آخرین نفر آنها معتز بود که حضرت را شهید کرد و خودش هم به فاصله کوتاهی مرد.این خلفا غالباً با ذلت مردند؛ یکی به دست پسرش کشته شد، دیگری به دست برادرزاده‌اش و به همین ترتیب بنی‌عباس تار و مار شدند، به عکس شیعه.
شیعه در دوران حضرت هادی(ع) و حضرت عسکری(ع) و در آن شدت عمل، روز به روز وسعت پیدا کرد و قوی‌تر شد.
حضرت هادی(ع) 42 سال عمر کردند که بیست سالش را در سامرا بودند، آنجا مزرعه داشتند و در آن شهر کار و زندگی می‌کردند. سامرا در واقع مثل یک پادگان بود و آن را معتصم ساخت تا غلامان ترک نزدیک به خود را -با ترک‌های خودمان، ترک‌های آذربایجان و سایر نقاط- اشتباه نشود که از ترکستان و سمرقند و از همین منطقه مغولستان و آسیای شرقی آورده بود، در سامرا نگه دارد.
این عده چون تازه اسلام آورده بودند، ائمه و مؤمنان را نمی‌شناختند و از اسلام سر در نمی‌آوردند، به همین دلیل، مزاحم مردم می‌شدند و با عرب‌ها و مردم بغداد اختلاف پیدا کردند، در همین شهر سامرا عده قابل توجهی از بزرگان شیعه در زمان امام هادی(ع) جمع شدند و حضرت توانست آنها را اداره کند و به وسیله آنها پیام امامت را به سر تا سر دنیای اسلام با نامه‌نگاری و ... برساند.
امام هادی(ع) همه این کارها را در زیر برق شمشیر تیز و خون‌ریز همان شش خلیفه و علی‌رغم آنها انجام داده است، حدیث معروفی درباره وفات حضرت هادی(ع) هست که از عبارت آن معلوم می‌شود که عده قابل توجهی از شیعیان در سامرا جمع شده بودند، به گونه‌ای که دستگاه خلافت هم آنها را نمی‌شناخت؛ چون اگر می‌شناخت، همه‌شان را تار و مار می‌کرد، اما این عده چون شبکه قوی‌ای به وجود آورده بودند، دستگاه خلافت نمی‌توانست به آنها دسترسی پیدا کند.
یک روز مجاهدت این بزرگوارها ائمه(ع) به قدر سال‌ها اثر می‌گذاشت، یک روز از زندگی مبارک اینها مثل جماعتی که سال‌ها کار کنند، در جامعه اثر می‌گذاشت، این بزرگواران دین را همین طور حفظ کردند، والّا دینی که در رأسش متوکل و معتز و معتصم و مأموران باشد و علمایش اشخاصی باشند مثل یحیی‌بن‌اکثم که با آنکه عالم دستگاه بودند، خودشان از فساق و فجار درجه یک علنی بودند، اصلاً نباید بماند؛ باید همان روزها به کل، کلک آن کنده می‌شد و تمام می‌شد.
این مجاهدت و تلاش ائمه(ع) نه فقط تشیع، بلکه قرآن اسلام و معارف دینی را حفظ کرد، این است خاصیت بندگان خالص و مخلص و اولیای خدا، اگر اسلام انسان‌های کمربسته نداشت، نمی‌توانست بعد از هزار و دویست، سیصد سال تازه زنده شود و بیداری اسلامی به وجود بیاید، باید یواش یواش از بین می‌رفت.
اگر اسلام کسانی را نداشت که بعد از پیغمبران این معارف عظیم را در ذهن تاریخ بشری و در تاریخ اسلامی نهادینه کنند، باید از بین می‌رفت، تمام می‌شد، و اصلاً هیچ چیزش نمی‌ماند، اگر هم می‌ماند، از معارف چیزی باقی نمی‌ماند، مثل مسیحیت و یهودیتی که حالا از معارف اصلی‌شان تقریباً هیچ چیز باقی نمانده است.
اینکه قرآن سالم بماند، حدیث نبوی بماند، این همه احکام و معارف بماند و معارف اسلامی بعد از هزار سال بتواند در رأس معارف بشری خودش را نشان دهد، کار طبیعی نبود؛ کار غیر طبیعی بود که با مجاهدت انجام گرفت، البته در راه این کار بزرگ، کتک خوردن، زندان رفتن و کشته شدن هم هست که اینها برای این بزرگوارها چیزی نبود.
