.... ابوبکر نگاهی به مردم کرد و گفت : فاطمه جان من تکذیبت نمی کنم ولی مردم بین ما باشند. زهرای مطهره گفت : کتاب خدا بین ما باشد. ولی ابوبکر می گوید این مردم بین من و تو حکم باشند ، چون این مردم بودند که حکومت را به من سپردند . من بنا به به تصمیم و اراده این مردم حکومت را قبول کردم.... در اینجا زهرای مطهره نگاه عتاب آمیز خودش را به مردم برگرداند و فرمود : مسلمانان! با عجله برای شنیدن حرفهای باطل راه افتادید. آیا در قرآن تدبّر نمی کنید؟ .... اینجا حضرت صدیقه تکلیف مردم را هم روشن می کند ، فردا نگویید ما اینها را اطاعت کردیم. این جنس هدایت حضرت صدیقه طاهره جنس الهی است. در قرآن هم همین را می گوید : " فلمّا قُضِیَ الأمر .... وقتی روز قیامت همه حاضر می شوند ، شیطان می گوید: اینها از من نیستند ولی ایها می گویند " ربنا إنّا أطعنا سادتنا و کبرائنا فأضلّونا سبیلاً " خدا حجت ابلیس را قبول می کند. چرا ؟ چون می گوید : من دعوتتان کردم . شما اجابت کردید . می خواستید اجابت نکنید!!!

... معمول دنیا این است که در بحران ها همه می گویند شرائط فوق العاده است و باید به آن تن داد، و جای احقاق حق نیست و هر گونه نابسامانی را باید تحمل کرد، قرآن می گوید:حتی در سخت ترین شرایط باید تلاش کرد که حقی بر باد نرود، نه تنها از دوستان که اگر دشمنان هم حقی داشته باشند باید رعایت گردد. این گونه احکام اسلامی نوعی اعجاز ، و نشانه حقانیت دعوت پیامبر است که درر محیطی که نه مال احترام داشت و نه جان ارزشی ، تا این حد در احقاق حقوق کوششی به خرج می دهد.

تاریک، مثل غربت زهرایی ای بقیع!               وقتی که مثل فاطمه تنهایی، ای بقیع!

دارالسلام نه...، که تو دارالملائکی                یاس کبود را تو پذیرایی ای بقیع!...

فریاد کن بغض فرو خورده‏ ات را، بقیع!

سلام بر دارالسلام!
سلام بر دارالملائک!
سلام بر ارواح مطهّری که هم ‏ناله همیشگی مظلومیت بقیع هستند و سلام بر تربت مقدّس بقیع!
چقدر غریب،
چقدر مظلوم،
چقدر تنها،
چقدر تاریک و چقدر دلگیر و همیشه مِه گرفته‏ ای، ای بقیع!

به زخم زخمِ آغوشت قسم و به شعله، شعله توفان رنج‏هایت! تنها صدفی هستی که استحقاق گوهری چون خاتون غم‏ها را داری که در آغوش مهربانت آرام بگیرد.
با بغض‏های در گلو مانده‏ ات، با فریادهای همیشه خاموشت و با خونْ گریه ‏هایی که دل شب‏های مدینه را می‏ سوزاند، فقط تو لیاقت مهمان نوازی گل واژه آفرینش را داری، که تصویری از دردهای ناگفته بضعه طاهایی.
هان ای بقیع! کاش می‏ دانستیم چه ناگفته ‏ها در دل غمینت می‏ گذرد و چه غوغایی است، در حَنجره پر از شکایتت؟
کاش به سخن می‏ آمدی از همنشینی‏ هایت با پهلو شکسته بی‏ یار و یاور!
ـ کاش مردم می‏ دانستند که قطره، قطره اشک فاطمه علیهاالسلام ، لکّه ننگی بر چهره تاریخ بشریت است

بریده باد دست‏هایی که به صورت آبروی هر دو گیتی سیلی زدند و دل بتول را خون کردند.
مگر نه این‏که پیامبر صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله‏ وسلم فرموده‏ اند: «فاطِمَهُ بِضْعَه مِنّی، مَن سَرَّها فَقَدْ سَرَّنِی وَ مَنْ ساءَها، فَقَدْ ساءَنِی، فاطِمَهُ أَعَزُّ النّاسِ عَلَیَّ» یعنی: فاطمه علیهاالسلام پاره تن من است، هر کس که او را شاد کند، به راستی مرا شاد کرده و هرکس او را اذیت کند، مرا اذیت کرده است، فاطمه علیهاالسلام عزیزترین مردم برای من است».
ای کاش صفحه روزگار در هم می‏ پیچید و شعله‏ های آتش دوزخ، طومار زندگی‏شان را در می‏ نوردید؛ آنهایی که با بی‏ شرمیِ تمام، آتش بر آشیانه سیمرغ قاف مظلومیت زدند و بهار آرزوهایش را به خزان‏ترین فصل تبدیل کردند!
مگر نه این‏که فاطمه، مایه مباهات عالم و آدم است؟ گوهر بی‏ مثالی که از ازل تا ابد، برایش همتایی نیامده و نخواهد آمد. در عبادت، هم صدا با شب‏های مدینه، ملایکه مقرب الهی را به تعجب وا می‏ داشت.
بانویی که دست‏های پینه بسته‏ اش، اشک را میهمان چشم هر عاشق دِلداده می‏ کرد.....

