مؤسسه قرآن و عترت علی بن موسی الرضا (ع)

.:: یا علی بن موسی الرضا (ع) ::.

و اما صفت دهم از ویژگیهای عباد الرحمن:
10 - عدم حضور در مجالس گناه
پس می فرماید: وَ الَّذینَ لایَشهَدونَ الزّور (فرقان-72) و بندگان خداوند کسانی هستند که در مجلس « گفتار و کردار » باطل حاضر نمی­ شوند.
لایشهدون : کلمه «شهد» دو معنا دارد، یکی حضور یافتن و دیگری خبر و گواهی دادن و هر دو معنا را می ­توان در آیه استفاده نمود. دیدگاه مفسّران در این زمینه:
1.آنان نه د رمجالس بد حاضر می­ شوند و نه بر باطل گواهی می­ دهند .(1) تعبیر «شهادت زور» در کتاب شهادات در فقه ما به همین عنوان مطرح است و در روایات متعدّدی نیز از آن نهی شده، هر چند در آن روایات، استدلالی به آیه فوق نداریم (2)
2.آنان پرهیز از حضور در مجلس معصیت دارند و معنای آیه این است که بندگان خدا در نقاطی که خدا را نافرمانی کنند، حاضر نمی­ شوند. برخی از مفسّران احتمال داده­ اند که اینان شهادت دروغ نمی­ دهند ولی این احتمال بعید است زیرا اگر مقصود این بود باید بفرماید: «و لایشهدون شهادة الزّور» در صورتی که در آیه، لفظ «شهادة» در کار نیست (3)
زور : در لغت عرب به معنای انحراف از حق است. اگر به دروغ «زور» می­ گویند به دلیل این است که دروغ انحراف از حق «راست» است، و اگر به «ظلم»، زور می­ گویند به دلیل این است که ستم انحراف از حق که همان عدالت است می­ باشد و اگر به تمام معاصی «زور» گفته می­ شود یه این جهت است که گناه انحراف از صراط مستقیم است.
ابن فارس هم در معجم مقاییس اللّغه آورده که «زور» یک معنا بیش ندارد و آن همان تمایل و عدول است و از این جهت «دروغ» را «زور» گویند. زیرا سخن دروغ عدول از حق است (4) و به یک عبارت دیگر گفته شده «زور» به معنای کار باطلی است که در قالب حق باشد و در تفاسیر به معنای گواهی باطل -دروغ- غنا آمده و در روایتی هم از امام صادق (ع) مراد از «زور» غنا شمرده شده است. (5) هر چند منظور از این گونه روایات این نیست که مفهوم وسیع «زور» را محدود به غنا کند بلکه غنا یکی از مصادیق روشن آن است و سایر مجالس لهو و لعب و شرب خمر و دروغ و غیبت و امثال آن را نیز دربرمی­ گیرد. (6)
پس نتیجه آنکه در دیدگاه اسلام نه تنها حضور در مجلس گناه حرام است و بلکه شاهد بودن بر گناه و خود را در نزدیکی و آستانۀ گناه قرار دادن نیز حرام و ممنوع می­ باشد ضمن اینکه هر نوع آگاهی و اطلّاع و حضور در هر صحنه­ ای ارزش نیست، گاهی عدم حضور و انزوا و گوشه­ گیری از اجتماع ارزش است و عدم حضور در مجلس گناه و بی­ اعتنایی به گناهکاران خود نهی از منکر می­ باشد زیرا لازم نیست در شیوۀ نهی از منکر همه جا خشونت به کار بُرد. (7)
در قرآن مجید، در آیات متعدّد از شرکت در مجالس گناه نهی شده است آنجا که می فرماید:
"وَ قَد نَزَّلَ عَلَیکُم فِی الکِتابِ أَن إِذا سَمِعتُم آیاتِ الله یُکفَرُ بِها وَ یُستَهزَاُ بِها فَلا تَقعَدُوا مَعَهُم حَتّی یَخُوضُوا فِی حَدِیثٍ غَیرِهِ اِنَّکُم اِذاً مِثلُهُم اِنَّ اللهَ جامِعِ المُنافِقِینِ وَ الکافِرِینَ فِی جَهَنَّمَ جَمِیعاً" (نساء-140) در کتاب بر شما نازل شده است که هر موقع بشنوید که آیات الهی را انکار و یا مسخره می­ کنند با آنان منشینید تا سخن دیگر را آغاز کنند وگرنه شما نیز مثل آنان خواهید بود. خداوند منافقان و کافران را در دوزخ گرد می­ آورد.
و در کلام دیگر فرماید: "وَ اِذا رَاَیت الّذین یخَوُضُونَ فی آیاتنا فَاَعرِضْ عنهم حتّی یخوضوا فی حدیثٍ غیره" (انعام-61) هرگاه کسانی را دیدی «به بدگویی» در آیات ما فرو رفته­ اند از آنان روی برگردان تا در سخن دیگر وارد شوند. (8)
و اصولاً این تصویر برخی از بندگان گنهکار الهی است که فرماید:" و اذا ذُکِرَ اللهُ وَحدَهُ اِشمَازَّت قُلُوبُ الّذینَ لایُؤمِنونَ بِالاخِرَةِ وَ اِذا ذُکِرَ الَّذیِن مِن دونِه اِذا هُم یَستَبشِرُون (زمر-45) هنگامی که خداوند به یگانگی یاد می­ شود، دل­های کسانی که به آخرت ایمان ندارند مشمئز «و متنفر» می­ گردد امّا هنگامی که از معبودهای دیگر یاد می­ شود آنان خوشحال می­ شوند.
پس شرکت در مجالس فاسد، مؤثّر در بندگان واقعی خداوند است (9) و بدین سبب امام صادق (ع) می فرماید:
« هرگز شایسته نیست فرد باایمانی در مجلسی بنشیند که در آن نافرمانی خدا می­ شود و او قادر بر جلوگیری نیست و یا می فرماید: با گروه بدعت گذار نشست و برخاست نکنید مبادا بسان آنان شوید که پیامبر (ص) فرمودند: انسان بر آیین دوست و مصاحب خویش است. (10)
ادامه دارد....

 
  1. تفسیر نور، ج 6 – محسن قرائتی
  2. تفسیر نمونه، ج 15 – ناصر مکارم شیرازی
  3. سیمای انسان کامل در قرآن – جعفر سبحانی
  4. همان
  5. تفسیر نور – ج 6 – محسن قرائتی
  6. تفسیر نمونه – ج 15 – ناصر مکارم شیرازی
  7. تفسیر نور – ج 6 – محسن قرائتی
  8. سیمای انسان کامل در قرآن – جعفر سبحانی
  9. تفسیر نور – ج 6 – محسن قرائتی
  10. سیمای انسان کامل در قرآن – جعفر سبحانی
...ابن سینا در نمط نهم از آخرین تألیف خود «کتاب الإشارات» به توضیح مقام زاهدین پرداخته و زهد را دو قسم کرده :
1. زهد غیر عارفانه یا زهد زاهدانه : که نوعی معامله است از قبیل فروختن کالای دنیا به کالای آخرت . بعضی ها زاهداند ولی زهدشان نوعی معامله گری و سوداگری است . شخص پیش خود می گوید: " چندی زهد می ورزم ، گناه نمی کنم و خود را پاک نگه می دارم و در عوض بهشت جاودانه را دریافت خواهم کرد»
2. زهد عارفانه : عارف دنبال معامله نیست . او ضمیرش را از هر چه غیر خداست خالی و پاک می کند . او از زهد ورزیدن هدف دارد . در حقیقت با عدم دلبستگی و وابستگی به دنیا و تعلقات دنیا می خواهد باطنش را پاک نگه دارد تا نور حق در آینه وجودش منعکس شود. مقصد و منظورش جنّت و دوزخ نیست . او به مقامی رسیده که سودای وصال حق را در سر دارد.....
 

برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.
استاد محمدی در تبیین فراز آخر خطبه الزهراء درباره پیامبر اکرم صلوات الله علیها به نقل از امیر المؤمنین  فرمودند:
پیامبر دنیا را از قلبش بیرون کرد و با قلبش از آن ریگردان شد لذا در قلب پیامبر دنیا جایی نداشت و یاد دنیا را در نفس خود میراند .
همه بد بختیهای ما این است که دنیا قلب ما را گرفته و پر کرده ، در نتیجه همه کار می کنیم به خاطر این دنیا ! و این در واقع منشأ همه خطرات و گناهان و گرفتاریها است؛
"حُبُّ الدنیا رأسُ کلُّ خطیئةٍ" محبت دنیا سرچشمه همه خطاها و گرفتاریهاست. وقتی انسان از دنیا یاد می کند .....
 

برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.
.....شیخ صدوق به نقل از پیامبر اکرم در کتاب توحید آورده است که : " از گریه بچه در چهار ماه اول ناراحت نشوید و مزاحم گریه او نشوید. چرا که گریه کودک در چهار ماه اول ذکر « لا أله الّا الله»  و توحید است. گریه او در چهار ماه دوم صلوات بر محمد و آل محمد و ذکر نبوت است .و در چهار ماه سوم دعا به جان پدر و مادرش است."
در آن چهار ماه اول که تازه خلق شده و به فطرتش نزدیک تر است به خدا نزدیک است و می داند که خداست که منبع همه فیضها است و با گریه اش از خدا نیازهایش را می طلبد. چون جز خدا کسی را قبول ندارد و نمی شناسد. در چهار ماه دوم می فهمد که وسایلی هستند که در برآورده شدن نیازهایش مؤثر است . چون اول وسیلا و واسط در دنیا پیامبر است با گریه اش برای پیامبر دعا می کند که نیازهایش برطرف شود .در چهار ماه سوم متوجه می شود که در طول وجود پیامبر (ص) وسایل دیگری هم وجود دارد که آنها را دعا می کند .
هر چه بچه کوچک تر است موحد تر است و جز خدا کس دیگری را نمی شناسد.....
 

برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.

و اما صفت نهم عباد الرحمن:

9- پاک سازی روح و روان :

پس می فرماید: و من تاب و عمل صالحاً فإنّه یتُوبُ إلی اللهِ مَتاباً" و کسی که توبه کند و عمل صالح انجام دهد به سوی خداوند بازگشت می کند . «و پاداش خود را از او می گیرد» بیان توبه صحیح است. در حقیقت توبه و ترک گناه باید تنها به خاطر زشتی گناه نباشد بلکه علاوه بر آن خلوص نیت در انگیزه و بازگشت به سوی پروردگار باشد و به عبارتی دیگر آیه دعوت عموم انسانها به چنین توبه ای است.

اما نقش سیره عملی پیامبر(ص) در پاک سازی روح و روان بندگان الهی ، پیامبر مطهِّر امّت اسلامی است خداوند درباره او می فرماید: به منزله آب زلال و پاک کننده هستی امت خویش را پاک ساز " خُذ مِن أموالِهِم صدقةً تُطهّرهُم و تُزَکّیهم بها و صلِّ علیهم انَّ صلاتکَ سکَنٌ لهم" (توبه – 103)

با گرفتن زکات که مطهِّر آنهاست ایشان را پاک کن . زکات به عنوان نمونه است تمام دستورات اسلامی انسان را از تعلّقات دنیا پاک می کند و کسی که کار واجب و دستور اسلامی خود را انجام نمی دهد به طهارت نرسیده و ناپاک است . پس در آیه می فرماید: ای رسول گرامی تو رحمتی آنها را از آلودگی تطهیر کن و برای آنها دعا کن که دعای مستجاب تو باعث آرامش و سکونت آنهاست.

در جای دیگر می فرماید: خداوند و فرشتگان بر مؤمنان صلوات می فرستند تا آنان را نورانی سازند تو هم بر مؤمنان صلوات بفرست . صلوات همان رحمت خاصّه الهی است. به آنها دعا کن که رحمت خاصّه تو شامل حالشان شود . تو مسیر و مجرای رحمتی ! آنها را در برابر آیینه رحمت خویش قرار بده تا فیض خدا توسط تو بر آنان بتابد.

خدای سبحان برای خود این سه خصلت را قرار داد . رحمت مطلقه را برای همگان ، رحمت خاصّه را نسبت به مؤمنان و غضب و خشم خود را برای کافران و منافقان و انسان کامل کسی است که هم بتواند رحمت مطلقه حق را نشان دهد و هم رحمت خاصّ او را و هم غضب مخصوص را و باید در هر سه بخش مظهر تام بوده در این ارائه و اظهار معصوم باشد و پیامبر ما چنین است. خداوند این سه معنا را درباره حضرتش در قرآن بیان نموده فرماید: تو مظهر رحمت مطلق من هستی زیرا " و ما أرسلناک إلّا رحمةً للعالمین" ( انبیاء – 107) و نسبت به مؤمنان رحمت خاص داری " بالمؤمنین رؤوفٌ رحیمٌ" (توبه – 128) و در مورد غضب فرموده " یا أیّها النبیّ جاهد الکفّار و المنافقین و اغلظ علیهم" (توبه – 73) باید نسبت به کافر و منافق سرسخت و با غلظت و خشونت رفتار کنی یعنی پس از اتمام حجت و ارائه طریق و هدایت از درون و بیرون پیامبر(ص) موظف است با کسی که در برابر وحی سرسختی نشان می دهد مقابله نماید. هر چند حضرتش مثل اعلای رحمت خاصه است برای کسانی که اهل تقوی باشند و از مخالفت دستورات الهی پرهیز کرده و در محور پیروی رسول اکرم (ص) گام بردارند (اعراف – 156).

" والله یختصُّ بِرَحمته من یشاء" (بقره – 105) مشیت خداوند بر اساس حکمت است . و رحمت خاصه را هم به وسیله پیامبر(ص) به ما آموخت و فرمود: خصیصه ای که او دارد این است که راه بهره برداری از رحمت خاصه را به شما ارائه می نماید.