نقل از کتاب انسان 250 ساله روایت آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای رهبر انقلاب از زندگانی این امام همام
نقل از کتاب انسان 250 ساله روایت آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای رهبر انقلاب از زندگانی این امام همام
در این جلسه استاد ضمن تدریس درس هجدهم در باب ادب علم اموزی نکاتی را بیان نمودند. از پان جمله پیرامون حکمت 98 فرمودند: به محض شنیدن هر چیزی آن را برای دیگران نقل نکنید. شنیدن باید همراه عقل و درایت باشد." مرحوم کلینی در مقدمه اصول کافی نوشته:" من این احادیث را (حدود شانزده هزار و اندی) از بین صد هزار حدیث انتخاب کردم ."
فقط به دنبال روایتگری مطالب نباشید . سعی کنید.....
برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.
فقط به دنبال روایتگری مطالب نباشید . سعی کنید.....
برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.
استاد در تبیین حدیث سوم پیرامون عجب که از امام کاظم (ع) نقل شده ؛ بیان کردند:
عجب بر دو نوع است :1.از کار خوب 2. از کار بد : انسان از بدی کارها دچار عجب نمی شود بلکه به خاطر اینکه فکر می کند کارش درست است و به خاطر این درستی خیالی، دچار عجب هم می شود. مثلاً فکر می کند که بی حجابی تمدن و با فرهنگی است و به این بی حجابی خودش افتخار می کند و دچار عجب هم می شود....
برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.
عجب بر دو نوع است :1.از کار خوب 2. از کار بد : انسان از بدی کارها دچار عجب نمی شود بلکه به خاطر اینکه فکر می کند کارش درست است و به خاطر این درستی خیالی، دچار عجب هم می شود. مثلاً فکر می کند که بی حجابی تمدن و با فرهنگی است و به این بی حجابی خودش افتخار می کند و دچار عجب هم می شود....
برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.
استاد توانایی در اولین جلسه این کلاس در ترم جاری و به مناسبت روز عرفه نکاتی پیرامون شکرگزاری و شمردن نعمتهای الهی بیان نمودند و .....
برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.
برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.
عید قربان ، مجراى فیض الهى و بهانه عنایت رحمانى به بندگان مومن و مسلم و مطیع است...
عید قربان با نماز و عبادتش، با ذکر و دعایش، با قربانى و صدقات و احسانش ، بسترى براى جارى ساختن مفهوم عبودیت و بندگى است . . .
بارالها؛
مقدر فرما آنچه ذبح می شود نفسانیت من باشد به پای ربانیت تو…
عید قربان با نماز و عبادتش، با ذکر و دعایش، با قربانى و صدقات و احسانش ، بسترى براى جارى ساختن مفهوم عبودیت و بندگى است . . .
عید قربان ، یاد بود خاطره است
خاطره یک پدر و قصه یک پسر
عیدی که یادبود ابراهیم خلیل و قصه ایثار اسماعیل است.
بیائید به یاد بود بابای ابراهیم به قربان گاه برویم و الله اکبر را زمزمه کنیمبارالها؛
مقدر فرما آنچه ذبح می شود نفسانیت من باشد به پای ربانیت تو…
مؤسسه قرآن و عترت علی بن موسی الرضا (ع)
چه خوب شد عرفه دلبرم صدایــم کرد خدا به خاطر ارباب این عطایـــم کرد
چه منتی که در این روز معرفت،اربـاب به خوان نعمت العفو خود گدایــم کرد . . .
الهی! تو را میخوانم به پاکی و خلوص بندگی در صحرای عرفات، به تکاپوی حاجیان؛ آنگاه که جان مشتاق را برای لقای تو روانه آسمان زلال عرفه میکنند.
خدای من! دلم برای آشنایی و آشتی با تو، بیتابتر از همیشه است و تنها داراییام در پیشگاه تو، دعایی است که به آن وعده اجابت دادهای.
چگونه تو را دریابم و کدام باد موافق، این خس دورافتاده از آستانت را به کوی شناخت و دلدادگی به تو رهنمون میسازد؟
الهی! تو نوری؛ آشکارتر از آنی که به مدد آثار خلقتت، شناخته شوی. تو نوری و روشنتر از آنی که در پناه سایه درآیی.
