برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.

قال علی علیه السلام :
اَلا لا خَیرَ فی قِراءَةٍ لَیسَ فیها تَدَبُّرٌ .
آگاه باشید در قرآن خواندنی که تدبر در آن نباشد، خیری نیست .
اصول کافی 1/36
تلاوت صفحه 40 :

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی:
آیه شماره 43  از سوره مبارکه آل عمران
یَا مَرْیَمُ اقْنُتِی لِرَبِّکِ وَاسْجُدِی وَارْکَعِی مَعَ الرَّاکِعِینَ
اى مریم فرمانبر پروردگار خود باش و سجده کن و با رکوع‏ کنندگان رکوع نما
تفسیر : افراد برجسته باید تواضع و عبادتشان بیشتر باشد. «یا مریم اقنتى...» (براى اولیاى خدا، عبادات ویژه ‏اى سفارش شده است، همانگونه که براى پیامبرصلى الله علیه وآله نماز شب واجب بود.)
نماز، رکوع و سجود، بهترین راه شکر است. در آیه قبل برگزیدگى خداوند مطرح شد که سزاوار شکر است. «اصطفاک... اقنتى»
عبادت باید تنها براى پروردگار باشد. «لربّک»
عبادت، مایه‏ ى تربیت انسان است. «ربّک»
نمازجماعت وعبادت دسته‏ جمعى، قبل از اسلام نیز بوده است.«مع الراکعین»
حضور زن در اجتماعات عبادى واجتماعاتى که مردان نیز حضور دارند سفارش شده است. «مع الراکعین» به شرط آنکه زنان، مریم‏ گونه رفتار نمایند.
منتخبین وبرگزیدگان، باید همراه توده‏ ها و در متن جامعه باشند، نه جدا و منزوى از مردم. «ارکعى مع الراکعین»

قال رسول الله صلی الله علیه و آله :
قارِئُ القُرآنِ وَ المُستَمِعُ فِی الأَجرِ سَواءٌ     
قاری قرآن و گوش کننده آن درپاداش مساوی هستند.
مستدرک الوسائل 4/ 261
تلاوت صفحه 39 :

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی:
آیه شماره 56  از سوره مبارکه الذاریات‏
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ
و جن و انس را نیافریدم جز براى آنکه مرا بپرستند
تفسیر: جنّ و انس در تکلیف مشترکند. «الجنّ و الانس... لیعبدون»
عبادت کردن بشر و الهى شدن مردم مهم است، نه عبادت شدن خداوند. «لیعبدون» (نفرمود: «لأعبد» تا من عبادت شوم.)
لازمه‏ ى عبادت، معرفت معبود است، پس آفرینش جن و انس براى شناخت حقّ و حرکت در راه خداوند است. «لیعبدون»

.... در طی 25 سال پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) اتفاقاتی در جامعهاسلامی رخ داد که مسلمانان به سمت دنیا گرایش پیدا کردند ، بعد از شهادت امیر مؤمنان وضع بدتر همشد به طوریکه بعد از 50 سال مردم بنده دنیا شدند و دین لقلقه زبان شد.لذا رویکرد حضرت علی (ع) در خطبه هایشان بیشتر روی دنیا متمرکز شده و از طرف دیگر سرمنشأ همه گناهان و خطاها محبت دنیا است ....
 

برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.

....پیامبر اکرم (صلوات الله علیه) به سختی وارد مسجد شد و برای مردم خطبه خواند:" ایها الناس، أنّی فرتکم و أنتم واردون علیّ الحوض " یعنی به مردم خاطر جمعی می دهد که پیغمبر از این بستر بر  نخواهد خاست. اگر دقت کنیداین نکته همان نقطه اوجی است که در سرزمین غدیر و منا و عرفات فرمود. آنجا هم همین خبر را داد . اما آنچه که مردم آن موقع فهمش را در قالب احساس و عواطف داشتند حالا با چشمشان هم می دیدند.یعنی مردم من میروم و شما هم بر من وارد می شوید و .....


برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.