قرآن لسان تبیین سنتهای مستمر الهی است از آن جمله " ما کان الله لیعذبهم و انت فیهم و ما کان معذبهم و هم یستغفرون" (انفال – 33) وجود تو رحمت خاصه است هم چنانکه استغفار و نیایش مردم مایه نزول رحمت خاصّه الهی است . بیانی از امیر مؤمنان علی (ع) رسیده که مشابه آن در فرمایشات امام ششم می باشد که خدای سبحان دو امان دارد یکی وجود پیامبر اکرم (ص) و دیگری استغفار مردم که در هر حال سودمند است. گر چه پس از رحلت آن حضرت باشد. حضرت می فرماید: در زمین دو امان و دو قلعه نجات بود یکی پیامبر اسلام(ص) که رحلت نمود و دیگری استغفار . سعی کنید آن را فراموش نکنید.!

وجود عنصری پیامبر(ص) همسطح استغفار مردم است و بلکه طبق فرموده امام باقر (ع)" مضی الحصن الأکبر" قلعه بزرگتر را از دست دادید یعنی وجود پیامبر(ص) از استغفار هم مستحکم تر است . گر چه از آیه صریحاً چنین استفاده ای نمی شود ولی از اینکه ابتدا نام پیامبر(ص) را برده سپس استغفار مردم را ذکر می کند شاید از این تقدّم و تأخّر بتوان نکته ای را که امام ششم (ع) فرمود استفاده کرد: " و بقی الاستغفار فأکثروا منه فأنّه ممحاةٌ للذنوبِ"

بدرستی که هر گاه امتی اهل دعا و استغفار باشد از رحمت خاصه برخوردار است . فرمایش نوح پیامبر (ع) که " استغفروا ربّکم .... یرسل السماء مدراراً" (نوح – 11) ناظر به همین مسئله است و از همین باب باز قرآن فرماید: " و أن لو استقاموا علی الطریقة لأسقیناکم ماءً غدقاً" (جن – 16) اگر مردم بر صراط مستقیم باشند باران مناسب و آبهای فراوان بر آنها نازل می کنیم.

و اما در بیان مثل اعلای رحمتِ خاصّۀ الهی یعنی وجود پیامبر اکرم (ص) آنکه از امتیازات پیامبر ما(ص) بر انبیاء گذشته این است که آنها در بین امّتهای خود بودند و باز ممکن بود عذاب الهی بر مردم نازل شود. مثلاً می فرماید: وقتی عذاب آمد ، لوط و تعدادی را نجات دادیم و بقیه را به کام مرگ سپردیم. درباره نوح(ع) می فرماید: او و همراهانش را نجات دادیم و بقیه را به کام طوفان سپردیم. یعنی با وجود نوح ، لوط ، موسی ، صالح ، و هود (علیهم السلام) عذاب الهی نازل می شد ولی درباره پیامبر(ص) می فرماید تو آن قدر مجلای رحمت خاصّه هستی که با بود تو آن عذاب همگانی که به حیات تبهکاران خاتمه می دهد نمی آید! و مهمّ آنکه در ارائه و اظهار این رحمت خاصّه هم پیامبر معصوم است. لذا حضرت را اسوه حسنه و مقتدای ما معرفی نموده و دستور اعتصام به او داده . وقتی می فرماید: " واعتصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرّقوا...." (آل عمران – 103 ) حبل الله قرآن کریم است که عصاره رسالت است و پیامبر(ص) و عترت او عِدل قرآن کریم. در حقیقت دستور اعتصام به این ذوات مقدسه هم داده شده و این دستور برای این است که حبل خدا به عصمت الهی معتصم است.

خداوند خود می فرماید: " إنّ ربّی علی صراطٍ مستقیم" (هود – 56) کار خدا در مقام فعل بر صراط مستقیم است. در مقام عمل ، نه اختلاف در کار اوست و نه تخلّف و همین صفت برجسته که از اوصاف فعل خداوند است برای رسول اکرم(ص) بیان شده؛ او هم صراط مستقیم است. این انسان کامل هم میزان قسط اعمال است و هم بر صراط مستقیم است و تحت ولایت الله است.

اصولاً از کمالات برجستۀ علمی و عملی انبیاء الهی (ع)، ملکه عصمت است. عصمت ملکه ­ای علمی و عملی است و نظیر عدالت تنها ملکه­ ای عملی نیست که انسان را از گناه عمدی و سهوی حفظ نماید. بلکه عصمت انسان را از جهل، خطا، سهو و نسیان و مغالطه از اندیشه و تفکّر نیز نگه می­دارد. بنابراین معصوم هم در بخش علم مصون از اشتباه در فهم است و هم در بخش عمل مصون از کار نادرست، البتّه عصمت عملی، عالی­ ترین درجه تقواست و این مقام منیع برای کسی حاصل است که به مرز اخلاص رسیده باشد. (1)
و امام حسین (ع) هم معصوم است و مقتدای ما هم چون رسول خدا (ص) و اعتصام به او که عِدْل قرآن کریم است اعتصام به ریسمان الهی است. با این حال مشاهده می­ کنیم امام (ع) شب عاشورا تا صبح فردا را از دشمن مهلت می­ گیرد و نبرد بین حق و باطل را به تأخیر می­ اندازد. چرا که می­ فرماید:
« قد کنتُ اُحِبُّ الصّلوةَ له و تلاوةَ کتابِهِ و کِثرةَ الدّعاءِ و الاستِغفار » استغفار کردن را امام بسیار دوست می­ دارد!! البتّه توجّه به عبارات امام(ع) در این زمینه در مناجات­ها و دعاهای ایشان به درگاه الهی خاصّه دعای ارزشمند عرفه ضروری است. « الهی اغفرلی خطیئتی ... و بذنوبی فلا تفضحنی ... یا من عفا عن عظیم الذّنوب بحلمه ... و رَانی عَلَی المعاصی فلم یَشْهَرنی ... و غَفَر ذنوبی ... انت الذی غَفَرْت..... الهی المعترف بذنوبی فاغفرها ... انا الّذی اخطأت و ...

ادامه دارد...


1. سیره رسول اکرم (ص) در قرآن، ج 8-9 – آیة الله جوادی آملی
در ابتدای ترم جدید استاد محمدی در ادامه دروس جلد ششم کتاب مفاهیم قرآن (درس 93)به تبیین و تفسیر آیات 42 تا 52 سوره قلم پرداختند.
در این آیات باریتعالی به این نکته می پردازند که آیا کافران متکبر که در دنیا برای خدای بزرگ خضوع ننموده می توانند در روز قیامت که خداوند همه را به سجده در پیشگاه خود دعوت میکند، سجده کنند؟
چرا خدا در دنیا به کافران این همه نعمت می دهد؟
آیا نعمت فراوان ، غفلت آنان را بیشتر نخواهد کرد و به تدریج روانه جهنم نخواهند شد؟!
اما چرا خداوند ، اندکی از قدرت و ثروتشان را نمی گیرد تا به خود آیند؟؟؟
 

برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.