تو آنقدر ظاهری که رسیدن به تو از راه مشاهده آثارت، راه دراز پیمودن و به بیراهه رفتن است. پس خدای من! چنان به عشق خود مرا بنواز و یاریام کن تا دیدهام؛ به فراتر از نشانههایت دل مشغول دارد و از درک نور تو که آفاق را روشن کرده، بازنماند…
عبادات و دعا رشته اتصال انسان با مبدأ هستی و قدرت لایزال الهی هستند؛ از این رو لذا نمی توان گفت که دعا و عبادات، مخصوص ایّام خاص می باشند؛ اما زمانهایی وجود دارد که فرصت ویژه ای برای ارتباط با خداوند از طریق دعا و راز و نیاز است؛ چرا که رحمت خاص خداوند در آنها از مبدأ اعلی به سوی بندگان سرازیر می گردد و بنده باید تلاش کند خود را در معرض دریافت آن عنایات و رحمتهای ویژه الهی قرار دهد؛ چنانکه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: «اِنَّ لِرَبِّکُمْ فِی اَیّامِ دَهْرِکُمْ نَفَحاتٌ اَلا فَتَعَرَّضُوا لَها؛ به راستی برای پروردگار شما در روزهای روزگارتان عطایا و بخششهایی است، هوشیار باشید و خود را در معرض آنها قرار دهید.» و قرآن کریم نیز می فرماید: «وَذَکِّرْهُمْ بِاَیّامِ اللّهِ»؛ و روزهای خدا را به آنان یاد آوری کن.
یکی از این روزها، نهم ذیحجّه یعنی روز عرفه است که می توان آن را روز دعا و نیایش نام نهاد. مخصوصا برای کسانی که توفیق تشرّف به حج و حضور در صحرای عرفات را پیدا کرده اند.
جایگاه روز عرفه
مرحوم شیخ عباس قمی درباره شب عرفه می گوید: «از لیالی متبرّکه و شب مناجات با قاضی الحاجات است و توبه در آن مقبول و دعا در آن شب مستجاب است. و کسی که آن شب را به عبادت بسر آورد، اجر و پاداش هفتاد سال عبادت را دارد.»
وی در رابطه با روز عرفه نیز می گوید: «روز عرفه از اعیاد عظیمه [و بزرگ] است، هر چند به اسم عید نامیده نشده و روزی است که حق تعالی بندگانش را به عبادت و طاعت فراخوانده و سفره های جود و احسان خود را برای آنها گسترده و شیطان در این روز تحقیر و رانده شده و خشمناک است.»
امّا جایگاه والای روز عرفه، در روایات معصومین علیهم السلام بیشتر نمود پیدا می کند:
امام صادق علیه السلام فرمودند: “کسی که در ماه رمضان بخشیده نشود، تا سال آینده بخشیده نمی شود، مگر اینکه [روز] عرفه را درک کند."
امام صادق علیه السلام در جای دیگری می فرمایند: هر دعایی که دوست داری برای خود بخوان و [در دعا کردن[ بکوش که آن روز (روز عرفه) روز دعا و درخواست است.» و یقینا درخواستها استجابت را در پی دارد.
در روایت آمده که خدای سبحان به ملائکه در این روز می فرماید: ای فرشتگان من! آیا نمی بینید بندگان و کنیزان مرا که ژولیده و غبارآلود از اطراف شهرها آمده اند؟ و آیا می دانید آنها چه درخواستی دارند؟ ملائکه می گویند: پروردگار ما! آنها مغفرت می خواهند. پس خداوند می فرماید: شاهد باشید که من آنها را بخشیدم!
امام زین العابدین علیه السلام در روز عرفه صدای سائلی را شنید که از مردم درخواست کمک می کرد. حضرت خطاب به او فرمودند: «وای بر تو! در این روز از غیر خدا سؤال و طلب کمک می کنی، حال آنکه در این روز برای بچّه هایی که در شکم مادر هستند نیز امید فضل خدا می رود که آنها سعید گردند!!!
ادامه مطلب
چه منتی که در این روز معرفت،اربـاب به خوان نعمت العفو خود گدایــم کرد . . .
الهی! تو را میخوانم به پاکی و خلوص بندگی در صحرای عرفات، به تکاپوی حاجیان؛ آنگاه که جان مشتاق را برای لقای تو روانه آسمان زلال عرفه میکنند.