قال رسول الله صلی الله علیه و آله :
مَن اَرادَ عِلمَ الاَوَّلینَ وَالآخَرینَ، فَلیُثَوِّرِ القُرآنَ
هر که علم اولین و آخرین را می خواهد، باید آن را در قرآن بجوید.
کنزل العمال ج1 ص548
تلاوت صفحه 38 :

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی:
آیه شماره 70  از سوره مبارکه یوسف‏
فَلَمَّا جَهَّزَهُم بِجَهَازِهِمْ جَعَلَ السِّقَایَةَ فِی رَحْلِ أَخِیهِ ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَیَّتُهَا الْعِیرُ إِنَّکُمْ لَسَارِقُونَ
پس هنگامى که آنان را به خوار و بارشان مجهز کرد آبخورى را در بار برادرش نهاد سپس [به دستور او] نداکننده‏اى بانگ درداد اى کاروانیان قطعا شما دزد هستید
تفسیر : گاهى صحنه ‏سازى براى کشف ماجرایى جایز است و براى مصالح مهم‏تر، نسبت دادن سارق به بى‏ گناهى که از قبل توجیه شده باشد، مانعى ندارد. «انّکم لسارقون»
اگر در میان گروهى یک نفر خلافکار باشد، مردم تمام گروه را خلافکار مى‏ نامند. «انّکم لسارقون»

قال رسول الله صلی الله علیه و آله :
لِکُلِّ شَیءٍ حِلیَةٌ وَ حِلیَةُ القرآنِ الصَّوتُ الحَسنُ
هرچیزی را زیوری باشد و زیور قرآن صدای خوش است.
اصول کافی 2/615
تلاوت صفحه 37 :

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی:
آیه شماره 93  از سوره مبارکه یونس‏
وَلَقَدْ بَوَّأْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ مُبَوَّأَ صِدْقٍ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّیِّبَاتِ فَمَا اخْتَلَفُواْ حَتَّى جَاءهُمُ الْعِلْمُ إِنَّ رَبَّکَ یَقْضِی بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا کَانُواْ فِیهِ یَخْتَلِفُونَ
به راستى ما فرزندان اسرائیل را در جایگاه[هاى] نیکو منزل دادیم و از چیزهاى پاکیزه به آنان روزى بخشیدیم پس به اختلاف نپرداختند مگر پس از آنکه علم براى آنان حاصل شد همانا پروردگار تو در روز قیامت در باره آنچه بر سر آن اختلاف مى‏ کردند میانشان داورى خواهد کرد
تفسیر : برخوردارى از مسکن مناسب، یکى از نعمت‏هاى الهى و مورد پسند ادیان الهى است. «مبوّء صدق»
در نهضت ‏هاى انبیا، علاوه بر معنویّت، ابعاد مادّى زندگى مردم نیز مورد توجّه است. «بوّأنا، رزقنا»
با آنکه اغلب پس از انقلاب‏ ها و تحوّلات، توازن اقتصادى جامعه به هم مى ‏خورد و گرانى یا قحطى پیش مى‏ آید، ولى خداوند با سرنگونى رژیم فرعونى، بنى‏ اسرائیل را از کمبودها نجات بخشید. «رزقناهم»
تفرقه، همه‏ ى نعمت‏هاى الهى را خنثى مى‏ کند. «بوّأنا، رزقنا، اختلفوا»
ریشه‏ ى اختلاف ‏ها، همیشه مسائل مادّى و رفاهى نیست، گاهى هم هوس‏ها است. «بوّأنا، رزقنا، اختلفوا»
علم به تنهایى نجات بخش نیست. «اختلفوا، جائهم العلم»
قرآن بیشترین انتقاد را از اختلاف‏هاى آگاهانه دارد. «جاءهم العلم»

... در آیه 15 سوره مائده خداوند متعال می فرماید: " ای کسانیکه ایمان آورده اید، ایمان خود را محکم نگه دارید که اگر همه عالم گمراه شوند و شما به راه هدایت باشید زیانی از کفر ایشان به شما نخواهد رسید..."برداشت نادرست از این آیه این است که دین کاملاً یک مسئله شخصی است و گمراهی افراد دیگر در جامعه به او آسیبی نمی رساند، بنابر این لزومی ندارد که نسبت به جامعه خود حسّاس باشد. نادرستی این برداشت با تدبر در آیات قرآن مشهود می باشدمن جمله : آیات 95 سوره نساء، 104 و 110 سوره آل عمران، 17 سوره توبه ، 41 سوره حج ،  و 21 سوره احزاب که همگی دال بر موضوع امر به معروف و نهی ازمنکر است .....
 

برای دانلود کردن کلیک کنید.