در پایان این ویژگی عباد الرحمن می فرماید: " و مَن یَفعَل ذلک یَلقَ أثاماً" دستور قرآن در زمینه دوری از شرک ، زنا و قتل تنها یک موعظه نیست قانونی است که تخلف از آن کیفر شدیدی دارد و کیفر الهی هم استثناء بردار نمی باشد. هر کس تخلف کند کیفر می شود.(1)

إثم : یعنی گناه و أثام کیفر گناه می باشد.(2)

اَثَمَ و اَثَام در اصل به معنی اعمالی است که انسان را از رسیدن به ثواب دور میسازد و سپس به هر گونه گناه اطلاق شده ولی در این آیه به معنای جزای گناه می باشد.(3)

در آیه فوق نخست از مسأله شرک پس از آن قتل نفس و سپس زنا سخن به میان آمده است. از بعضی روایات هم استفاده می شود این سه گناه از نظر ترتیب اهمیت به همین صورت که در آیه آمده اند می باشد.(4)

و از آنجا که این سه گناه نهایت اهمیت را دارد باز در آیه بعد روی آن تکیه نموده می فرماید: " یضاعَف لَهُ العَذابُ یومَ القیامة و یَخلد فیه مُهاناً" عذاب او در قیامت مضاعف می گردد و همیشه با خواری در آن خواهد ماند.

یُضاعَف : چرا عذاب این گونه اشخاص جند برابر می گردد؟ چرا به اندازه گناهشان مجازات نمی شوند؟ آیا این امر با اصول عدالت سازگار است؟

مفسّران در پاسخ به این سؤال نظراتی را ارائه نموده اند:

  1. آنچه صحیح تر به نظر می رسد این است که منظور از مضاعف شدن عذاب این است که بر هر یک از این گناهان سه گانه که در آیه آمده است، مجازات جداگانه ای خواهد شد که مجموعاً عذاب مضاعف است. (تفسیر نمونه)
  2. گاهی گناه کلیدی است و سرچشمه گناهان دیگر است. مانند کفر که سبب ترک واجبات و انجام محرّمات می گردد و این خود موجب مضاعف شدن مجازات الهی است و نیز علاوه بر انحراف شخص دیگران را نیز منحرف می کند " الذین یصُدُّون عن سبیل الله و یبغونها عِوَجاً ..... یُضاعَف لهم العذاب" (هود – 18الی20) مثلاً زناکار خود زنا می کند و دیگری را هم به گناه وادار می سازد و هم چه بسا از این گناه فرزند حرام زاده ای به دنیا می آورد که گرایشهای منفی دارد . در قتل نفس نیز قاتل فردی را می کشد ولی افرادی را داغدار، بی سرپرست و یتیم کرده و جامعه را نا امن می سازد . هر یک از این عناوین به تنهایی قابل کیفر است همان گونه که اگر کسی سنّت بدی را در جامعه بنا نهد در طول تاریخ هر کس به آن سنّت عمل کند برای مؤسس ان نیز گناهی ثبت می شود. ( تفسیر نمونه – تفسیر نور)
  3. برخی از عوامل کیفر گناه را چند برابر می سازد . گاهی داشتن شخصیت اجتماعی ، کیفر مجرم را دو برابر می کند چنانکه خداوند به زنان پیامبر می فرماید: " من یأتِ منکُنَّ fبِفاحِشةٍ مُبَیِّنةٍ یُضاعَف لها العذاب" (احزاب – 30)هرکس از شما همسران پیامبر کار زشت انجام دهد دو برابر کیفر دارد. و گاهی هم زمان ، گناه را دو برابر می سازد. مثل گناه در روز جمعه ، چنانکه در روایات آمده است که کار خیر و یا شرّ در روز جمعه دو برابر سنجیده می شود. (تفسیر نور)

یخلد: کیفر های روز قیامت کمّی است ، سخن از خلود و عذاب جاویدان است و خلود تنها مربوط به کفّار است و از این سه گناه ذکر شده در آیه تنها گناه اول کفر است و امّا قتل نفس و زنا چطور؟ آیا این دو گناه هم سبب خلود می گردد؟ ( تفسیر نمونه – تفسیر نور) در پاسخ دیدگاه مفسّرین متفاوت است :

  • گروهی در قتل نفس نیز به خلود معتقدند با استناد به کلام الهی " و من یقتُل مؤمناً متعمّداً فجزاءُهُ جهنَّمَ خالداً" (نساء – 93) یعنی بعضی کناهان مثل قتل نفس به قدری شدید است که سبب بی ایمان از دنیا رفتن می شود.(5) در مورد زنا مخصوصاً اگر زنای محصنه باشد نیز ممکن است چنین باشد (6)
  • از آنجا که به اتفاق همه علماء و مفسّران ، زنا به تنهایی سبب جاودانگی در دوزخ نمی شود، بنابراین مسئله خلود و جاودانگی در برزخ تنها برای مشرکانی است که زناکار باشند. و می دانیم عقیده حق و باطل و جهان بینی کفر و شرک در کیفر ها تأثیر گذار است. (7)
  • این احتمال نیز وجود دارد که خلود در آیه در مورد کسانی است که هر سه گناه را با هم مرتکب شوند هم شرک، هم قتل نفس، و هم زنا، شاهد بر این معنی آیه بعد است که می فرماید: " إلّا من تاب و آمن و عَمِلَ صالحاً " و به این ترتیب مشکلی باقی نخواهد ماند.(8)

مُهاناً : جاودانه با حالت خواری می مانند . یعنی کیفر های قیامت کیفی هم هست (9) تحقیر و مهانت جنبه روانی دارد و می تواند تفسیری بر مسأله مضاعف بودن عذاب باشد چرا که آنها هم عذاب جسمی دارند و هم روحی(10)

با وجود این ، یکی از نعمتهای بزرگ الهی نسبت به بندگان خود، این است که راه بازگشت را به روی بندگان باز گذارده و خود را توّاب و توبه پذیر معرفی می نماید . از نظر روانی ، نوید توبه ، بزرگترین عامل برای پاکسازی روح از هر نوع آلودگی در آینده زندگی است و اگر چنین نویدی در کار نبود هیچ بنده ای در ادامه زندگی به فکر پاکی نمی افتاد و به سبب اهمیتی که توبه در پاکسازی محیط و سعادت افراد انسان دارد یکی از تعالیم ارزنده و سعادت بخش اسلام موضع ندامت و توبه پذیری از گناهان گذشته است . لذا قرآن پس از تهدید به عذاب مضاعف به گروه مشرک بلافاصله روح رجا و امید را در کالبد آنان دمیده و نوید می دهد که با انجام دادن سه عمل می توانند محیط زندگی را پاک سازند و آثار گناهان پیشین را محو و نابود سازند. لذا می فرماید: " إلّا من تابَ و آمَنَ و عَمِلَ صالحاً فاولئک یُبدّلُ الله سیّئاتهم حسناتٍ و کان الله غفوراً رحیماً " مگر کسانی که توبه کنند و ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند که خداوند گناهان آنان را به حسنات مبدّل می کند و خداوند همواره آمرزنده و مهربان بوده است.

من تاب : به سوی خدا باز گردد و از کارهای زشت خویش در گذشته جدّاً پشیمان شود. (11)

و آمَنَ: دست از شرک بر دارد و به خدای یگانه ایمان آورد (12) در گناه ایمان از کف می رود و در توبه باز می گردد.(13)

و عمل صالحاً: کارهای نیک انجام دهد و تمام وظایف فردی و اجتماعی خویش را به جا آورد (14) نشانه توبه حقیقی دگرگونی همه جانبه است. ایمان واقعی و عمل صالح جبران کننده ، نه یک حرکت سطحی و لفظی (15)

به راستی توبه آن ندامت و پشیمانی از عمل زشت دیرینه است که از اعماق دل سرچشمه گرفته و آثار آن در سراسر زندگی جوانه زند و نه تنها زبان مظهر وجود چنین ندامتی باشد بلکه تجلیّات آن در تمام مظاهر زندگی انسان دیده شود.