تلاوت صفحه 396:

آیه شماره 44  از سوره مبارکه طه
 فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَّیِّنًا لَّعَلَّهُ یَتَذَکَّرُ أَوْ یخَشىَ‏(
اما بنرمی با او سخن بگویید; شاید متذکر شود، یا (از خدا) بترسد!
نکات تفسیری :

1- گام اوّل در امر به معروف و نهى از منکر، بیان نرم است. «فقولا له قولاً لیّنا»
2- امیدها در نرمى است، وانتظارى از خشونت نمى‏ رود. « قولاً لیّنا لعّله یتذکّر...»
3- شروع تربیت وارشاد باید از طریق گفتگوى صمیمانه باشد.( خداوند به پیامبر اکرم‏صلى الله علیه وآله نیز مى‏ فرماید: با نرمى و ملاطفت با مردم رفتار کن. «فبما رحمة من اللّه لنت لهم ولو کنت فظاً غلیظ القلب لانفضوا من حولک» آل‏عمران، 159.) «فقولاله قولاً لیّنا» حتّى با سرکش ‏ترین افراد نیز باید ابتدا با نرمى و لطافت سخن گفت.
4- هرگز از هدایت دیگران مأیوس نشوید. «لعّله یتذکّر ...»
5- وظیفه‏ ى پیامبر تذکّر وارشاد است. «یتذکّر او یخشى»

تلاوت صفحه 395:

آیه شماره 41 ، 42  از سوره مبارکه طه
 وَ اصْطَنَعْتُکَ لِنَفْسىِ (41) اذْهَبْ أَنتَ وَ أَخُوکَ بِایَاتىِ وَ لَا تَنِیَا فىِ ذِکْرِى (42)
و من تو(موسی) را برای خودم ساختم (و پرورش دادم)! . (اکنون) تو و برادرت با آیات من بروید، و در یاد من کوتاهی نکنید!
نکات تفسیری :

1- براى اهداف بزرگ باید افرادى را تربیت کرد. «واصطنعتک لنفسى»
2- خداوند براى انبیا برنامه‏ هاى خاصى دارد. «واصطنعتک لنفسى»
3- ابتدا خودسازى، آنگاه جامعه سازى. «اصطنعتک... اذهب»
4- اگر به عنوان مدیر، کسى را براى کارى اعزام مى‏ کنیم، بکوشیم که روحیه او مالامال از عشق و احساس غرور و دلگرمى باشد. «اصطنعتک لنفسى... اِذهَب»
5- در بعضى مراحل، نباید پیک‏ها و پیام‏برها یک نفر باشد. «اِذهب أنتَ و أخوک»
6- مبلغ باید به ابزار ارشاد مجهز باشد. «بآیاتى»
7- مبلغ باید شجاع و مصمم و نفوذناپذیر باشد. «ولا تَنیا فى ذکرى» تا مبادا کاخ و قدرت و هیبت طاغوت، او را در انجام مأموریت مرعوب کند و از یاد خدا غافل شده و دست از صراحت لازم بردارد.
8- رمز موفقیت انسان، توجّه کامل و دائم به خداوند است. «لاتَنیا فى ذکرى»
9- تبلیغ، ارشاد، امربه معروف و نهى از منکر، ذکر و یاد خداست. «اِذهَب انتَ و أخوک بایاتى ولا تَنیا فى ذکرى»

... آیات قرآن کاملاً روشن می کند که مشکل آدمهایی که با حق مقابله می کنند ، این است که اینها وقتی درباره چیزی شک می کنند نمی روند علمش را به دست بیاورند و به علم عمل کنند. آن چیزی را که به نظرشان می رسد، قبول می کنند.
ما آیات فراوانی در قرآن درباره ظنّ داریم. " إن یتّبعون إلّا الظنّ و إن هم إلّا یخرصون" ... روش و منش ما این است که دنبال ظن و گمان حرکت می کنیم. همین که به نظرمان می رسد که این درست است می گوییم : پس درست است! اتفاقاً منطق قرآن غیر از این است . می گوید: در چیزهایی که به نظرت درست می رسد ، شک کن! بعد اگر علم پیدا کردی به آن برو دنبالش ولی اگر علم پیدا نکردی، سکوت کن . بگو نمی دانم ، نظری ندارم ....