خدای من! دلم برای آشنایی و آشتی با تو، بیتابتر از همیشه است و تنها داراییام در پیشگاه تو، دعایی است که به آن وعده اجابت دادهای.
چگونه تو را دریابم و کدام باد موافق، این خس دورافتاده از آستانت را به کوی شناخت و دلدادگی به تو رهنمون میسازد؟
الهی! تو نوری؛ آشکارتر از آنی که به مدد آثار خلقتت، شناخته شوی. تو نوری و روشنتر از آنی که در پناه سایه درآیی.
تو آنقدر ظاهری که رسیدن به تو از راه مشاهده آثارت، راه دراز پیمودن و به بیراهه رفتن است. پس خدای من! چنان به عشق خود مرا بنواز و یاریام کن تا دیدهام؛ به فراتر از نشانههایت دل مشغول دارد و از درک نور تو که آفاق را روشن کرده، بازنماند…
عبادات و دعا رشته اتصال انسان با مبدأ هستی و قدرت لایزال الهی هستند؛ از این رو لذا نمی توان گفت که دعا و عبادات، مخصوص ایّام خاص می باشند؛ اما زمانهایی وجود دارد که فرصت ویژه ای برای ارتباط با خداوند از طریق دعا و راز و نیاز است؛ چرا که رحمت خاص خداوند در آنها از مبدأ اعلی به سوی بندگان سرازیر می گردد و بنده باید تلاش کند خود را در معرض دریافت آن عنایات و رحمتهای ویژه الهی قرار دهد؛ چنانکه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: «اِنَّ لِرَبِّکُمْ فِی اَیّامِ دَهْرِکُمْ نَفَحاتٌ اَلا فَتَعَرَّضُوا لَها؛ به راستی برای پروردگار شما در روزهای روزگارتان عطایا و بخششهایی است، هوشیار باشید و خود را در معرض آنها قرار دهید.» و قرآن کریم نیز می فرماید: «وَذَکِّرْهُمْ بِاَیّامِ اللّهِ»؛ و روزهای خدا را به آنان یاد آوری کن.
یکی از این روزها، نهم ذیحجّه یعنی روز عرفه است که می توان آن را روز دعا و نیایش نام نهاد. مخصوصا برای کسانی که توفیق تشرّف به حج و حضور در صحرای عرفات را پیدا کرده اند.
جایگاه روز عرفه
مرحوم شیخ عباس قمی درباره شب عرفه می گوید: «از لیالی متبرّکه و شب مناجات با قاضی الحاجات است و توبه در آن مقبول و دعا در آن شب مستجاب است. و کسی که آن شب را به عبادت بسر آورد، اجر و پاداش هفتاد سال عبادت را دارد.»
وی در رابطه با روز عرفه نیز می گوید: «روز عرفه از اعیاد عظیمه [و بزرگ] است، هر چند به اسم عید نامیده نشده و روزی است که حق تعالی بندگانش را به عبادت و طاعت فراخوانده و سفره های جود و احسان خود را برای آنها گسترده و شیطان در این روز تحقیر و رانده شده و خشمناک است.»
امّا جایگاه والای روز عرفه، در روایات معصومین علیهم السلام بیشتر نمود پیدا می کند:
امام صادق علیه السلام فرمودند: “کسی که در ماه رمضان بخشیده نشود، تا سال آینده بخشیده نمی شود، مگر اینکه [روز] عرفه را درک کند."
امام صادق علیه السلام در جای دیگری می فرمایند: هر دعایی که دوست داری برای خود بخوان و [در دعا کردن[ بکوش که آن روز (روز عرفه) روز دعا و درخواست است.» و یقینا درخواستها استجابت را در پی دارد.
در روایت آمده که خدای سبحان به ملائکه در این روز می فرماید: ای فرشتگان من! آیا نمی بینید بندگان و کنیزان مرا که ژولیده و غبارآلود از اطراف شهرها آمده اند؟ و آیا می دانید آنها چه درخواستی دارند؟ ملائکه می گویند: پروردگار ما! آنها مغفرت می خواهند. پس خداوند می فرماید: شاهد باشید که من آنها را بخشیدم!
امام زین العابدین علیه السلام در روز عرفه صدای سائلی را شنید که از مردم درخواست کمک می کرد. حضرت خطاب به او فرمودند: «وای بر تو! در این روز از غیر خدا سؤال و طلب کمک می کنی، حال آنکه در این روز برای بچّه هایی که در شکم مادر هستند نیز امید فضل خدا می رود که آنها سعید گردند!!!