علی(ع) در نهج البلاغه با بیانات بلیغ خود عالی ترین درجه توبه را بیان کرده است . در محضر امام (ع) مردی بدون اینکه حقیقت استغفار را درک کند صیغه توبه رابر زبان جاری نمود. نحوه گفتن طوری بود که وی این سخن را بسان بازی با الفاظ بر زبان ، جاری می ساخت و می گفت : " أستغفر الله" بی آنکه دگرگونی در درون او بر پا گردد . چنین استغفار بی روحی امام (ع) را ناراحت کرد پس به او فرمود: تو می دانی استغفار چیست؟ استغفار مقام بلند پایگان از افراد با ایمان است که شش شرط لازم دارد:

  1. پشیمانی از کارهای بد گذشته.
  2. تصمیم بگیری که بار دیگر به سوی آن گناه باز نگردی و با گذشته وداع کنی.
  3. حقوق مردم را بپردازی تا با خدا با پاکی ملاقات کنی و بر تو گناهی نباشد.
  4. فرایضی را که در گذشته انجام ندادی ، تصمیم بر قضای آنها بگیری
  5. گوشت هایی که بر بدن تو از حرام روییده در سایه اندوه و غصّه آب شود و پوست بر استخوان بچسبد و گوشت تازه ای بروید.
  6. بدنت زحمت اطاعت را بچشد همانطور که شیرینی گناه را چشیده است .

هر گاه این شرایط تحقق یافت در این صورت بگو : " أستغفر الله" (16)

در چنین صورتی همانگونه که خداوند در آفرینش هستی از خاک و کود، گُل می سازد سیّئات انسانها را به حسنات تبدیل می کند ،(17)

"یبدّل الله" حقیقت تبدیل سیّئات به حسنات چیست؟ دیدگاه مفسّران عبارت است از :

  • منظور از سیّئات ، نفس و ماهیّت اعمالی که انسان انجام می دهد نیست بلکه آثار سوئی است که از آن بر روح و جان انسان نشسته، هنگامی که توبه کند و ایمان آورد آن آثار سوء از روح و جانش برچیده شده تبدیل به آثار خیر می گردد.(18)
  • معنای تبدیل سیئات اعمال به حسنات در آینده است پس از توبه ، یعنی جای قتل نفس را در آینده دفاع از مظلومان و مبارزه با ظالمان می گیرد و یا جای زنا را عفت و پاکدامنی و این توفیق الهی در سایه ایمان و توبه پیدا می شود.(19)
  • دیگر اینکه خداوند پس از توبه به لطف و کرم و فضل و انعام خویش ، سیّئات اعمال او را محو می نماید و به جایش حسنات را می نشاند چنانکه در روایتی از ابوذر از پیامبر (ص) آمده:

«روز قیامت با ورود برخی افراد ، دستور الهی این است : "گناهان صغیره او را به او عرضه کرده و کبیره ها را بپوشانید." با عرضه شدن صغائر او اعتراف به آنها نموده ولی قلبش از کبائر ترسان و لرزان است در اینجا هر گاه اراده الهی بر لطف به این بنده باشد فرماید: " به جای هر سیّئه ، حسنه ای به او دهید . " عرض می کند پروردگارا! من گناهان مهمّی داشتم که آنها را در اینجا نمی بینم!

ابوذر می گوید: در این هنگام پیامبر(ص) تبسّم کرد به گونه ای که دندانهایش آشکار گشت سپس این آیه را تلاوت فرمود: فاولئک یُبدّلُ الله سیّئاتهم حسناتٍ"

ادامه دارد.....


  1. تفسیر نور – ج 6 – محسن قرائتی
  2. همان
  3. تفسیر نمونه – ج15 – ناصر مکارم شیرازی
  4. همان – و نکته دیگر آنکه در قرآن فرماید : " السارق و السارقة فاقطعوا ایدیهما"مائده – 38) ابتدا سخن از مرد دزد است سپس زن دزد که انگیزه دزدی در او بیشتر است و در باب زنا فرماید: " الزانیة و الزانی فاجلدوا کل واحد منهما" (نور- 2) چرا که زن زنا کننده اغلب نقشی مؤثرتر در زنا دارد!!!
  5. تفسیر نمونه – ج15 – ناصر مکارم شیرازی * سیمای انسان کامل در قرآن – جعفر سبحانی
  6. تفسیر نور – ج 6 – محسن قرائتی
  7. تفسیر نمونه – ج15 – ناصر مکارم شیرازی
  8. همان
  9. تفسیر نور – ج 6 – محسن قرائتی
  10. تفسیر نمونه – ج15 – ناصر مکارم شیرازی
  11. سیمای انسان کامل در قرآن – جعفر سبحانی
  12. همان
  13. تفسیر نور – ج 6 – محسن قرائتی
  14. سیمای انسان کامل در قرآن – جعفر سبحانی
  15. تفسیر نور – ج 6 – محسن قرائتی * تفسیر نمونه – ج15 – ناصر مکارم شیرازی
  16. سیمای انسان کامل در قرآن – جعفر سبحانی
  17. تفسیر نور – ج 6 – محسن قرائتی
  18. تفسیر نمونه – ج15 – ناصر مکارم شیرازی * سیمای انسان کامل در قرآن – جعفر سبحانی
  19. تفسیر نمونه – ج15 – ناصر مکارم شیرازی

و سیره عملی رسول خدا (ص) در این امر بهترین الگو و سرمشق برای مردان مسلمان است هرچند معاندان در طول تاریخ اسلام همواره و از طرق مختلف انگیزه های پیامبر(ص) را در ازدواج های ایشان به زیر سؤال برده و درپی القای تفکرات شیطانی خود بوده و هستند. لذا در اینجا لازم می دانیم گوشه ای از حقایق ازدواج حضرت را بر اساس آموزه ها و گزارشهای قرآنی و روایی و تاریخی مستند و معتبر ارائه نمائیم.