حجم: 19.2 مگابایت

 فایل PDFجلسه پنجم تفسیر موضوعی

تلاوت صفحه 394:

آیه شماره 53  از سوره مبارکه عنکبوت
 وَ یَسْتَعْجِلُونَکَ بِالْعَذَابِ وَ لَوْ لَا أَجَلٌ مُّسَمًّى لجَّاءَهُمُ الْعَذَابُ وَ لَیَأْتِیَنَهُم بَغْتَةً وَ هُمْ لَا یَشْعُرُونَ
آنان با شتاب از تو عذاب را می ‏طلبند; و اگر موعد مقرری تعیین نشده بود، عذاب (الهی) به سراغ آنان می آمد; و سرانجام این عذاب بطور ناگهانی بر آنها نازل می ‏شود در حالی که نمی‏ دانند (و غافلند).
نکات تفسیری :

1-لطف یا قهر الهى، حکیمانه، حساب شده و داراى برنامه است و با عجله‏ ى این و آن تغییر نمى‏ کند. «یستعجلونک»
2- سقوط فکرى انسان به قدرى است که حاضر است هلاک شود، ولى حقّ را نپذیرد. «یستعجلونک بالعذاب»
3- امور این عالم، داراى زمان‏بندى‏ هاى حساب شده و معیّن است. «اجلٌ مسّمىً»
4- قهر ناگهانى خداوند براى آمادگى دایمى ماست. «بغتةً»
5- قهر الهى قابل پیش‏بینى نیست. «لا یشعرون»

اشخاصی را می خواهند که تنها برای آن حضرت باشند . کسانی منتظر فرج هستند که برای خدا و در راه خدا منتظر آن حضرت باشند نه برای برآوردن حاجات شخصی خود! (در محضر بهجت :188/2)

تلاوت صفحه 393:

آیه شماره 52  از سوره مبارکه عنکبوت
 قُلْ کَفَى‏ بِاللَّهِ بَیْنىِ وَ بَیْنَکُمْ شهَیدًا یَعْلَمُ مَا فىِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ بِالْبَاطِلِ وَ کَفَرُواْ بِاللَّهِ أُوْلَئکَ هُمُ الْخَسِرُونَ
بگو: «همین بس که خدا میان من و شما گواه است; آنچه را در آسمانها و زمین است می‏داند; و کسانی که به باطل ایمان آوردند و به خدا کافر شدند زیانکاران واقعی هستند!
نکات تفسیری :

1-اگر استدلال با مخالف سودى نداشت، بحث را قطع کنید و او را به خدا واگذارید. «قل کفى»
2- خداوند با نزول قرآن و بشارت آمدن پیامبر اسلام در کتاب‏هاى آسمانى پیشین، صداقت پیامبر را تأیید کرده و بر آن گواهى مى‏ دهد. «شهیدا»
3- خداوند، به همه چیز آگاه است، پس لجاجت و بهانه تراشى چرا؟! «یعلم ما فى السموات...»
4- رها کردن ایمان و معنویّت و دلبستگى به غیر او، قدم گذاردن در راه کفر، باطل، پوچى و انحراف مى ‏باشد که سرانجامش خسارت واقعى است. «آمنوا بالباطل ... هم الخاسرون»
5- کافران، زیانکاران واقعى‏ اند. «کفروا باللّه اولئک هم الخاسرون »

تلاوت صفحه 392 :

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی :

آیه شماره 51  از سوره مبارکه عنکبوت
 أَ وَ لَمْ یَکْفِهِمْ أَنَّا أَنزَلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ یُتْلىَ‏ عَلَیْهِمْ إِنَّ فىِ ذَالِکَ لَرَحْمَةً وَ ذِکْرَى‏ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ
آیا برای آنان کافی نیست که این کتاب را بر تو نازل کردیم که پیوسته بر آنها تلاوت می‏ شود؟! در این، رحمت و تذکری است برای کسانی که ایمان می ‏آورند (و این معجزه بسیار واضحی است) .
نکات تفسیری :

1- قرآن، کتابى جامع و کامل است و همه‏ ى نیازهاى معنوى را به نوعى پاسخ داده و تأمین مى‏ کند. «اولم یکفهم»
2- هم پیامبرِ خدا، «رحمة للعالمین»(154) است و هم کتابش. («رحمةً» نکره و با تنوین آمده، که نشانه‏ ى بزرگى و عظمت آن است)
3- قرآن، مایه‏ ى رحمت و دورى از غفلت است. «لرحمةً و ذکرى»
4- شرط دریافت رحمت و پذیرش تذکّرات الهى، ایمان است. «لقوم یؤمنون»