گفتاری از آیت الله جوادی آملی درباره روز عرفه
عرفه روز دعا و روز نیایش و مناجات با پروردگار عالمیان است، دعایی که طبق فرموده علی (ع) همه هستی انسان هاست. اساساً انسان از خودش چیزی ندارد و در این عالم او فقط مالک دعاست. وجود مبارک امام حسین (ع) ناتوان ترین مردم را کسی می داند که از دعا کردن عاجز باشد و می فرماید: اعجز النّاس من عجز عن الدّعا؛ به همین جهت در روز عرفه گرچه روزه گرفتن مستحب است اما به خاطر اهمیت آن فرموده اند که اگر روزه موجب ضعف می شود و از دعا کردن بازمی دارد دعا خواندن بر روزه تقدم دارد. یکی از زیباترین و شیرین ترین دعاها مناجات امام حسین (ع) در روز عرفه است.امام باقر (علیه السلام) عنایت زیادی به اصلاح اخلاق و تغییر اوضاع اجتماعی جامعه از طریق ایجاد قوانین ، معیارها و ارزش های والای شریعت اسلام داشتند. ایشان با انتشار احادیث نبوی با جنبه های اخلاقی و اجتماعی در این راه کمر همت بست و در عمل محتوا و مضمون این احادیث را در جهان واقعیت به نمایش گذاشتند.
آن حضرت همگان را به پاک نگهداشتن زبان و مقید کردن آن به قیدهای شریعت اسلامی می خواندند تا این که روابط بین مردم از بین نرفته و دوام یابد. و در این رابطه فرموده اند:
" با مردم با بیانی صحبت کنید که دوست دارید مردم با همان بیان با شما صحبت کنند ، چرا که خداوند متعال کسانی را که بسیار اهل سبّ و لعن و طعنه زدن بر مؤمنان باشد یا مرد بدزبان و بیهوده گو و گدای سمج را دوست نمی دارد، و در مقابل انسان با حیا ، بردبار و پاکدامن را دوست می دارد." (تحف العقول/220)
و سرانجام امویان شخصیت والای امام باقر(ع) را تاب نیاورده و با زهری مهلک وی را در سن 58 سالگی به شهادت رساندند.
روح مطهرش شاد و قرین رحمت الهی باد.
استادصدرالدینی در اولین جلسه این کلاس در ترم جاری ضمن تدریس درس هفدهم ، مباحثی پیرامون عقل و خردورزی بیان نمودند:
...عقل در اصطلاح روایی ما یعنی نیرویی که در وجود ماست و به وسیله آن راه را از چاه، خیر را از شر و حق را از باطل تشخیص می دهیم. به فرموده امام صادق(ع) عقل آن است که به وسیله آن خدا پرستیده می شود و بهشت حاصل می شود.....
برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.
...عقل در اصطلاح روایی ما یعنی نیرویی که در وجود ماست و به وسیله آن راه را از چاه، خیر را از شر و حق را از باطل تشخیص می دهیم. به فرموده امام صادق(ع) عقل آن است که به وسیله آن خدا پرستیده می شود و بهشت حاصل می شود.....
برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.