پیامبر(ص) در طولانی ترین بخش عمر خویش یعنی از 25 تا 50 سالگی فقط با همسر اول خویش حضرت خدیجه(س) زندگی کرده و تا ایشان زنده بود . همسر دیگری اختیار ننمود . پس از وفات ایشان هم همیشه از حضرت خدیجه(س) یاد می کردند و ایشان را گرامی می داشتند برای نمونه عایشه می گوید:

روزی هاله ، خواهر خدیجه(س) به خانه ما آمد، همین که پیامبر (ص) صدایش را شنید به یاد خدیجه(س) افتاد به رسول خدا(ص) گفتم : هنوز از آن پیرزن یاد می کنی که سالها پیش از دنیا رفت و خداوند بهتر از او را به تو داده است. پیامبر(ص) فرمودند: به خدا سوگند هیچ کدام از شماها بهتر از خدیجه(س) نیستید، زمانی به من ایمان آورد که مردم کافر بودند ، هنگامی مرا پذیرفت که مردم انکارم می کردند و زمانی مالش را به من بخشید که دیگران ، مرا از آن بی بهره می کردند و خداوند از او به من فرزندانی بخشید که از دیگر همسران نداد! پیامبر(ص) بعد از حضرت خدیجه(س) نیز تا یکسال ازدواج ننمود . بعد از این تا 10 سال دیگر یعنی سال هشتم هجری و 61 سالگی رسول خدا(ص)،که خواست الهی پایان ازدواج های پیامبر(ص) را رقم زده و فرمود: " لا یَحِلُّ لک النّساء من بعدُ" (احزاب – 52) پیامبر همسرانی را اختیار کردند و از آن جمله اند: «سوده، عایشه، حفصه، امّ حبیبه، امّ سلمه، زینب بنت جحش، زینب دختر خزیمه، میمونه، جویریه و صفیّه» انگیزه های ازدواج با این همسران نه از سر لذت و خوشگذرانی ، بلکه اساساً بر طبق دستور الهی و بر پایه مصالح و شرائط اسلام در آن مقطع زمانی صورت گرفت. این انگیزه ها را می توان در سه بخش تحلیل و تبیین نمود:

اول ؛انگیزه های سیاسی و اجتماعی « همبستگی با اقوام مختلف»: یکی از راههای شکستن اتحاد نامقدس دشمنان ایجاد رابطه خویشاوندی از طریق ازدواج با قبائل مختلف بود. در راستای این اهداف پیامبر با عایشه دختر ابوبکر از قبیله بزرگ « تیم» با حفصه دختر عمر از قبیله بزرگ «عدی» با امّ حبیبه دختر ابو سفیان از قبیله نامدار بنی امیه ، امّ سلمه از بنی مخزوم، سوده از بنی اسد، میمونه از بنی هلال و صفیّه از بنی اسرائیل پیوند زناشوئی برقرار کرد. در آن محیط که جنگ ، خونریزی و غارتگری رواج داشت بلکه به تعبیر ابن خلدون ، جنگ و خونریزی جزء خصلت ثانوی آنان شده بود ، بهترین عامل باز دارنده از جنگها و عامل وحدت و الفت ، پیوند زناشوئی بود.

با دقّت در ازدواجهای حضرت، به این نکته پی می بریم که همسران حضرت تنها از میان مهاجران بود و نه از انصار زیرا اتّحاد و همدلی بین حضرت و انصار وجود داشته و به واسطه ای «مثل ازدواج» نیاز نبود امّا بین حضرت و قبائل مهاجر کدورت و دشمنی هائی اتّفاق افتاده بود که عقد ازدواج آنها را به عقد دوستی و وحدت تبدیل کرد.

«گیورگیو، نویسنده مسیحی می نویسد : محمّد(ص) امّ حبیبه را به ازداج خود در آورد تا بدین ترتیب داماد ابوسفیان شود و از دشمنی قریش نسبت به خود بکاهد در نتیجه پیامبر(ص) با خاندان بنی امیه و هند زن ابوسفیان و سایر دشمنان خونین خود خویشاوند شد و امّ حبیبه عامل بسیار مؤثری برای تبلیغ در خانواده های مکّه شد. » و البته ابتدا در خانه پدرش چرا که ابو سفیان این دشمن پیامبر ، پس از اطلاع از ازدواج پیامبر(ص) با دخترش در زمانی که وی در حبشه تنها مانده بود کفت: پشت این مرد به زمین مباد!

دوم؛ انگیزه های اخلاقی: علت ازدواج ایشان با امّ حبیبه ، دختر ابی سفیان به این خاطر بود که شوهرش در حبشه نصرانی شد ولی او مسلمان باقی ماند . پس رسول خدا (ص) برای حمایت از او به صورت غیابی با ایشان ازدواج کرد و نجاشی حاکم حبشه از طرف پیامبر(ص) عقد را جاری ساخت و براستی که غیر از انگیزه دینی و حمایتی ، انگیزه دیگری در این ازدواج وجود نداشت چرا که این زن در حبشه بود و حتی زمان برگشت او مشخص نبود!

ازدواج گاهی برای حفظ جان برخی از زنان مسلمان صورت می گرفت . درباره سوده بنت زمعه گفته اند: چون همسر خود را از دست داده بود و اقوام او همه کافر بودند پس خطر کشته شدن یا اسارت و شکنجه وجود داشت. پس رسول خدا(ص) با ازدواج او را نجات داده در پناه خویش قرار داد .

رسول خدا(ص) برای کمک و تأمین زندگی برخی از زنان که بیوه شده بودند با آنان ازدواج کرد. مانند ازدواج با زینب بنت خزیمه که در جاهلیت به خاطر انفاق به فقرا و مساکین به امّ مساکین شهرت داشت امّا بعدها خود فقیر و تهیدست شده بود . پیامبر (ص) با ازدواج با او در پی حفظ آبروی وی برآمدند. انگیزه ایشان در ازدواج با امّ سلمه هم این بود که او دارای کودکان یتیمی بود که قادر به اداره آنها نبود. در برخی از ازدواج ها، انگیزه پیامبر(ص) رهایی اسرا و آزاد سازی آنها بود . چنانکه با صفیه دختر حیّ بن اخطب بزرگ یهودیان ازدواج کرده و با این ازدواج حضرت او را از اسارت آزاد ساختند. رسول خدا(ص) با ازدواج با جویریه دختر حارث بن ابی ضرار ، رئیس قبیله بنی المصطلق که به اسارت در آمده بود موجبات آزادی همه اسرای این قوم را فراهم آوردند . چون مسلمانان دیگر وقتی دیدند این طایفه با پیامبر(ص) خویشاوند شدند همگی اسرای خویش را آزاد ساختند و مردمان بنی المصطلق ، با این رفتار همگی به اسلام گرویدند.

سوم انگیزه های دینی : بعضی از ازدواجهای رسول خدا(ص) به امر الهی و به منظور اثبات یک حکم دینی یا برداشتن سنّت جاهلی بود و البته پیامبر می بایست در از بین بردن این سنّت ها پیشقدم باشد. در این زمینه باید به ازدواج حضرت(ص) با زینب بنت جحش دختر عمه رسول خدا(ص) اشاره کرد.

زینب بنت جحش یکی از نوادگان عبد المطلب بزرگ قریش بود . به دستور رسول خدا(ص) جهت الغاء امتیازات غلط طبقاتی در اسلام با زید بن حارثه که از نظر خانوادگی برده بود و بوسیله پیامبر(ص) آزاد شده بود و پسر خوانده پیامبر(ص) بود، ازدواج نمود . زندگی آنان دوام نیافت . پس از جدایی این بار پیامبر(ص) به دستور خداوند با همین زینب یعنی همسر مطلقه پسر خوانده خود ازدواج نمود ، جهت از بین بردن حکم دیگری از جاهلیّت، زیرا در اسلام پسر خوانده حکم پسر واقعی را ندارد و زن پسر خوانده بر مرد مَحرَم نمی باشد در حالی که در جاهلیت احکام پسر واقعی را بر پسر خوانده سرایت می دادند از جمله محرم بودن زن پسر خوانده ! پیامبر(ص) با این ازدواج در عمل حکم جاهلی را باطل و مردم را پذیرای نقض آن حکم نمودند.

