در این فراز از نامه حضرت می فرمایند :
فرزندم ، وقتی برادرت نسبت به تو خسّت به خرج می دهد ، تو بذل و بخشش داشته باش ، و وقتی او از تو فاصله می گیرد ، تو به او نزدیک شو و اگر با شدّت و خشونت با تو رفتار می کند ، تو با رفق و مدارا با او رفتار کن . اگر برادرت و دوستت نسبت به تو مرتکب جرم شد ، تو با پذیرش عذر با او برخورد کن و او را عفو کن . آنچنان رفتار کن که گویی تو بنده ی او هستی و گویی تو به او بدهکاری و حق بزرگی او به گردن تو دارد و مثل آنکه او ولی نعمت توست ....
دشمن دوستت را دوست برمگیر ، زیرا در این صورت تو با دوستت دشمنی کرده ای .
خیر خواهی را برای برادرت خالص ِخالص کن ، چه برایش خوشایند باشد یا نباشد .
اگر خواستی از برادرت جدا شوی و رابطه ات را قطع کنی ، پلی پشت سرت باقی بگذار که اگر دوباره تصمیم برگشت داشتی ، تمام پل ها را خراب نکرده باشی .
اگر کسی نسبت به تو گمان خوبی دارد ، آن گمانش را تصدیق کن و آن حقّی که برادرت به گردنت دارد را ضایع مکن و زیر پا مگذار .....
حضرت فاطمه سلام الله علیها
فَرَضَ اللّهُ الإِیمانَ تَطهیراً مِنَ الشِّرکِ... وَالزَّکاةَ زِیادَةً فِی الرِّزقِ.
خداوند ایمان را پاک کننده از شرک... و زکات را افزاینده روزى ساخت.
کتاب من لا یحضره الفقیه : ج ٣