مختصر درباره ای از ما
مؤسسه قرآن و عترت علی بن موسی الرضا (ع)
دسته بندی ها
- تازه ها
- قران کریم
- فرهنکی
- حدیث هفته
-
جلسات آموزشی
- اخلاق در قرآن (آیة الله جاودان)
- اخلاق اسلامی (حجت الاسلام رضا محمدی)
- پرسمان اعتقادی( حجت الاسلام رضا محمدی)
- امامت شناسی
- تاریخ اسلام (آقای دکتر قنبری)
- تفسیر سوره اسراء (حجت الاسلام بهشتی)
- تفسیر سوره عنکبوت(حجت الاسلام صنیعی تهرانی)
- سیره حضرت زهرا(س) - حجت الاسلام بی آزارتهرانی
- تفسیر روایی(حجت الاسلام مهدوی ارفع)
- تفسیر موضوعی قرآن کریم
- تعلیم و تربیت (حجت الاسلام تراشیون)
- تحکیم خانواده ( خانم همیز)
- جهاد با نفس
- چهل حدیث حضرت امام (ره)
- درسنامه نهج البلاغه(آقای صدر الدینی)
- سبک زندگی در قرآن(حجت الاسلام توانایی)
- سبک زندگی اهل بیت علیهم السلام(دکتر قنبری
- شرح زیارت جامعه کبیره - حجت الاسلام رضا محمدی
- شرح دعای ندبه ( حجت الاسلام رضا محمدی)
- فهم زبان قرآن(حجت الاسلام حمید محمدی)
- نهج البلاغه - دکتر قنبری
- نهج البلاغه گفتمان انقلاب (حجت الاسلام مهدوی ارفع)
- نهج البلاغه (حجت الاسلام رضا محمدی)
-
سیره بزرگان
- بیانات مقام معظم رهبری
- رسول خدا صلوات الله علیه
- امیر المؤمنین (علیه السلام)
- حضرت زهرا سلام الله علیها
- امام حسن مجتبی ( علیه السلام)
- امام حسین علیه السلام
- امام سجاد (علیه السلام)
- امام باقر علیه السلام
- امام صادق علیه السلام
- امام کاظم علیه السلام
- امام رضا علیه السلام
- امام جواد (علیه السلام)
- امام هادی علیه السلام
- امام حسن عسگری (علیه السلام)
- صاحب الزمان (عجل الله فرجه الشریف)
- معصومین علیهم السلام
- انسان کامل (تفسیر آیه عباد الرحمان)
- بیانات آیت الله جوادی آملی
- عزاداریها
- رمضان در کلام بزرگان
- رمضان المبارک ، شهر الله
- رمضان المبارک (94)
- دعاهای روز های ماه رمضان
- مناسبتهای مذهبی و قمری
- مناسبتهای جهانی و شمسی
- جزء خوانی قرآن کریم (رمضان 1400)
- محرم و صفر 1402
حدیث هفته
حدیث 135
حضرت فاطمه سلام الله علیها
فَرَضَ اللّهُ الإِیمانَ تَطهیراً مِنَ الشِّرکِ... وَالزَّکاةَ زِیادَةً فِی الرِّزقِ.
خداوند ایمان را پاک کننده از شرک... و زکات را افزاینده روزى ساخت.
کتاب من لا یحضره الفقیه : ج ٣
بایگانی
- خرداد ۱۴۰۳ (۲)
- ارديبهشت ۱۴۰۳ (۱۰)
- فروردين ۱۴۰۳ (۳)
- اسفند ۱۴۰۲ (۲)
- دی ۱۴۰۲ (۲)
- آذر ۱۴۰۲ (۲)
- آبان ۱۴۰۲ (۷)
- مهر ۱۴۰۲ (۲)
- شهریور ۱۴۰۲ (۲)
- مرداد ۱۴۰۲ (۱۰)
- تیر ۱۴۰۲ (۳)
- خرداد ۱۴۰۲ (۳)
- ارديبهشت ۱۴۰۲ (۲)
- فروردين ۱۴۰۲ (۲)