و بدینگونه پیامبر (ص) این برترین انسان کامل با ازدواج با زنانی متفاوت از جهت سنّ ، اخلاق و رفتار و جایگاه اجتماعی ، الگوی کامل همسر داری را به مردان مسلمان آموختند. (1)

اما در بیان سیره امام حسین(ع)در این زمینه « حفظ عفت و پاکدامنی» در جامعه چنین آمده است: شدت علاقه امام حسین (ع)را به دفاع از مظلوم و حمایت از ستمدیدگان در داستان ارینب و همسرش عبد الله بن سلام می توان دریافت که اجمال و فشرده آن چنین است:
یزید در زمان ولایتعهدی ، با اینکه همه نوع وسایل شهوترانی و کامجوئی و کامروائی از قبیل پول، مقام، کنیزان و رقّاصه و ..... در اختیار داشت، چشم نا پاک و هرزه اش را به بانوی شوهر دار عفیفی دوخته بود . پدرش معاویه به جای اینکه در برابر این رفتار زشت و ننگین عکس العمل کوبنده ای نشان دهد با حیله گری دروغ پردازی و فریبکاری مقدماتی فراهم ساخت تا زن پاکدامن مسلمان را از خانه شوهر جدا ساخته به بستر گناه آلودۀ پسرش یزید بکشاند. حسین بن علی(ع) از قضیه با خبر شد . در برابر این تصمیم زشت ایستاد و نقشه شوم معاویه را نقش بر آب ساخت و با استفاده از یکی از قوانین اسلام ، زن را به شوهرش عبدالله بن سلام بازگرداند و دست تعدّی و تجاوز یزید را از خانواده مسلمان و پاکیزه ای قطع نمود و با این کار همت و غیرت الهی اش را نمایان و علاقمندی خود را به حفظ نوامیس جامعه مسلمان ابراز داشته و این رفتار داستانی شد که در مفاخر آل علی(ع) و دنائت و ستمگری بنی امیه ، برای همیشه در تاریخ به یادگار ماند.

ادامه دارد.....


  1. درباره پیامبر اعظم(ص) « علل ازدواجهای پیامبر» - محمد حسن قدر دان قراملکی ، رسول مهر – محمد حسن خاوری_رقیه نامداری مقدم ، زندگی نامه چهارده معصوم – زندگی پیامبر(ص) – سید محسن خرازی
  2. زندگی نامه چهارده معصوم – زندگی امام حسین (ع) – سید محسن خرازی

اما خطر ناکترین غریزه ای که انسان را به گناه وادار می کند غضب و شهوت است و مؤمن باید بر غرائز خود مسلط باشد پس دنبال آنکه فرمود : " لا یقتُلون" حال می فرماید: " لا یزنون" (1)

7- عفت و پاکدامنی:

پس می فرماید: و لا یَزنون و مَن یَفعَل ذلک یَلقَ اثاماً " و زنا نمی کنند و هر کس چنین کند «مرتکب شود» به کیفر خود خواهد رسید.

یکی از نعمتهای بزرگ خداوند که بر انسان ارزانی داشته است، همان غرائز نفسانی و خواسته های درونی اوست. انسان در پرتو تمایلات جنسی به بقای نوع خود ثبات می بخشد و خشم و غضب هم نیرو های درونی را بر ضدّ دشمن بسیج می سازد. اگر انسان فاقد غضب باشد ، طعمه گرگان و درندگان و دشمنان خونخوار می گردد. بنابراین تمایلات جنسی و خشم و غضب از نعمت های بزرگ خداوند است که برای تکامل انسان ضرورت دارند.

نکته قابل توجه در غرائز این است که بهره برداری از آنها باید به رهبری عقل صورت گیرد و هر کجا عقل ، اعمال غریزه را ممنوع شناخت ، باید اجتناب نمود و هر کجا مجاز و آزاد است باید استفاده کرد. آزادی مطلق در اعمال غرائز ، جامعه انسان را به صورت اجتماع حیوانی در جنگ در می آورد که در آن جا برای زندگی ، هیچ نوع قید و بندی وجود ندارد. لذا اسلام بسان دیگر آیین های راستین الهی به تجدید غرائز انسانی پرداخته و سعادت انسانی را تضمین نموده است و بهره برداری از غریزۀ شهوت را به ارتباط مشروع محدود ساخته و بزرگترین دشمن انسان را اعمال بی قید و شرط غضب و شهوت دانسته آنجا که می فرماید: " أعدی عدوّ المرء غضبه و شهوته" بزرگترین دشمن انسانی ، خشم و تمایلات جنسی مرز نشناس اوست. (2)

اسلام جهت حفظ سلامت و پاکدامنی جامعه اسلامی و نیز کنترل غریزه شهوت حفظ قلمرو های عفاف را از ناحیه زن و مرد مسلمان در جامعه لازم می داند . قلمرو های شنوایی ، بویایی، بینایی، گویایی، جسمانی و حتی قلمرو خیال! و از این رو می فرماید: " ولیستَعفِف الذین لا یَجِدون نکاحاً حتّی یَغنِیَهم الله من فَضلِه" (نور – 33) و کسانی که امکانی برای ازدواج نمی یابند باید پاکدامنی پیشه کنند تا خداوند از فضل خود آنان را بی نیاز گرداند و برای کسانی هم که امکان و توانایی وجود دارد ، اسلام ازدواج را حافظ دین و اخلاق معرفّی می نماید آنجا که می فرماید:" من تزوّجَ فَقَد أحرَزَ نِصفَ دینِهِ" هر کس ازدواج کند، نیمی از دین خود را حفظ کرده است. پیامبر(ص) دو رکعت نماز کسی را که همسر دارد بهتر از 82 رکعت نماز انسان بی همسر می داند. حضرت همواره مسلمانان را به تشکیل خانواده و ازدواج آگاهانه تشویق می نمود تا هر کدام از همسران به آرامش دست یابند. آرامشی که در پرتو ثروت و شهوت به دست نمی آید.

حضرت می فرمود : وقتی مرد به همسرش و همسرش به او می نگرد پروردگار مهربان به آنان می نگرد . پس مردمان را از بی همسری بیم می داد و می فرمود: بیشتر دوزخیان بی همسرانند.(3)

افراط و تفریط در اعمال غریزه جنسی در اسلام مطرود است . ازدواج در این دین نه تنها پلید نیست بلکه تجرّد یک نوع رهبانیت تلقی می شود و آشکار اعلام می شود که " لا رهبانیة فی الاسلام"

یکی از اصحاب رسول خدا به نام عثمان بن مظعون ، کار عبادت را به جایی رسانید که همه روزها را روزه می گرفت و همه شب را تا به صبح به نماز می پرداخت. همسر وی جریان را به اطلاع رسول اکرم(ص) رسانید . حضرت(ص) در حالی که آثار خشم از چهره ایشان هویدا بود از جا حرکت کرد و پیش عثمان بن مظعون رفته به او فرمود : عثمان بدان که خداوند مرا برای رهبانیت نفرستاده است . شریعت من شریعت فطری آسمانی است. من شخصاً نماز می خوانم و روزه می گیرم و با همسر خود ارتباط زناشویی دارم. هرکس می خواهد از دین من پیروی کند سنت مرا بپذیرد. ازدواج و ارتباط زناشویی جزء سنّت های من است.

