مؤسسه قرآن و عترت علی بن موسی الرضا (ع)

.:: یا علی بن موسی الرضا (ع) ::.

در رثای پدر و پسر

کنون هنگامۀ شمس و قمر شد                 سپهرش سایۀ ابر شرر شد

            ندای هَل منِ  پورِ علی گشت                  به میدان ، نوبت پورِ صِغر شد

                          بغل بگرفته این شش ماهه یاور               پدر را حجت حق، این پسر شد

همه افلاک و ماکان در نظاره                 ولایت، در نهایت ، جلوه گر شد

              دمی خورشید بر شبها بتابید                   ولیکن نور بر شب بی اثر شد

                            دریغا خصم دون طاقت نیاورد                زتیرش این پسر ببریده سر شد

تو ای سرباز بر نگرفته شمشیر              گلویت بر پدر سینه سپر شد

              لبت آغشته با خون گلویت                     زبانت خشک از خشکیده تر شد

                           دریغا آب هم شرمندۀ توست                   دلت سیراب از خون جگر شد

به باغ لاله در این دشت بی آب               گل نشکفته بالت ، پر به پر شد

            فغان از نالۀ بی نالۀ  تو                       جهان از درد خاموش تو کر شد

                         ز خجلت علقمه در گل فرورفت              فرات ازفرط شرمش شعله ورشد

ملائک صف به صف درسوگ،گریان       سپهر از خون رنگینت ، حَمَر شد

           ز خونت خون شده چشم زمینی               زمین بر پیکرت زیر و زبر شد

                         کنون داغ تو بر این سرزمین است           فلک آشفته از داغ پدر شد

پدر نالد از این جور زمانه                    به قربانگه از او یک  دم نظر شد

          به سویی پاره پاره جسم اکبر                 علیِ اصغرش سوی دگر شد

                        میان معرکه سودای عشق است               شب سوداگری اینک سحر شد

فتاده آتش اندر جان عاشق                     که جانان بهر او معشوق تر شد

         سر پرواز دارد این مهاجر                    سرا پا غرق خون بگشوده پر شد

                       خرامان ، پرکشان در اوج هستی             خدایش را جدایش تن ز سر شد

 

مختصر درباره ای از ما

مؤسسه قرآن و عترت علی بن موسی الرضا (ع)
مؤسسه قرآن و عترت علی بن موسی الرضا (ع)

دسته بندی ها

حدیث هفته

حدیث 135

حضرت فاطمه سلام الله علیها

فَرَضَ اللّهُ الإِیمانَ تَطهیراً مِنَ الشِّرکِ... وَالزَّکاةَ زِیادَةً فِی الرِّزقِ.

خداوند ایمان را پاک کننده از شرک... و زکات را افزاینده روزى ساخت.

کتاب من لا یحضره الفقیه : ج ٣

بایگانی