- اسفند ۱۴۰۱ (۳)
- بهمن ۱۴۰۱ (۱)
- دی ۱۴۰۱ (۱)
- آذر ۱۴۰۱ (۲)
- آبان ۱۴۰۱ (۱)
- مهر ۱۴۰۱ (۵)
- شهریور ۱۴۰۱ (۴)
- مرداد ۱۴۰۱ (۸)
- تیر ۱۴۰۱ (۵)
- خرداد ۱۴۰۱ (۷)
- ارديبهشت ۱۴۰۱ (۹)
- فروردين ۱۴۰۱ (۱۳)
- اسفند ۱۴۰۰ (۷)
- بهمن ۱۴۰۰ (۵)
- دی ۱۴۰۰ (۶)
- آذر ۱۴۰۰ (۶)
- مهر ۱۴۰۰ (۷)
- شهریور ۱۴۰۰ (۱۲)
- مرداد ۱۴۰۰ (۱۹)
- تیر ۱۴۰۰ (۸)
- خرداد ۱۴۰۰ (۶)
- ارديبهشت ۱۴۰۰ (۳۳)
- فروردين ۱۴۰۰ (۱۵)
- اسفند ۱۳۹۹ (۶)
- بهمن ۱۳۹۹ (۷)
- دی ۱۳۹۹ (۱۹)
- آذر ۱۳۹۹ (۷)
- آبان ۱۳۹۹ (۹)
- مهر ۱۳۹۹ (۶)
- شهریور ۱۳۹۹ (۱۲)
- مرداد ۱۳۹۹ (۱۵)
- تیر ۱۳۹۹ (۱۲)
- خرداد ۱۳۹۹ (۱۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۹ (۲۸)
- فروردين ۱۳۹۹ (۱۳)
- اسفند ۱۳۹۸ (۱۳)
- بهمن ۱۳۹۸ (۲۶)
- دی ۱۳۹۸ (۲۳)
- آذر ۱۳۹۸ (۲۱)
- آبان ۱۳۹۸ (۲۲)
- مهر ۱۳۹۸ (۲۰)
- شهریور ۱۳۹۸ (۲۳)
- مرداد ۱۳۹۸ (۱۸)
- تیر ۱۳۹۸ (۲۰)
- خرداد ۱۳۹۸ (۲۷)
- ارديبهشت ۱۳۹۸ (۳۲)
- فروردين ۱۳۹۸ (۲۳)
- اسفند ۱۳۹۷ (۱۰)
- بهمن ۱۳۹۷ (۱۹)
- دی ۱۳۹۷ (۲۲)
- آذر ۱۳۹۷ (۲۲)
- آبان ۱۳۹۷ (۲۷)
- مهر ۱۳۹۷ (۱۸)
- شهریور ۱۳۹۷ (۲۵)
- مرداد ۱۳۹۷ (۲۵)
- تیر ۱۳۹۷ (۲۰)
- خرداد ۱۳۹۷ (۹۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۴۲)
- فروردين ۱۳۹۷ (۳۳)
- اسفند ۱۳۹۶ (۳۰)
- بهمن ۱۳۹۶ (۲۶)
- دی ۱۳۹۶ (۱۲)
- آذر ۱۳۹۶ (۳۱)
- آبان ۱۳۹۶ (۳۳)
- مهر ۱۳۹۶ (۴۰)
- شهریور ۱۳۹۶ (۱۴)
- مرداد ۱۳۹۶ (۱۴)
- تیر ۱۳۹۶ (۱۶)
- خرداد ۱۳۹۶ (۵۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۲۸)
- فروردين ۱۳۹۶ (۱۸)
- اسفند ۱۳۹۵ (۱۷)
- بهمن ۱۳۹۵ (۲۴)
- دی ۱۳۹۵ (۲۶)
- آذر ۱۳۹۵ (۳۰)
- آبان ۱۳۹۵ (۵۳)
- مهر ۱۳۹۵ (۴۹)
- شهریور ۱۳۹۵ (۶۰)
- مرداد ۱۳۹۵ (۲۸)
- تیر ۱۳۹۵ (۷۲)
- خرداد ۱۳۹۵ (۷۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۸۱)
- فروردين ۱۳۹۵ (۸۶)
- اسفند ۱۳۹۴ (۸۳)
- بهمن ۱۳۹۴ (۸۰)
- دی ۱۳۹۴ (۵۸)
- آذر ۱۳۹۴ (۶۸)
- آبان ۱۳۹۴ (۶۳)
- مهر ۱۳۹۴ (۵۴)
- شهریور ۱۳۹۴ (۳۷)
- مرداد ۱۳۹۴ (۳۷)
- تیر ۱۳۹۴ (۱۰۰)
- خرداد ۱۳۹۴ (۷۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۶۹)
- فروردين ۱۳۹۴ (۹۰)
- اسفند ۱۳۹۳ (۵۳)
- بهمن ۱۳۹۳ (۵۹)
- دی ۱۳۹۳ (۵۳)
- آذر ۱۳۹۳ (۳۶)
- آبان ۱۳۹۳ (۵۲)
- مهر ۱۳۹۳ (۲۴)
- شهریور ۱۳۹۳ (۲)
- مرداد ۱۳۹۳ (۱۱)
- تیر ۱۳۹۳ (۳۹)
- خرداد ۱۳۹۳ (۲۷)
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۳۳)
- فروردين ۱۳۹۳ (۱۷)
- اسفند ۱۳۹۲ (۲۹)
- بهمن ۱۳۹۲ (۲۸)
- دی ۱۳۹۲ (۱۷)
- آذر ۱۳۹۲ (۲۸)
- آبان ۱۳۹۲ (۴۱)
- مهر ۱۳۹۲ (۲۶)