آری از افتخار ما مسلمانان این است که علاقه و محبت زن و مرد به یکدیگر از آیات الهی و از نشانه های بارز خداوندی است. اوست که این مهر و علاقه را در دلها افکنده و آنها را مجذوب یکدیگر ساخته چنان که فرماید: "ومِن آیاتِهِ أن خَلَقَ لَکُم مِن اَنفُسِکُم اَزواجاً لِتَسکُنُوا اِلَیهَا و جَعَلَ بَینَکُم مَوَدَّةً و رحمةً" (روم 21)

اسلام علاقه و محبت به زن را نه تنها مایه پلیدی و منافی با معنویت و روحانیت نمی داند بلکه آن را از اخلاق پیامبران شمرده چنان که می فرماید: "مِن اَخلاقِ الأنبیاء حبُّ النِّساءِ" علاقه به زن از اخلاق پیامبران است.(4)

ویژگی همه پیامبران الهی بشر بودن آنان است. در همه قرآن بارها این کلام و سخن از پیامبران نقل شده که ما همانند دیگر افراد بشر هستیم.(5) پیامبری نیامد مگر این کلام را تکرار نمود تا به این وسیله بسیاری از شبهات پاسخ داده شود که یکی از مهم ترین آنها غیرقابل تأسّی بودن است. اگر پیامبران الهی همانند بشر نباشند و نیازمند اموری چون غذا ، زن ، فرزند و مانند آن یا خالی از قوای سه گانه عاقله ، شهوت و غضب در این صورت نمی توانند سرمشق انسان ها باشند که دارای شهوت و غضب هستند. حضور طبیعی این امور در پیامبران و مقاومت و مبارزه ایشان با سرکشی شهوت و غضب است که قابلیت أسوه و سرمشق قرار گرفتن برای رسیدن بندگان به کمالات انسانی در دنیا را بوسیله آنان اثبات می نماید.

ادامه دارد.....


  1. تفسیر نور – ج 6 – محسن قرائتی
  2. سیمای انسان کامل در قرآن – جعفر سبحانی
  3. نگین هستی – حسین سیدی
  4. سیمای انسان کامل در قرآن - جعفر سبحانی
  5. ابراهیم(11) – کهف (11) – مؤمنون ( 24،33،34)

اما سیره فرزند و وارث و احیاءکننده شریعت نبوی یعنی امام حسین(ع) هم، سیمای انسان کامل در پرهیز از عدم احترام به جان انسانهاست. در تمام لحظه های زندگی و خاصّه در تمام لحظه های نهضت مقدسش و بالاخصّ در روز عاشورا . سخنرانیهای و روشنگریهای امام خاصّه از صبح تا ظهر عاشورا برای سپاه کفر و نیز عدم شروع جنگ از ناحیه امام(ع) و در مقابل رفتار لشگر کفر نشانگر این امر است. در یکی از سخنرانیها حضرت فرمودند: ای مردم گفتار مرا بشنوید و شتاب مکنید تا آنچه حق شماست بر من از اندرز و موعظه، شما را بدان پند دهم و عذر خود را در حرکت از مکه به سوی شما برای شما بیان کنم . پس اگر از در انصاف در آیید و عذر مرا بپذیرید که البته نیکبخت باشید و دیگر راه مقابله و جنگ با من بر روی شما بسته می گردد و اگر عذر مرا نپذیرید و حجّت مرا کافی ندانید پس در آن هنگام رأی خود و شریکان خود را روی هم گرد آورده تا اینکه کار شما و امر شما بر شما پوشیده نماند. و سپس بدون هیچ مهلتی به من بپردازید و کار خود را یکسره کنید. بدانید که صاحب اختیار و ولیّ من خداوند است که قرآن کریم را فرستاد و او زمام امور مردمان صالح را در دست دارد.

شیخ مفید می فرماید : امام(ع) در ادامه بیانات خود فرمودند: «اوّل نسب مرا در نظر آورید و ببینید کیستم؟ و سپس به افکار خود مراجعه کنید و آن را مورد عتاب و سرزنش قرار دهید ببینید آیا کشتن من برای شما سزاوار است؟ و آیا پاره کردن حرمت من بر شما جایز است؟! مگر من پسر دختر پیامبر(ص) شما نیستم؟ مگر من پسر وصیّ پیامبر(ص) و پسر عموی او که اوّل مؤمن و تصدیق آورندۀ به رسول الله و آنچه از جانب خداوند بر او نازل شده بود، نیستم؟ مگر حمزه (ع) سیّد الشهدا ، عموی پدر من نیست؟ مگر جعفر که با دو بال خود در بهشت پرواز می کند عموی من نیست؟ آیا مگر به شما نرسیده گفتار رسول خدا(ص) که درباره من و برادرم فرمود: " این دو سیّد جوانان اهل بهشتند" پس اگر مرا در این گفتار تصدیق دارید و بدانید که من راست می گویم و سوگند به خدا از وقتی که دانسته ام خداوند دروغگو را دشمن و مبغوض شمرده است سخن دروغی را به زبان نیاورده ام . و اگر گفتار مرا باور ندارید و این کلام را تکذیب می کنید اینک در میان شما کسی هست که شما را خبر دهد. از جابر بن عبد الله انصاری و ابو سعید خُدری و سهل بن سعد ساعدی و زید بن ارقم و انس بن مالک سؤال کنید! آنان به شما خبر می دهند که رسول خدا(ص) درباره من و برادرم چنین فرموده است . آیا این معنی مانع از ریختن خون من نمی شود؟»

سپس فرمود: اگر در این امر شک دارید ؛ آیا در این هم شک دارید که من پسر دختر پیامبر(ص) شمایم؟ سوگند به خدا در میان مشرق و مغرب عالم ، پسر دختر پیامبری غیر از من نه در میان شما و نه در میان غیر شما نیست . وای بر شما! آیا کسی را از شما کُشته ام که به طلب قصاص گرد آمده اید؟ آیا مالی را از شما تملّک نموده ام ؟ یا جراحتی و زخمی زده ام که برای تلافی آمده اید؟! و ....

پس عمر بن سعد لعنة الله علیه تیری به کمان گذاشت و به سوی سپاه ابا عبدالله(ع) رها کرد و گفت : نزد امیر ابن زیاد شاهد باشید که من پیش از همه جنگ را شروع کردم!!!!(1)

ادامه دارد......


  1. سیره عملی اهل بیت – حضرت امام حسین(ع) – سید کاظم ارفع

مختصر درباره ای از ما

مؤسسه قرآن و عترت علی بن موسی الرضا (ع)
مؤسسه قرآن و عترت علی بن موسی الرضا (ع)

دسته بندی ها

حدیث هفته

حدیث 135

حضرت فاطمه سلام الله علیها

فَرَضَ اللّهُ الإِیمانَ تَطهیراً مِنَ الشِّرکِ... وَالزَّکاةَ زِیادَةً فِی الرِّزقِ.

خداوند ایمان را پاک کننده از شرک... و زکات را افزاینده روزى ساخت.

کتاب من لا یحضره الفقیه : ج ٣

بایگانی