قال الصادق علیه السلام :
قِراءَةُ القُرآنِ فِی المُصحَفِ تُخَفِّفُ العَذابَ عَنِ الوالِدَینِ وَ لَو کانا کافِرَینِ
خواندن قرآن از روی آن، عذاب را از والدین سبک می سازد ؛ اگر چه آن دو کافر باشند .
اصول کافی 2/613
تلاوت صفحه 36 :

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی:
آیه شماره 41  از سوره مبارکه الحج‏
الَّذِینَ إِن مَّکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّکَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنکَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ
همان کسانى که چون در زمین به آنان توانایى دهیم نماز برپا مى‏ دارند و زکات مى‏ دهند و به کارهاى پسندیده وامى‏ دارند و از کارهاى ناپسند باز مى‏ دارند و فرجام همه کارها از آن خداست
تفسیر : یارى خداوند از طریق احیاى دین اوست. «و لینصرنّ اللّه من ینصره»، «الّذین اِن مَکّنّاهم...»
براى مؤمنان، تمام زمین یکسان است، آنان هر کجا که توان دارند هدف مقدّس خود را پیاده مى‏ کنند. «فى الارض»
همه ‏ى قدرت‏ها را از خدا بدانیم. «مَکّنّا»
اوّلین ثمره ى حکومت صالحان، نماز و زکات و امر به معروف و نهى از منکر است. «اِن مکّناهم فى الارض اَقاموا الصلوة ...»
رابطه با خدا و دستگیرى از محرومان و آگاهى دادن به جامعه و جلوگیرى از مفاسد، از هم جدا نیست. «اَقاموا الصلوة و آتوا الزّکوة و امروا بالمعروف...»
حاکمان مؤمن، هم در فکر ارتقاى روحى و رشد امور معنوى هستند و هم به دنبال رفاه و حل مشکلات اقتصادى و فقرزدایى و اصلاح جامعه. «اَقاموا الصلوة و آتوا الزّکوة ...»
جامعه‏ اى تحت حمایت خداوند است که این چهار ارزش محورى را داشته باشد: نماز، زکات، امر به معروف و نهى از منکر. «و لینصرن اللّه من ینصره»، «الّذین اِن مکنّاهم اَقاموا الصلوة»
امر و نهى شما، زمانى در جامعه موثّر است که اوّل به وظایف فردى خود عمل کنید. «اقاموا الصلوة... اَمَروا بالمعروف»
اقامه ‏ى نماز، به قدرت و امکانات نیاز دارد. «اِن مکنّاهم ... اقاموا الصلوة»
با انجام همه‏ ى وظایف، باز هم به حسن عاقبت خود و نتیجه‏ ى نهایى کارتان مطمئن نشوید و بر خداوند امید و توکل داشته باشید. «وللّه عاقبة الامور»

در یکى از سال ها امام صادق (ع) به همراه بعضى از اصحاب و دوستان خود، براى انجام مناسک حجّ حرکت کردند.
در مسیر راه ، جهت استراحت در محلّى فرود آمدند، آن گاه حضرت به بعضى از افراد حاضر فرمود: چرا شما ما را سبک و بى ارزش ‍ مى کنید؟
یکى از افراد از جا برخاست و گفت : یابن رسول اللّه ! به خداوند پناه مى بریم از این که خواسته باشیم به شما بى اعتنائى و توهینى کرده و یا دستورات شما را عمل نکرده باشیم .
حضرت صادق (ع) فرمود: چرا، تو خودت یکى از آن اشخاص ‍ هستى .
آن شخص گفت: پناه به خدا، من هیچ جسارت و توهینى نکرده ام .
حضرت فرمود: واى بر حالت ، در بین راه که مى آمدى در نزدیکى جُحفه ، تو با آن شخصى که مى گفت : مرا سوار کنید و با خود ببرید، چه کردى ؟
و سپس حضرت افزود: سوگند به خدا، تو براى خود کسر شان دانستى ؛ و حتّى سر خود را بالا نکردى ؛ و او را سبک شمردى و با حالت بى اعتنائى از کنار او رد شدى .
و سپس حضرت در ادامه فرمایش خود افزود: هرکس به یک فرد مؤ من بى اعتنائى و بى حرمتى کند، در حقیقت نسبت به ما بى اعتنائى کرده است ؛ و حرمت و حقّ خدا را ضایع کرده است .

کافى : ج 8، ص 88، ح 73، وسائل الشّیعة : ج 12، ص 272، ح 1.